Spaanse arts lanceert nieuwe theorie over Lijkwade Turijn

Dokter Bernardo Hontanilla Calatayud, het hoofd van de afdeling plastische en esthetische chirurgie van het Universitair Ziekenhuis van Navarra (Spanje), heeft in het onlinetijdschrift Scientia and Fides een nieuwe theorie gelanceerd over het ontstaan van deLijkwade van Turijn. Het doek is een van de meest tot de verbeelding sprekende relikwieën van de hele christenheid. Volgens de overlevering werd Jezus na de kruisiging in het doek gewikkeld. Maar de eerste vermelding van het doek, dat sinds 1578 in de Dom van Turijn wordt bewaard, dateert pas uit de veertiende eeuw. Dat is verdacht voor zo’n iconische relikwie.

Wetenschappers gingen ervan uit dat het gaat om een afbeelding van een lijk en concentreerden zich daarom op de datering van de stof.

Koolstof 14-methode

In 1988 vond met instemming van de aartsbisschop van Turijn een onderzoek plaats met de beproefde koolstof 14-methode. Wetenschappers van drie instellingen dateerden het doek toen onafhankelijk van elkaar tussen 1260 en 1390. Toch bleef de datering ook daarna nog betwist omwille van de aanwezigheid van plantenpollen uit de tijd en de streek van Jezus, de overeenkomst met de Zweetdoek van Oviedo uit de eerste eeuw na Christus en de vermelding van de redding van het doek uit een brand, die volgens de verdedigers van de authenticiteit het doek recenter doet lijken dan het werkelijk is. Over één ding zijn de voor- en tegenstanders het eens: de afbeelding van de man werd niet op het doek geschilderd.

Levende persoon

In het artikel in Scientia et Fides verdedigt de Spaanse arts nu de stelling dat de lijkwade de afbeelding bevat van een levende persoon. Hoewel de houding van het lichaam op de lijkwade overeenkomt met de lijkachtige stijfheid geeft de aanwezigheid van gezichtsgroeven aan dat de persoon leefde toen hij in het doek werd gewikkeld. Bernardo Hontanilla Calatayud: Als de lijkwade een vervalsing zou zijn, dan zou dit een kunstwerk zijn van een genie met een enorme medische en forensische kennis en het vermogen om toen al het beeld uit de twintigste eeuw te verwerken (een verwijzing naar het feit dat het doek zijn details pas echt prijsgeeft op een zwart-wit negatief, redactie).

De arts vergelijkt de forensische bevindingen over de Lijkwade van Turijn met de chronologie van de evangeliën en historisch onderzoek naar hedendaagse en vroegchristelijke rapporten over de kruisiging.

Hij concludeert dat de lijkwade zowel typische doodskenmerken, zoals tekenen van lijkstijfheid en postmortembloed toont, maar evenzeer gelaatstrekken en bewegingsverschijnselen die onverenigbaar zijn met een dood lichaam. Een van zijn belangrijkste argumenten is de houding van het lichaam. Die houding stemt niet overeen met een lijk, maar met een liggend menselijk lichaam dat op het punt staat om op te staan. Ook de eerste tekenen van ontbinding, die volgens de chronologie van de evangeliën, na drie dagen konden verwacht worden, ontbreken. Heel wat minder vanzelfsprekend is dat dr. Hontanilla Calatayud daaruit concludeert dat het een afbeelding van Christus op het moment van de opstanding betreft. Hij sluit in alle geval uit dat het een vervalsing uit de middeleeuwen zou zijn, want die zou moeten gebeurd zijn door een genie een met medische en forensische kennis waarover wij pas sinds de 20^ste eeuw beschikken.

Bron: Katholisch.de/Aleteia