Godvergeten: Thomaswebsite schrijft godsdienstleerkrachten brief
Thomas, een didactische website voor en door godsdienstleerkrachten heeft alle godsdienstleerkrachten en -inspecteurs, heeft een brief gestuurd naar aanleiding van de Canvas-reeks Godvergeten. De brief verscheen op Thomas, de website over godsdienstonderwijs. ‘Een brief aan jullie die vooraan staan wanneer deze golf van boosheid en ongeloof neervalt, in jullie klassen, in de leraarskamer, in vrienden- en familiekring, op straat en in de media; en niet in het minst: bij jezelf.’
Met de brief wil de Thomas de leerkrachten een hart onder de riem steken: ‘Terwijl jullie dag in dag uit met jonge mensen willen bouwen aan een verdraagzame samenleving vanuit de schoonheid en kracht van levensbeschouwingen, en de christelijke boodschap in het bijzonder, wordt jullie werk vandaag niet alleen besmeurd door een vorm van kwaad waarvan jullie zelf walgen, maar zijn er tegelijk strekkingen die de situatie aanwenden om misbruik te maken van dit leed om eigen achterliggende agenda’s door te duwen. Op hetzelfde moment dat jullie zich in de klas moeten staande houden en maatschappelijk scheef bekeken worden, worstelen jullie zelf met ‘ongeloof’, boosheid, machteloosheid en woede. Juist wanneer jongeren medestaanders nodig hebben die kadering kunnen geven van binnenuit, roept men van buiten af dat jullie werk en unieke positie zélf best worden opgedoekt of afgeschaft; alsof jullie aan de kant van de daders in plaats van de slachtoffers zouden staan.’
Als christenen worden ons andere perspectieven aangereikt om tragedies als deze te verwerken, luidt het:
- De pijn en het verdriet blijvend verbinden aan de slachtoffers en de herinnering aan de slachtoffers. Het christendom is een religie waar de erkenning en de herinnering aan de geheel onschuldige gekruisigde mens centraal staat. Onze pijn, ons verdriet, onze machteloosheid is daarom in de eerste plaats verbonden met de pijn, het verdriet en de machteloosheid van wie de gruwel heeft moeten ondergaan. Geen zelfmedelijden.
- In de menselijke morele verontwaardiging van vandaag het Goede blijven zien, of althans proberen dat te doen. Het is een moeilijke opdracht om in een storm van diepe emoties die een reactie zijn op het kwaad steeds het goede te zien, dat te onderscheiden, en te bewaren. De massieve boosheid van de samenleving tegenover Kerk (en bij uitbreiding zelfs christelijk geloof) heeft vaak als diepere kern een verlangen van mensen naar het goede. Het feit dat mensen boos worden in confrontatie met machtsmisbruik getuigt van de kracht van het goede.
- Steeds in stilte de draad weer opnemen en geduldig en in de diepte verder werken vanuit het initiële en authentieke verhaal waarvoor christenen staan, wanneer de verontwaardiging zich weer op andere thema’s zal vastzetten. Als godsdienstleerkrachten blijven we verder zoeken naar echte antwoorden op de crisis in kerk en samenleving. Hoe staat de kwetsbaarheid van de ander in het centrum van het christelijk geloof? Welke rol spelen lichamelijkheid en seksualiteit in ware mensenlijke ontmoetingen? Hoe omgaan met de spanning tussen instituut en inspiratie en met de zondigheid van de Kerk?
Het is de plicht en roeping van de godsdienstleerkrachten om de meest authentieke versie van Christus’ origineel verhaal uit te dragen, besluit te brief.
Bij de tekst staat een afbeelding van het beeld La vague van Camille Claudel. Dat toont drie figuren die door een golf dreigen overspoeld te worden. Ze reiken elkaar de hand en reiken naar boven.