Theaterstuk over Jeanne D’Arc als queer heldin

De poging van het Shakespeare's Globe-theater in Londen om de geschiedenis enigszins te herschrijven en Jeanne d'Arc (1412 - 1431) als een heldin met een binaire persoonlijkheid voor te stellen is allicht bedoeld om een breed publiek te lokken. Maar bij verantwoordelijken van zowel de anglicaanse als de katholieke Kerk in Engeland kan de artistieke creatie maar op weinig bijval rekenen. Zelfs Britse feministen voelen zich een beetje van hun heldin beroofd. Al benadrukken ze dat ze met hun bedenkingen podiumkunstenaars uiteraard niet het recht willen ontnemen om hun publiek aan het denken te zetten. 

Historisch werd Jeanne D’Arc weliswaar al snel als een feministische icoon voorgesteld dat opzettelijk de conventies van zowel haar sekse/gender als haar sociale klasse overtrad. Maar het toneelstuk van het Globe-theater in Londen lijkt wel te negeren dat zij een vrouw was (ook al weten wij uit de geschiedenisboeken dat zij tot driemaal toe de vernederende controle van haar 'vrouwelijkheid' moest ondergaan). Ook de projectie van moderne visies naar een diep patriarchaal Frans hof en het toenmalige slagveld, met ook nog eens de obligate karikatuur van de grootinquisiteur wordt als ongeloofwaardig en bespottelijk bestempeld. 

Het resulteert bovendien in een eendimensionaal perspectiefdat het diepe geloof van Jeanne D’Arc negeert. Zo is er bijvoorbeeld geen seconde aandacht voor Jeannes gewoonte om vele uren door te brengen in gebed of haar rigoureuze inspanningen om te vasten. Een hoewel ze ervan genoot om omringd te zijn door gewapende edelen zocht ze net zo goed het gezelschap op van kloosterlingen als franciscanen, dominicanen, augustijnen en karmelieten. De auteur van het stuk, Charlie (voorheen Charlotte) Josephine lijkt al evenmin  te weten dat Jeanne niet de eerste vrouw was die de leiding kreeg over een leger en al evenmin dat zij lang niet de eerste vrouwelijke heilige was.

Bron: Premier Christian Radio/The Telegraph