Moderne troubadour Ann: ‘Verhalen kunnen helend werken’

Ann Vandenbossche (33) uit Zedelgem noemt zich een moderne troubadour, een troubadour in de eenentwintigste eeuw. Ze reist graag, vertelt honderduit over wat er leeft bij mensen en tokkelt op haar gitaar. Kortom, alle ingrediënten van een troubadour. Ze droomt ervan om er ’s ochtends op uit te trekken met haar witte bestelwagen met fleurig bloemengordijn, volgeladen met verhalen, om her en der te stoppen en eenvoudigweg te zien wat er gebeurt. ã

‘In werkelijkheid loopt dat niet zo vlot’, erkent ze. ‘Er zijn praktische drempels zoals vergunningen en niet iedereen heeft zin of tijd om naar een verhaal te luisteren. Maar als mensen ervoor openstaan, ontstaan vaak toffe gesprekken. Verhalen vertellen werkt verbindend.’

Veel eenzaamheid

In een vorig leven was Ann Vandenbossche verpleegkundige. ‘Ik wil anderen gelukkig maken. Ik had dan vooral hun mentaal welzijn voor ogen’, vertelt ze over haar roeping.

Ik ben er sterk van overtuigd dat fysiek en mentaal welzijn elkaar beïnvloeden.

Tegelijk is er vaak weinig tijd om daaraan aandacht te besteden. Al te vaak denken we in zwart-wittermen, in termen van gezond of ongezond. Zo kleven we mensen een etiket op dat hen net vastzet in een bepaalde toestand en hen mogelijk nog dieper in de put duwt. Ik zie ook veel eenzaamheid. Mensen hebben nood aan nabijheid. Met mijn verhalen wil ik kleine sprankels van hoop rondstrooien, zodat ze gesterkt voort kunnen.’

Vertellen is Vandenbossches tweede natuur. Ze deed het al als kind, en ook als verpleegkundige vertelde ze verhalen aan wie ze verzorgde. ‘Ik merkte dat het ‘helend’ kon werken, omdat mensen meegezogen worden in het verhaal, maar tegelijk voldoende afstand behouden zodat ze zich niet persoonlijk aangevallen voelen. Verhalen zijn symbolisch, dat is hun kracht.’

Steentje verleggen

Anderhalf jaar geleden kon ze haar droom waarmaken om met een verhalenbus rond te trekken. Ze vertelt bewust geen zwaarmoedige verhalen, maar houdt ze speels en luchtig, met een diepere laag voor wie ernaar wil luisteren. ‘Vandaag stellen vele mensen de vraag naar de zin van hun leven. Zodra je geboren wordt, legt de samenleving al heel wat vast voor jou: dat je naar school moet, dat je uit werken moet. Tegelijk gaan mensen op zoek naar hun plaats in het grotere geheel.

Wat is de meerwaarde van mijn leven? Wat is mijn toegevoegde waarde?

Met mijn verhalen wil ik vooral een kracht aanboren die in elke mens aanwezig is’, vertelt ze gedreven. ‘Ik wil hen het gevoel geven dat ze elk op hun manier lokaal een steentje kunnen verleggen. Het kleine maakt de dag groot.’

En dat het werkt, tonen de vele reacties. ‘Mensen vertrouwen me soms toe dat mijn verhalen hen inspireerden, dat ze hen terug deden geloven in zichzelf, dat ze hun weer veerkracht gaven.’

Rustplekjes

Omdat ze niet kan leven van die droom, combineert ze hem met het vertellen van verhalen op feestjes, markten, festivals. Ze legt ook contacten met woon-zorgcentra om met verhalen mensen uit hun eenzaamheid te halen. En dankzij crowdfunding kon ze starten met ‘mobiele rustplekjes’. ‘Aan mijn bus bevestig ik een tent. Wie wil, kan er halthouden, iets drinken, op verhaal komen, zijn verhaal vertellen of naar een verhaal luisteren.

We miskennen vaak het belang van rust om je open te kunnen stellen, om je te kunnen verwonderen.

Velen gaan gebukt onder de collectieve verhalen die we horen via de media, over oorlog, de energiecrisis... en worden er moedeloos van. Hoe kunnen we die beperkende verhalen ombuigen naar versterkende verhalen? Door kleine verhalen te vertellen kun je mensen inspireren, zodat ze zich beter in hun vel voelen.’

• Info op www.troubadour21.be of via ann.vandenbossche2@gmail.com. Op 11 februari staat de verhalenbus in Oostende.