Manu Keirse in Tertio: ‘Leed niet vergeten en alert blijven’

Vooruitblikkend op de nationale erkenningsdag voor slachtoffers van misbruik in de Kerk van zaterdag a.s. in Koekelberg interviewt Tertio Manu Keirse.
05/04/2017 - 10:48
Manu Keirse
Manu Keirse © Lannoo

Zoals er herdenkingen zijn van de twee wereldoorlogen en van de terreuraanslagen, zo is het nodig niet te vergeten wat misbruikslachtoffers is aangedaan. Dat kan maar door hun verhalen in de openbaarheid te brengen, door met hen mee te leven en door te erkennen wat gebeurd is. Zo’n gedenkmoment is bovendien een waarschuwing voor de kerk én de samenleving. Dat mag zich niet herhalen. Zulk leed moeten we trachten te voorkomen. Blijvende alertheid voor mogelijk misbruik is geboden, onderstreept Manu Keirse in het interview met Tertioredacteur Emmanuel Van Lierde. Manu Keirse is psycholoog en emeritus professor aan de KU Leuven. Hij is voorzitter van de Interdiocesane Commissie voor de Bescherming van Kinderen en Jongeren.

Eerder werden in de kathedralen van Brugge en Antwerpen, en in de kerk van Buizingen kunstwerken ingehuldigd die aan het misbruik herinneren. Bij de 25ste verjaardag van de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk (WMK) wordt nu ook nationaal een symbool opgericht.  De basiliek van Koekelberg is daarvoor als nationale kerk het meest geschikt. Niet alleen de plaats, ook het moment is symbolisch: de aanvang van de Goede Week, de lijdensweek, legt Manu Keirse uit. Door de tranen heen moeten we het onrecht zien en streven naar gerechtigheid. De Kerk is een moreel instituut. De gerechtelijke weg volgen, volstaat niet. Met justitie alleen wordt maar deels recht gedaan aan de slachtoffers.

Er is ook nood aan erkenning van hun verborgen verdriet. We moeten erover waken dat mensen niet in stilte blijven lijden. Manu Keirse

En als dat helpt, moeten er eveneens geldelijke tegemoetkomingen zijn. Het komt niet aan de Kerk toe de vorm van genoegdoening te bepalen. Het is aan de slachtoffers wier macht hen was ontnomen, om nu terug greep te krijgen op de situatie. Zij bepalen wat nodig is voor herstel. Er moet vanuit de Kerk wel een uniforme en transparante aanpak zijn. Gelukkig is dat in ons land zo.