Voor even geen jachtig gedoe

Geert Verhofsté en Nele Van de Putte uit Zwijnaarde hopen in juli opnieuw deel te nemen aan de gelovige gezinsvakantie in de abdij in Orval

Met twijfels en een pak vragen vertrokken Geert Verhofsté en Nele Van de putte uit Zwijnaarde afgelopen zomer op gezinsvakantie naar de trappistenabdij in Orval in de Belgische provincie Luxemburg. „Niet omdat we bedenkingen hadden bij het programma”, verduidelijkt Verhofsté. „Het was lang niet onze eerste vakantie voor gelovige gezinnen. Nele en ik leerden elkaar trouwens kennen tijdens zo’ n vakantie, in 2003, in Spa. Wel was het ons eerste verblijf in Orval. Bij vertrek waren we vooral onzeker over de toegankelijkheid van het domein voor Kobe, onze twaalfjarige zoon.”
– Wat is er met uw zoon?
Nele Van de Putte • Kort na zijn geboorte diende Kobe geopereerd te worden. Helaas reageerde hij slecht op de narcose, met een zware motorische beperking tot gevolg. Daardoor zit hij in een rolstoel. Sinds kort verplaatst hij zich met een elektrische rolstoel. Dat vergroot zijn zelfstandigheid. Daar zijn blij om, maar soms ook bezorgd, vooral wanneer hij met zijn rolstoel hockey speelt of voetbalt, zoals in Orval laatst. Al begrijpen we natuurlijk dat hij zo veel mogelijk wil erbij horen en deelnemen aan activiteiten, zowel op school als tijdens zo’n groepsvakantie.
– Uw twijfels bleken ongegrond?
Geert Verhofsté • Zeker, en dat was te verwachten, gezien we er vooraf ook met de organisatoren over hadden gepraat. Zij hadden er vertrouwen in, maar als ouder maak je je altijd wel een tikje meer ongerust. We wilden dat het voor ons allemaal, ook voor Kobes negenjarige zus Febe, een ontspannen vakantie werd. En dat was het ook. Uiteindelijk waren er slechts weinig plekken op het domein waar Kobe met zijn rolstoel niet kon komen. Bleek dat wel het geval, dan werd daar een mouw aangepast of staken andere deelnemers spontaan een handje toe. Op zulke momenten voel je betrokkenheid en dat doet deugd. Als Neles baan als zorgkundige in het woon-zorgcentrum het toelaat, gaan we komende zomer opnieuw mee.
– Wat spreekt u aan in zo’n gelovige gezinsvakantie?
Nele Van de Putte • Het doet deugd even de jachtigheid van het dagelijkse leven achter je te kunnen laten. Uiteraard wordt verwacht dat je het voorziene programma volgt. Ook de gebedstijden van de paters liggen vast, al ben je niet verplicht elke dienst bij te wonen. Naast de gezamenlijke maaltijden en groepsactiviteiten is er voldoende vrije tijd en zijn er ook keuze-activiteiten. Voor de kinderen is er een afzonderlijk programma volgens leeftijd. Dat maakt dat er ook tijd is om als echtpaar onder elkaar of met andere ouders van gedachten te wisselen, [node:field_streamers:0] iets waarvoor in de drukte van elke dag doorgaans niet mogelijk is of toch veel te weinig gebeurt. Nochtans is dat belangrijk. Dat merkte ik ook nu weer in Orval en dat besef neem je wel mee na afloop. Het is vooral een kwestie van aandacht hebben voor elkaar en voor wat er echt toe doet.
Geert Verhofsté • Vooral de ongedwongen manier waarop je met anderen over geloof en aanverwante thema’s kunt praten, vind ik fijn. ’s Voormiddags wordt er altijd voorzien in een inhoudelijke element. Soms is dat best stevige kost, maar gelukkig zijn het geen hoogdravende theologische of theoretische uiteenzettingen. Er wordt altijd een link met het leven gelegd. Na afloop word je ook uitgenodigd met elkaar van gedachten te wisselen. Net dat vind ik verrijkend. Het klinkt misschien cliché, maar tijdens zo’n vakantie ontmoet je gelijkgezinden over de parochiegrenzen heen. Doordat je elkaar niet kent, gebeurt dat op een meer ongedwongen manier.
– Wat betekent zo’n vakantie voor uw geloof?
Geert Verhofsté • Door alles wat we al meemaakten, vooral met Kobe, besef ik almaar scherper dat we zelf niet alles in handen hebben. Het geloof, in het bijzonder zo’n gelovige gezinsvakantie, helpt me nog meer te vertrouwen en ook daadwerkelijk zorgen uit handen te geven. De zorg voor Kobe is niet altijd makkelijk, maar we doen alles wat binnen onze mogelijkheden ligt. Na het verblijf in Orval was ik me er opnieuw meer van bewust dat we, ondanks zorgen en twijfels, ook heel wat redenen hebben om dankbaar te zijn. Als ik ’s ochtends ontwaak, probeer ik voortaan eerst te danken voor de nieuwe dag alvorens te denken aan alles wat me die dag te doen staat of fout kan lopen.
Nele Van de Putte • De ouderen in het woon-zorgcentrum waar ik werk vragen soms hoe het komt dat ik bijna altijd lach. De vakantie in Orval bevestigde mijn vermoeden dat het wellicht te maken heeft met mijn geloof. Dat ervaren, doet deugd en stimuleert me om mijn geloof nog meer te voeden.
– Hoe beleefden Kobe en Febe de abdijvakantie?
Nele Van de Putte • Vooral het contact met andere kinderen was fijn. Voor Kobe is het een versterking van zijn zelfvertrouwen. Voor Febe doet het deugd zich eens niet om haar broer te hoeven bekommeren en met leeftijdgenoten te kunnen spelen en plezier maken. Ze zien het allebei zitten komende zomer opnieuw mee te gaan en wie weet, zien ze dan ook hun nieuwe vrienden terug. Dat vind ik ook een meerwaarde van een groepsvakantie. Je leert nieuwe mensen kennen, door wie je horizon verruimd wordt. Bovendien hoef je niets zelf te organiseren. Dat versterkt nog het vakantiegevoel.

De gelovige gezinsvakantie in de abdij in Notre-Dame d’Orval in Florenville vindt plaats van 10 tot 15 juli en richt zich tot gezinnen, zonder of met kinderen tot de leeftijd van veertien. Ook alleenstaanden zijn welkom. Volwassenen betalen 250 euro, kinderen tussen de 60 en 190 euro, naargelang hun leeftijd. In de prijs zijn organisatiekosten, kinder- begeleiding, logies en maaltijden inbegrepen. Eigen vervoer is vereist, tenzij anders afgesproken. Meer info en inschrijving bij CCV, partner in christelijk vormingswerk in het bisdom Gent, via 09 235 78 52 of dieter.van.belle@ccv.be.