De oren van mijn vader

Heel veel dingen doen mij denken aan mijn vader. Maar in deze tijd van het jaar, met de vele uren zonneschijn die de dagen ons nu brengen, zie ik vaak de oren van mijn vader voor mij.

Mijn vader had bij ons thuis zijn vaste zetel. Vlak bij de radio en het kastje waarin zijn sigaretten lagen. Als een nietsvermoedende bezoeker zich in die zetel neerliet, voelde ik me steevast wat ongemakkelijk.

Na zijn werk zat mijn vader vaak in die zetel, terwijl ik speelde. Ik zag hem dan langs achter, terwijl het licht van de zon door zijn roze oorschelpen scheen. Een vertrouwd beeld. 

Hij las zijn krant, maar als ik wilde kon ik hem iets vragen. Dan luisterde hij.

Ik besefte niet wat een luxe het was: een vader die aandachtig luisterde. Die zijn tijd nam om te antwoorden. Die zijn kennis en zijn mening met mij deelde. Die ook stilstond bij wat ik inbracht.

Er zijn vaders die sportiever waren en ondernemender. Die alles wisten over auto’s of voetbal. Die handiger waren in huis. Ik kreeg van mijn vader vooral aandacht. 

Voor mij was het later niet moeilijk om God ook vader te noemen.

De aandacht van een vader: ik wens het alle kinderen toe op deze mooie Vaderdag. En ik wens alle vaders veel vaderplezier, hun leven lang.