Hoe Eva Mouton van het woord ‘geloven’ begon te houden

We kennen Eva Mouton het best in haar eigen cartoonversie. Tien jaar lang tekende ze zichzelf in De Standaard, waar ze het in haar getekende column had over dagelijkse routines en verrassingen. Ze werkte mee aan talloze boeken en tentoonstellingen. Op haar website ontdek je haar creaties voor allerlei merken en rechtstreeks naar de klant.

#1 Wat is jouw naam?

Eva Mouton • Mijn ouders zochten een naam die bij ’Nina’, mijn twee jaar oudere zus, paste. ‘Laura’, opperde mijn moeder. ‘Eva’, zei mijn vader. Toen ze er niet uit geraakten, zei mijn moeder tegen mijn vader dat hij mocht beslissen. En zo geschiedde.

Mijn naam was als kind het voorwerp van talloze mopjes. Het meest populaire grapje was ‘He Eva, waar is Adam?’. Maar ik ben graag ‘Eva’. Het is niet zomaar een naam, de naam draagt een krachtige lading.

Ik vind het wel fijn dat Eva in de Bijbel een sloeber is.

Een vrouw die zich ’nogal’ in nesten werkt, daar herken ik mij wel in. 

#2 Waarom zoek je Mij? Weet je niet waar ik te vinden ben?

Toen ik in 2016 aan het krijgen van kinderen begon te denken, wist ik niet dat mij zo'n hobbelig parcours te wachten stond. Na lang proberen belandden we in een fertiliteitstraject. Het is moeilijk om hoopvol te blijven als je elke maand een negatieve zwangerschapstest in handen hebt. Ik werd er wanhopig van, moedeloos. Ergens wilde ik gewoon wéten hoe mijn toekomst eruit zou zien, of het ooit zou lukken.

Overal probeerde ik antwoorden te vinden. Bij de zenboeddhisten, in mijn yogaklas, tijdens de vele gesprekken met mijn moeder, in boeken van de stoïcijnen. Waar ik vroeger weigerachtig stond tegenover het geloof, voelde ik nu een kering.

Ik begon van het woord ‘geloof’ te houden. Voor mij betekent het hoopvol blijven, blijven vechten tegen het cynisme.

En ja, soms betekent ‘geloven’ ook ‘berusten’, aanvaarden dat het leven gelopen is zoals het liep. Ik heb ondertussen nog steeds geen kind in mijn armen, maar ik heb in al die jaren wel ontzettend veel geleerd over het leven, de dood, en alles daartussen. 

#3 Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij het leven erbij inschiet?

In 2019 kreeg ik een burn-out. Ik had de jaren ervoor enorm veel gewerkt. Deadline na deadline werkte ik af, geen moment had ik rust. Een jaar na het verlies van mijn tweeling (werden te vroeg geboren en zijn gestorven na de bevalling) en een grote verbouwing, ben ik gecrasht. Meer dan 10 jaar had ik aan een ontzettend hoog tempo gewerkt, maar nu was het op. Ik had geen energie meer.

Ik voelde dat ik op braakliggend terrein stond. ‘Oke, wat zullen we hier eens mee doen?’, dacht ik.

Ik dacht na over hoe ik wou leven, wat ik belangrijk vond. Langzaam kwam ik tot het besef dat ik mijn geld meestal gebruikte om in mijn vrije tijd te ontspannen. Wat als ik een stap oversloeg? Minder tijd stoppen in het verdienen van geld, en een deel van mijn tijd metéén in ontspanning stoppen? Sindsdien is mijn werktempo gedaald. Ik zorg ervoor dat ik tijdens mijn werkweek ook tijd maak voor een cursus pottenbakken, sporten, wandelen als het mooi weer is… Het is soms nog zoeken naar balans, maar over het algemeen ben ik heel tevreden.

#4 Om welke dingen huil je?

Ik huil heel gemakkelijk. Als ik verdrietig ben of kwaad, maar ook als ik ontroerd ben of als ik diep geluk ervaar. De laatste keer dat ik huilde, was toen ik mij tijdens een rondje dagdromen inbeeldde dat mijn vriend mij ooit ten huwelijk zou vragen. Daar moesten we allebei erg om lachen, zeker omdat ik vroeger altijd de eerste was om te zeggen dat trouwen niets voor mij was.

#5 Waarom begrijp je Mij niet?

Ik ben zelf niet gelovig opgevoed, maar er was wel ruimte voor spiritualiteit en zingeving in de bredere zin van het woord.

Het was pas later, tijdens mijn studie Vrije Grafiek, dat ik me begon te interesseren in de verhalen, de parabels, het Oude Testament.

Ik kwam er met een omweg mee in aanraking, via de kunstgeschiedenis. Talloze schilderijen van de oude meesters hebben wij ontleed. Voor mij was het bijna detectivewerk, op zoek gaan naar de metaforen en symbolen in die gedetailleerde werken.

Waar ik het lastig mee heb is met de rol van de vrouw binnen het instituut van de katholieke kerk. Waarom die regels niet eens herbekeken worden en vrouwen nog steeds geen prominente rol hebben in de dienst, kan ik echt niet begrijpen.

#6 Wat zoek je?

Natuurlijk ben ik op zoek naar de betekenis van het leven. Maar op dagelijkse basis toch vooral naar de sleutels van mijn vriend, zijn pantoffels, zijn portefeuille. Het helpt niet dat ik vaste plaatsen voor zijn spullen voorzie, het lijkt wel of die dingen pootjes hebben. 

#7 Waarover praat je veel?

Ik doe niets liever dan filosoferen over het leven. Noem een onderwerp (relaties, interacties, moeilijkheden op het werk,…) en ik wil het samen met u uitdiepen. Sinds kort is daar ook nog veel wetenschap bij gekomen, aangezien mijn vriend daar heel veel over weet. Op een zomeravond na het werk de barbecue aansteken, traag eten, de borden laten staan en met mijn lief praten over zwarte gaten, de relativiteitstheorie en wat de vaste plaats van de pantoffels is tot het donker is, ik hou ervan!