Uit de kunst (29): Lots vrouw tussen de pony's
Het houdt het midden tussen een circustent, een chalet en een yurt, maar is eigenlijk de Petting Zoo van Mike Kelley, een installatie die hij bouwde voor het Duitse Skulptur Projecte Münster 2007. Daarin zette hij een zouten beeld van de vrouw van Lot en hij liet een halve kinderboerderij aanrukken om rond haar te stallen.
Het verhaal van Lot en zijn vrouw
In Genesis 19 maken we kennis met Lot, de neef van Abraham. Die zit gevangen in de stad Sodom, wanneer God aan Abraham laat weten dat hij Sodom en Gomorra gaat verwoesten omdat het slechte steden zijn. Lot is echter een rechtvaardig man en God belooft om de onschuldige inwoners te sparen. Hij geeft Lot en zijn gezin de kans om weg te vluchten naar het nabijgelegen dorp Soar, maar ze mogen niet omkijken naar de vernietiging. Lots vrouw negeert dat en verandert terstond in een zoutpilaar. Lot vlucht verder naar de bergen, samen met zijn twee dochters.
Aan de vrouw van Lot zijn gedichten, boeken, lyrics, films gewijd en er werden rotsformaties naar haar genoemd. Het verhaal inspireerde ook de Amerikaanse kunstenaar Mike Kelley voor zijn installatie Petting Zoo.
Zoutpilaar tussen de dieren
In een ronde schuur op een vergeten terrein achter een parkeergarage in de Duitse stad Münster plaatste Kelley een beeld van Lots vrouw, geïnspireerd op de voorstelling die hij van haar had vanuit zijn kinderbijbel. De kunstenaar liet het zoutbeeld fabriceren in de beroemde Wieliczka zoutmijn in Krakau. Rond het paviljoen maakte hij een kraal en zette er pony's, geiten, schapen en kippen in.
De dieren konden aan het zoutbeeld likken, zodat Lots vrouw er gedurende de tentoonstelling anders begon uit te zien.
Ondertussen werden beelden geprojecteerd van rotsformaties die haar naam dragen.
Het idyllische plaatje van de kinderboerderij staat in schril contrast met het wrede einde dat Lots vrouw beschoren was in de Bijbel. De locatie, de gekwelde Duitse stad Münster, verwijst mogelijk naar Sodom en Gomorra. Die onderliggende, onuitgesproken dreiging gebruikt Kelley wel vaker in zijn werk. Hij werd begin jaren negentig bekend met zijn kunstwerken van afgedankte poppen en knuffels, die hij insnoerde of ophing als symbool voor de teloorgang van onze kindertijd en de druk die we onze jeugd opleggen.