Hoe leert je geloof je kijken naar mens en dier? [podcast]

▷ Naar de podcast op Spotify
▷ Naar de podcast op Google Podcast

Wil je de uitzending downloaden en elders beluisteren? Klik dan bovenaan op "share" en vervolgens op het downloadpijltje (pijltje naar beneden).

Beluister ook onze andere podcasts in de reeks De Vraagbaak.

Schepselen van God

Het is goed om je geloof samen met anderen te beleven: doorheen mensen die je dragen kan je ook ervaren hoe God je draagt. Ook voor het welzijn van dieren dien je aandacht te hebben. 

“Ze zijn schepsel van God.” (Kristl Van Cleemput)

Gematigd antropocentrisme

Je kan verder een antwoord zoeken in het ‘gematigd antropocentrisme’. Dat houdt het midden tussen antropocentrisme (de mens staat centraal, met dieren kan je doen wat je wil), dat in het christendom lange tijd gehuldigd werd, en het andere uiterste waarbij mensen gewoon een diersoort zijn, soms zelfs minder waard dan ‘andere’ dieren. Het gematigd antropocentrisme hanteert het model van het ‘rentmeesterschap’: de mens staat centraal, maar is geen heerser. Hij moet op een zinvolle manier omgaan met de schepping die hem is toevertrouwd.

“Dierenwelzijn is voor mij een centraal begrip, in tegenstelling tot dierenrechten.” (Hans Geybels)

Zo hoef je niet meteen vegetariër te worden, maar je moet wel vlees eten op een bewuste manier. Ook het nagaan van de herkomst van voedsel is belangrijk. Hield men rekening met het welzijn van het dier? Komt het voedsel niet van onnodig ver? Kunnen we het niet houden bij seizoensgroenten of -fruit? Zoiets nagaan vergt een kleine inspanning.

Ecologie en schepping

“Als we kijken naar de scheppingsverhalen, krijgen we als mens een opdracht.” (Kristl)

Het gaat er dus om een stuk verantwoordelijkheid op te nemen, iets waartoe ook het huidige ecologische denken oproept: hoe kunnen we omgaan met wat in het gegeven geschenk van de schepping voorzien is?

Eén van de panelleden legde in het verleden nooit de link tussen geloof en ecologie. Er was wel de Club van Rome uit 1962, maar die stond ver van zijn bed. Vandaag staat ecologie centraal in de kerk, denk maar aan de encycliek ‘Laudato Si’.

“Een rentmeester moet zorg dragen voor wat tot zijn Heer behoort.” (Hans)

Dieren dragen bij tot het welzijn van mensen…

Denk maar aan woonzorgcentra waar dieren bij demente bewoners niet alleen fysiek contact maar ook zorg oproepen. Zo kunnen ze zich eventjes goed voelen. Ook bij kinderen werkt het omgaan met dieren positief: ze kunnen hen veilig hun verdriet toevertrouwen.

… maar mensen niet altijd tot het welzijn van dieren.

Soms willen we met de beste bedoelingen dieren een beetje behandelen als mensen – bij voorbeeld door hen mee te laten eten van menselijk voedsel – maar dat is niet altijd goed voor hen. Je kan hier zelfs spreken van dierenmishandeling. We moeten dieren echt dieren laten zijn.

Tenslotte vertellen beide panelleden over hun laatste concreet contact met dieren: een poes die warmte zoekt (en geeft!), maar jammer genoeg ook een aangereden vosje...