Lukaku, Big Rom, een ‘engel’ onder de Duivels

In de eerste match van de Rode Duivels op dit EK stelde Romelu Lukaku minstens 3 opmerkelijke gebaren. Ze getuigen van schoonmenselijkheid en daarin durven we een christelijk geloof 2.0 zien: bewust en gedurfd maar tegelijk harmonieus in de pluralistische context.

#1 Respect voor elk leven

Zo was er bij aanvang van de match een kniebuiging in herinnering aan de politiemoord op George Floyd in Minneapolis vorig jaar. De hele Rode Duivelsploeg volgde hem in dat voorbeeld, ongevoelig voor het fluitconcert uit het publiek, dat voornamelijk bestond uit supporters van het Russische elftal.

Achteraf verklaarde Lukaku waarom de ploeg dit gebaar van Black Lives Matter wilde maken: Ik strijd niet enkel voor BLM, maar tegen alle dingen die met racisme, kleur, religie of geaardheid te maken hebben. We zijn in 2021 en moeten alle mensen respecteren.

Het fluitconcert uit het publiek verontrustte hem trouwens niet. Zo liet hij weten: Het belangrijkste is dat ik zelf weet waarom ik het doe. En verzoenend liet hij optekenen dat na de match een speler van de Russische ploeg zich kwam excuseren.

#2 Vriendschap

Zowat een uur voordat de match van de Rode Duivels tegen Rusland van start ging, bezweek een Deense speler en vriend van Lukaku tijdens zijn wedstrijd aan hartfalen. Nog volop in de consternatie rond het lot van Christian Eriksen, maar gerustgesteld dat zijn hart opnieuw klopte, begonnen de Belgen aan hun partij. Zodra hij de kans kreeg – en die kwam al gauw na zijn eerste goal – zocht Big Rom de camera op om Eriksen sterkte te wensen.

Vanavond spelen de Belgen tegen Denemarken. Onze spits kondigde aan dat hij in de tiende minuut de bal buiten zal schoppen om samen met alle spelers een minuut applaus voor Eriksen in te lassen. Een teken van vriendschap dat kan tellen. (Maar aan de goal belooft de ‘engel van de Duivels’ zich niet in te houden!)

#3 Gebed

Het beeld van Lukaku die de vingers opsteekt naar de hemel of op het einde van de match in gebed knielt en bidt, is intussen vertrouwd. De scorende reus maakt van zijn geloof geen geheim. Altijd heeft hij een Bijbel mee op reis en daarin leest hij het vaakst de psalmen.

De diversiteit in de Belgische ploeg is al vaak bejubeld. Allemaal jongens van eigen bodem, maar wel met de meest uiteenlopende achtergronden. Moslims, christenen, atheïsten of agnosten, hun geheim is dat ze onder leiding van Roberto Martínez het beste in elkaar naar boven halen. Dat is schoonmenselijk. Dat is misschien wel wat we kunnen begrijpen onder 'christen 2.0'.