Pasgehuwd Antwerps koppel ontmoet paus tijdens huwelijksreis

Een korte, maar krachtige huwelijksreis. Daarover waren IJD-jongerenpastor Elina en haar partner Nick het al een tijd eens, toen Nick voorstelde om Rome als reisbestemming te nemen. ‘Hoe we dan precies op het idee kwamen om als pasgehuwd koppel naar de audiëntie te trekken, weet ik eigenlijk niet meer’, zegt Elina. ‘Ik denk dat die mogelijkheid eens ter sprake kwam op het werk. Toen we informatie daarover zochten, bleek die echter niet zo makkelijk te vinden. Dus wendde ik me tot de bisschop en hoorde ik eens rond op het werk. Zo kwam ik in contact met Dirk Smet, de rector van het Belgisch Pauselijk College in Rome. Die zette ons op de juiste weg.’

In trouwkledij

Van zomaar opduiken op de eerste de beste woensdag was alvast geen sprake. Het zou gebeuren op woensdag 18 oktober, amper vier dagen na hun huwelijk. ‘Via de ambassade vroegen we kaarten aan voor de audiëntie’, legt Elina uit. ‘Daarnaast hadden we ook een bewijs nodig van ons huwelijk. Je mag immers niet meer dan een jaar getrouwd zijn om in aanmerking te komen. Ook daarvoor kon ik bij de bisschop terecht, die ons een document in het Latijn meegaf. Bovendien moesten we verschijnen in onze huwelijkskledij. Die namen we dus mee naar Rome in een aparte reiskoffer.’

In huwelijkskledij rondlopen in Rome is niet zo praktisch, dus deelnemen aan de audiëntie vergde ook ter plekke wat praktische planning en nam daardoor een centrale plaats in tijdens de korte huwelijksreis. Die plaats was het evenwel waard. 

‘We kregen een plaats toegewezen naast de Sint-Pietersbasiliek, vlakbij de plek van de paus’, zegt Elina. ‘Van zijn toespraak, die in het Italiaans was, konden we niet zoveel begrijpen, maar we hoorden wel dat hij enkele keren de sposi novelli (pasgehuwden, nvdr) vernoemde. Nu, daar aanwezig zijn, was op zich al indrukwekkend.’

Gedragen door de familie

Natuurlijk zaten Elina en Nick daar allerminst alleen, want er waren wel honderd koppels aanwezig, naast nog heel wat andere gasten met een ereplaats. ‘Wanneer de paus dan langskomt om iedereen te begroeten, gaat dat erg snel’, zegt Elina. ‘Je moet dus maken dat je op het juiste moment iets te zeggen hebt.

Gelukkig is Nick net wat Spaans aan het leren en kon hij aan de paus in het Spaans zeggen dat ik in Antwerpen voor de bisschop werk.

Dan fleurde zijn gezicht op. ‘Ah, Antwerpen, zei hij’.’

‘Ik had alvast niet in de indruk dat het bandwerk was’, zegt Nick. ‘Je ziet ook op de foto’s dat hij toch even een moment maakt om naar je te luisteren, hoe kort ook. Dat vind ik best wel mooi, zeker wanneer je beseft dat die man elke week zo’n honderd koppels ontmoet. Hij maakt dus zeker een bereikbare indruk.’

Via de smartphone

Belangrijker nog dan dat ene, korte moment van die ontmoeting met de paus was het enthousiasme over het hele gebeuren op het thuisfront. ‘Mijn vader, die heel gelovig is, was op dat moment bij de zusters van Brecht en keek samen met een van de zusters via de smartphone naar de livestream van de audiëntie’, zegt Elina. ‘Mijn moeder is er niet meer, en dus was het goed dat hij op die manier dat mooie moment om zijn dochter bij de paus te zien toch met iemand kon delen. Ook voor die zuster was dat een hele belevenis om dat via de smartphone allemaal te kunnen bekijken. Mijn vader ging daarna op de website van het Vaticaan ook de toespraak van de paus opzoeken en liet ons weten dat het vooral over Charles de Foucauld was gegaan. De familie van Nick heeft een minder sterke band met de kerk, maar ook zij waren allemaal enthousiast de livestream aan het volgen. Op die manier mochten we ons als koppel gedragen weten en konden we onze vreugde delen met onze familie.’