Paardenprocessie Hakendover erkend als immaterieel erfgoed

De Paardenprocessie in Hakendover, die jaarlijks meer dan 12.000 tot 25.000 toeschouwers samenbrengt en waarin een duizendtal figuranten de miraculeuze bouw van de kerk uitbeelden, is erkend als Immaterieel Cultureel Erfgoed. Tijdens de processie begeleiden honderden ruiters en duizenden bedevaarders het 14de-eeuwse beeld van de Goddelijke Zaligmaker door de straten van Hakendover, over de akkers, naar het altaar op de Tiense Berg. Eens aangekomen worden de gewassen, bedevaarders, paarden en ruiters gezegend.

Als hoogtepunt galopperen de paarden driemaal rond het altaar en de bedevaarders. Vooral die indrukwekkende paardengalop op de Tiense berg brengt vele kijklustigen, ook uit Nederland, op de been.

De dertiende arbeider

De huidige processie ontstond in 1890 als herdenking van de stichting van de parochiekerk van de Goddelijke Zaligmaker in Hakendover. De paardenprocessie start na de hoogmis en beeldt de stichtingslegende van de kerk uit. Volgens de stichtingslegende werd de kerk van Hakendover in 690 opgetrokken.

Drie vrome maagden lieten er een kerk bouwen ter ere van God. De engel droeg hen op om op een aangewezen plaats twaalf arbeiders aan te werven voor de bouw van de kerk. Zo lang het bouwen van de kerk duurde, waren zij overdag met dertien werkmannen. Nochtans werden bij het middagmaal en bij de uitbetaling telkens maar twaalf personen geteld.

De legende wil dat die dertiende werkman Christus was, de Goddelijke Zaligmaker.

Tekst gaat verder onder de foto.

Agrarisch en religieus erfgoed

Voorzitter Johan Dewolfs van het organisatiecomité herinnert eraan dat stadsbestuur van Tienen en het comité van de processie zich al sinds 2016 inzetten voor de erkenning: Wij zijn heel blij en fier. Dit is een belangrijke stimulans voor ons om op het ingeslagen pad verder te gaan. Parcum, dat zich mee heeft ingezet voor de erkenning, wijst op het belang van de Paardenprocessie als verbindende factor, die jong en oud samenbrengt rond een traditie die agrarisch en religieus erfgoed verenigt.

Net zoals vele andere processies is zij niet enkel een religieuze gebeurtenis, maar is zij door de jaren heen ook uitgegroeid tot een volks en cultureel evenement. Een oude traditie in een actueel jasje dus. Die dynamiek maakt haar tot een mooi voorbeeld van immaterieel erfgoed.