Pax Christi geeft vredesprijs aan nabestaanden conflict H. Land

Pax Christi International kent zijn Peace Award 2023 toe aan The Parents Circle – Families Forum (Pcff), een Israëlisch-Palestijnse organisatie die al sinds 1995 actief is. Ze omvat meer dan 700 gezinnen die een naast familielid verloren als gevolg van het aanhoudende conflict.

De Israëlisch-Palestijnse organisatie brengt gezinnen — vooral ouders — samen die allemaal een familielid hebben verloren als gevolg van het aanhoudende conflict, en die desondanks het pad van een gezamenlijke toekomst willen blijven bewandelen. Zij krijgen hulp en helpen ook elkaar bij de verwerking.

De onderlinge ontmoetingen helpen ook om niet te vervallen in haat en te blijven streven naar verzoening.

De organisatie zet zich met alle beschikbare middelen op het gebied van onderwijs, openbare bijeenkomsten en media in om verzoening en verstandhouding te promoten en om inzicht te verschaffen in het leed en manieren om daarmee om te gaan. Maar daarbij stuit Pcff ook op weerstand. Zo worden aan de organisatie allerhande beperkingen opgelegd om onderwijsprogramma's op Israëlische scholen aan te bieden. Desondanks blijft de organisatie ernaar streven om een positieve impact te hebben op de samenleving en om een vreedzame samenleving te scheppen voor kinderen en hun familie. 

Bemoediging voor alle vredestichters

Volgens Pax Christi International is de toekenning van de prijs aan de organisatie ook een teken van bemoediging voor gematigden en alle vredestichters in het Heilig Land. ‘Met de toekenning van deze vredesprijs wil Pax Christi International laten zien hoe mensen, zelfs als ze grote verliezen lijden, iets anders kunnen kiezen dan wraak en haat.’ Het is overigens de eerste keer sinds de vredesprijs in 1988 werd toegekend dat die naar iemand uit het Heilig Land gaat. 

Na de aankondiging van de Vredesprijs 2023 reageerden de gezamenlijke directeuren van de Parents Circle, Nadine Quomsieh en Yuval Rahamim: ‘Wij zijn van oordeel dat onze missie dit jaar nog belangrijker is geworden omdat het geweld, de angst en de haat toenemen. Wij blijven ons inzetten om te voorkomen dat steeds meer gezinnen in dit land hun dierbaren verliezen. We danken het bestuur van Pax Christi en hopen dat deze prijs helpt onze boodschap naar meer mensen in onze gemeenschappen en over de hele wereld te brengen.’

Paul Lansu van Pax Christi International: ‘Op 10 december, op de Dag van de Mensenrechten, wordt een webinar gehouden om de organisatie aan het publiek te presenteren en om te verduidelijken waarom Pax Christi International hen heeft gekozen. Leden van de The Parents Circle kunnen dan ook de werking voorstellen. Tijdens deze webinar kunnen mensen via chat vragen stellen. Wij hopen dat wij de prijs in 2024 ook effectief kunnen overhandigen.’

Lansu, die bestuurslid is van de internationale organisatie, bemerkt nog dat Pax Christi heel betrokken blijft bij de christenen in Gaza: ‘Zowel in noord- als zuid-Gaza, al zijn er vooral contacten met christenen in Gaza Stad. De grootste gemeenschap daar zijn de orthodoxen, met een duizendtal gelovigen. De orthodoxe Kerk is er goed uitgebouwd, maar ook zij blijft bij dit conflict niet gespaard en recent werden haar gebouwen beschoten.

De bekende katholieke parochie van de Heilige Familie is al bij al slechts een bescheiden gemeenschap.

Ze telt een 150-tal katholieken. De zusters die er actief zijn, en die weigeren het crisisgebied te verlaten, zijn er al vele jaren erg actief op sociaal vlak, ongeacht de geloofsovertuiging. Zo staan de zusters onder meer in voor wezen en onderwijs. Volgens onze laatste informatie verbleven er vorige week 750 ontheemden in de kerk. Zij hopen er veiligheid te vinden. Maar ook de parochieschool werd vorige week beschoten. Van de 1.500 leerlingen zijn er slechts een 65-tal katholiek. De meeste leerlingen zijn moslim. Maar de parochie, de kloosters en de school genieten een goede faam bij de bevolking omwille van de sterke interreligieuze en sociale inzet. Pax Christi maakt zich ernstige zorgen over wat er van die inzet en van de nu al beperkte christelijke aanwezigheid nog zal resten na het conflict.’