De laatste woorden van emeritus paus Benedictus XVI

De laatste woorden van emeritus paus Benedictus XVI werden midden in de nacht vernomen door een verpleger. Dat heeft aartsbisschop Georg Gänswein, de secretaris en huisgenoot van de op oudejaarsdag overleden emeritus paus, bekendgemaakt.

Het was rond 3 uur in de ochtend van 31 december, enkele uren voor zijn overlijden. Kardinaal Joseph Ratzinger was zijn laatste momenten nog niet ingegaan en op dat moment wisselden zijn medewerkers en assistenten de zorg voor hem af. Op zijn kamer in het Mater Ecclesiaeklooster in de tuinen van het Vaticaan, was op dat precieze moment slechts één verpleger, die geen Duits spreekt.

Benedictus XVI zei met slechts een fluisterende stem, maar op een duidelijk te onderscheiden manier, in het Italiaans: ‘Heer, ik hou van U.’ Ik was er op dat moment niet bij, maar de verpleger vertelde het me kort daarna. Dit waren zijn laatste verstaanbare woorden, want daarna kon hij zich niet meer uitdrukken, maakte mgr. Gänswein bekend.

Paus emeritus Benedictus XVI overleed op zaterdag 31 december 2022 om 9.34 uur.

Geestelijk testament

Het Vaticaan heeft het geestelijke testament van emeritus paus Benedictus XVI gepubliceerd. De tekst dateert van 29 augustus 2006, toen hij 79 jaar oud was. Hierna volgt de volledige tekst.

Als ik in dit late uur van mijn leven terugkijk op de decennia die ik heb doorkruist, zie ik allereerst hoeveel reden ik heb om te danken. Bovenal dank ik God zelf, de gever van alle goede gaven, die mij het leven gaf en mij door allerlei verwarringen leidde; die mij steeds weer oprichtte toen ik begon weg te glijden, die mij steeds weer het licht van zijn gelaat gaf. Achteraf zie en begrijp ik dat zelfs de donkere en moeilijke stukken van dit pad voor mijn heil waren en dat Hij mij juist daar goed heeft geleid.

Ik dank mijn ouders, die mij in moeilijke tijden het leven schonken en met hun liefde een prachtig huis voor mij bouwden, dat tot op de dag van vandaag als een helder licht door al mijn dagen schijnt. Het heldere geloof van mijn vader leerde ons broeders en zusters te geloven en stond vast als gids te midden van al mijn wetenschappelijke kennis; de oprechte vroomheid en grote vriendelijkheid van mijn moeder blijven een erfenis waarvoor ik haar niet genoeg kan bedanken. Mijn zus heeft mij tientallen jaren onbaatzuchtig en vol vriendelijkheid gediend; mijn broer heeft altijd de weg voor mij gebaand met de scherpzinnigheid van zijn oordelen, met zijn krachtige vastberadenheid en met de opgewektheid van zijn hart; zonder dit altijd doorgaan en meegaan zou ik de juiste weg niet hebben kunnen vinden.

Ik dank God uit de grond van mijn hart voor de vele vrienden, mannen en vrouwen, die Hij altijd aan mijn zijde heeft geplaatst; voor de medewerkers in alle fasen van mijn pad; voor de leraren en studenten die Hij mij heeft gegeven. Ik vertrouw ze allemaal dankbaar toe aan zijn goedheid. En ik dank de Heer voor mijn prachtige huis in de Beierse uitlopers van de Alpen, waarin ik steeds weer de pracht van de Schepper zelf mocht zien doorschijnen. Ik dank de mensen van mijn vaderland dat ik telkens weer de schoonheid van het geloof mag ervaren. Ik bid dat ons land een land van geloof blijft en ik vraag u, beste landgenoten, om uw geloof niet te laten afleiden. Ten slotte dank ik God voor al het moois dat ik heb mogen ervaren op de verschillende etappes van mijn reis, maar vooral in Rome en in Italië, dat mijn tweede thuis is geworden.

Aan allen die ik onrecht heb aangedaan, vraag ik uit de grond van mijn hart om vergeving.

Wat ik eerder zei over mijn landgenoten, zeg ik nu tegen allen die aan mijn dienst in de Kerk zijn toevertrouwd: Houd stand in het geloof! Wees niet in de war! Vaak lijkt het alsof de wetenschap - enerzijds de natuurwetenschappen, anderzijds het historisch onderzoek (vooral de exegese van de Heilige Schrift) - onweerlegbare inzichten te bieden heeft die strijdig zijn met het katholieke geloof. Ik ben van veraf getuige geweest van de veranderingen in de natuurwetenschap en heb gezien hoe schijnbare zekerheden wegsmelten tegen het geloof, geen wetenschap bleken te zijn maar filosofische interpretaties die slechts schijnbaar tot de wetenschap behoren - net zoals het geloof, uiteraard in dialoog met de natuurwetenschappen, de grenzen van de reikwijdte van zijn uitspraken en dus zijn eigenlijke aard beter leerde begrijpen. Al 60 jaar volg ik de weg van de theologie, in het bijzonder van de bijbelwetenschappen, en heb schijnbaar onwrikbare stellingen zien instorten met de veranderende generaties, die slechts hypothesen bleken te zijn: de liberale generatie (Harnack, Jülicher, enz.), de existentialistische generatie (Bultmann, enz.), de marxistische generatie. Ik heb gezien en zie hoe, uit de wirwar van hypothesen, de rede van het geloof is ontstaan en opnieuw ontstaat. Jezus Christus is waarlijk de Weg, de Waarheid en het Leven - en de Kerk, in al haar tekortkomingen, is waarlijk Zijn Lichaam.

Tot slot vraag ik nederig: bid voor mij, opdat de Heer mij ondanks al mijn zonden en tekortkomingen tot de eeuwige woningen toelaat. Aan allen die aan mij zijn toevertrouwd, dag na dag, gaat mijn hartelijk gebed uit.

Bron: kro-ncrv.nl