Bruggenbouwers van beroep

Al twintig jaar vinden parochieassistenten hun draai in de (nieuwe) parochies

Twintig jaar nadat de overheid parochieassistenten een eigen statuut en loon toekende als bedienaars van de eredienst, stelt het bisdom Gent 22 parochieassistenten te werk. Op 7 december kwamen zij samen in Gent voor een vormingsdag. Ook die bruggenbouwers van beroep hebben op hun beurt immers nood aan gedegen vorming en begeleiding, niet in het minst in tijden van ingrijpende veranderingen.
„Als parochieassistent is het allereerst je taak vrijwilligers in de parochie te ondersteunen”, zegt Petra Mussche, parochieassistente in de parochie Gent Kanaalzone/Lochristi/Wachtebeke. Van alle actieve parochieassistenten van het bisdom Gent heeft zij de langste staat van dienst. „Zo hielp ik laatst nog bij de uitbouw van een nieuwe werking doopselcatechese”, zegt ze. „Zelf doopselcatechese geven doe ik echter niet. Het was immers nooit de bedoeling dat wij het werk van de vrijwilligers zouden overnemen. Aanvankelijk was het soms wat zoeken naar het juiste evenwicht. Vandaag weten mensen waarmee ik bezig ben, al evolueerde mijn werk natuurlijk. Zo neem ik vandaag ook liturgische taken op, als gebedsleider bij uitvaarten.”
Bovendien koos het bisdom Gent er van meet af aan voor parochieassistenten te benoemen voor een heel dekenaat. „Dat was indertijd niet altijd even vanzelfsprekend”, herinnert Petra Mussche zich. „In die beginperiode waren de parochies nog wat sterker dan vandaag en werd vaak nog weinig dekenaal gedacht en gehandeld. We waren dus ook toen al bruggenbouwers.”
Door de hervorming van het parochielandschap en het verdwijnen van de oude dekenaten zoeken de parochieassistenten van het bisdom Gent intussen naar nieuwe manieren van werken. Sommigen bleven op hun vertrouwde stek en werken ter plaatse aan de nieuwe parochie in al haar diverse [node:field_streamers:0] facetten. Anderen leggen zich toe op een welbepaald pastoraal domein voor het geheel van een nieuw dekenaat.
„In die parochiehervorming vervullen we evenzeer een bemiddelende rol”, zegt Antoon Arens, een van de drie mannelijke parochieassistenten van het bisdom Gent. Sinds een jaar begeleidt hij in het dekenaat Wetteren alles wat met zorg voor mensen heeft te maken. „Enerzijds dragen we de visie van het beleid uit,” zegt Arens, „anderzijds moeten we ook luisteren naar wat er leeft bij de mensen ter plekke. Dan krijg je vanzelfsprekend te maken met diverse meningen. Zelf ervoer ik dat steeds als een rijkdom. Natuurlijk bestaat de kunst er ook dan weer in discussies niet te laten ontaarden in polarisering.”
Je persoonlijke evenwicht in de gaten houden, is daarbij allerminst onbelangrijk. Als moeder van twee kleine kinderen kan Ann Bekaert daarover meepraten. Zij is de jongste parochieassistente van het bisdom en werkt in de parochie Hamme/Waasmunster. „Bij ons vinden de vergaderingen doorgaans plaats aan het begin van de maand”, zegt ze. „Daardoor heb ik later in de maand wat meer avonden vrij voor het gezin. Bovendien hoef je niet na elke activiteit lang te blijven napraten. Ook op dat punt moet je zoeken naar een werkbaar evenwicht. Goede afspraken met je pastoor-moderator zijn daarbij van belang.”
„Stabiliteit van je eigen geloof en van je visie op de toekomst van de Kerk zijn eveneens van belang”, zegt Antoon Arens nog. „Natuurlijk blijf je als gelovige altijd zoekend. Om rust te kunnen brengen, moet je echter zelf eerst een zekere rust hebben gevonden. Gelukkig haal ik veel voldoening uit mijn baan. Ik mag immers telkens weer getuige zijn van hoe God bezig is met mensen. Ondanks alle uitdagingen ervaar ik dit werk dan ook als een grote genade.”