Kladderadatsch

In zijn standpunt in Tertio van de week maakt hoofdredacteur Geert De Kerpel zich ernstig zorgen over het onvermogen van de politiek.
11/07/2017 - 12:28

Met de opmaak van de begroting voor volgend jaar is ook in de Wetstraat de rechte lijn richting zomervakantie ingezet. Een begroting die omwille van de enorme binnen- en buitenlandse uitdagingen een groot zorgenkind blijft. Denk alleen nog maar aan de aanhoudende vluchtelingencrisis, de grootste sinds de Tweede Wereldoorlog. En toch schijnen de klassieke partijen en hun vertegenwoordigers hier en elders die sense of urgency nog altijd niet genoeg aan te voelen, schrijft Geert De Kerpel. Wat anders te denken van bijvoorbeeld het eindeloos gekibbel in de voorbije maanden van onze politici over de terechte roep om een echte zelfreiniging van het politieke bedrijf. Niet dat minder politici, minder mandaten, minder cumul, minder partijfinanciering, lagere lonen of een pensioenregeling zoals elke Belg automatisch beter bestuur garanderen. Maar als signaal zou het kunnen tellen.

Intussen keren veel burgers zich vol onbegrip nog meer af van de politiek, stelt hoofdredacteur De Kerpel vast. En waartoe dat, even snel als onverwacht, zoal kan leiden, zagen we recentelijk in Londen, Parijs en niet het minst Washington. In Franstalig België komt de kladderadatsch (Duits voor economische of morele ineenstorting) overigens reeds volop om de hoek kijken. Al weken ligt het politieke bestel er op apegapen sinds de volte-face van cdH-voorzitter Benoît Lutgen in de slipstream van de door corruptieschandalen wegzinkende PS. In de coulissen maken de extremen opgang. Een nieuwe blokkering van de instituties zoals na de verkiezingen van 2007 en 2010 dreigt. Onze vele regeringen en parlementen moeten dringend spijkers met koppen slaan. De tijd tikt ongenadig weg.