Peter De Wilde wordt voorzitter Davidsfonds
Peter De Wilde wordt de nieuwe voorzitter van het cultuurnetwerk Davidsfonds. De administrateur-generaal (CEO) van Toerisme Vlaanderen is al langer gepassioneerd door oude kunst en klassieke muziek. Vanuit zijn rijke ervaring in de culturele en toeristische sector wil hij met heel veel goesting meebouwen aan de toekomst van het Davidsfonds en nadenken over hoe je mensen via de Vlaamse kunst en cultuur met elkaar verbindt. Precies door te focussen op verbinding kan het Davidsfonds een positief verhaal vertellen en het verschil maken.
Peter De Wilde is 47, geboren in Temse en studeerde Romaanse filologie aan de UFSIA Antwerpen. Hij behaalde een bijzondere licentie middeleeuwse studies aan de KU Leuven en werd in 2000 doctor in de Letteren en Wijsbegeerte. Van 2003 tot 2006 was hij departementshoofd Cultuur van de provincie Antwerpen. Van 2007 tot 2009 was hij kabinetschef cultuur, toerisme en erediensten van de stad Antwerpen. In 2009 werd hij administrateur-generaal (CEO) van Toerisme Vlaanderen. Sinds 2014 is hij ook voorzitter van de European Travel Commission.
Peter wil meezoeken hoe we onze vereniging kunnen versterken voor de toekomst. Wij willen meer dan ooit mensen bijeenbrengen om te genieten van elkaars gezelschap, van geschiedenis, literatuur en kunst. Tine Verhelst, algemeen directeur Davidsfonds
Verbindend werken
Peter De Wilde: Bij Toerisme Vlaanderen vinden we dat iedereen recht heeft op vakantie, en dat toerisme het potentieel heeft om van de wereld een betere plek te maken. Vanuit mijn mens- en wereldbeeld ben ik erg overtuigd van dat verhaal. En dus kunnen organisaties die mensen verbinden en steunen op waarden in plaats van gewin op mijn volle steun en aandacht rekenen. In het Davidsfonds zie ik een organisatie met een lange geschiedenis in dat 'verbindend werken'. Niet voor niets is de slogan van het Davidsfonds: 'Cultuur beleef je samen'.
Mensen in contact brengen met anderen, met andermans ideeën en leefwereld of met de uiting ervan via kunst en cultuur fascineert me enorm.
Hoe dat in Vlaanderen historisch is gegroeid, hoe we hier omgaan met ons erfgoed, met onze taal, met onze manier van leven en hoezeer dat in sommige gevallen eigen is aan lokale (Vlaamse) cultuur: dat zijn authentieke verhalen waar we ons onvoldoende van bewust zijn. Nochtans zijn die verhalen voor mij het begin van hoe je je identiteit situeert, construeert en daardoor je plek kan vinden in deze soms zeer verwarrende tijden in Europa.
Bron: Davidsfonds