Massa krijgt concreet gezicht

Dankzij een buddy vinden erkende vluchtelingen in Lokeren beter hun weg

Als kind wilde Monique Buysse stewardess worden, om de wereld te ontdekken. De Lokerse hoefde echter niet te reizen om haar droom te realiseren. Via de Onthaalklas voor Anderstalige Nieuwkomers (OKAN) aan het Technisch Atheneum Lokeren, waar ze protestants-evangelische godsdienst geeft, komt Buysse wekelijks in contact met andere culturen. Sinds enkele maanden is ze de buddy van Sosan Hotak, een erkende vluchtelinge uit Afghanistan die met haar twee kinderen in Eksaarde woont.
„Ik liep al langer rond met de vraag wat ik kon doen voor vluchtelingen”, vertelt Monique Buysse. „De beelden van en nieuwsberichten over de stroom vluchtelingen gaven me een verlammend en machteloos gevoel. Daar kwam verandering in toen ik op school een Afghaanse jongen leerde kennen. Hij herinnerde me aan de beklijvende film Osama uit 2003, waarin een Afghaans meisje zich moet verkleden als jongen om haar familie te onderhouden, door de Taliban wordt opgepakt en uiteindelijk wordt uitgehuwelijkt. Opnieuw stelde ik me de vraag wat ik concreet kon doen. Dat bracht me op het idee om buddy te worden. Ik nam contact op met de dienst samenleving van de stad Lokeren. Zo leerde ik Sosan kennen. Ik was blij verrast toen ze de moeder bleek te zijn van die vriendelijke Afghaanse jongen uit de OKAN-klas.”
Dat het van bij de eerste ontmoeting klikte, was ook voor Sosan Hotak belangrijk. „Toen ik Monique een deel van mijn verhaal vertelde, had ze tranen in de ogen”, vertelt de vluchtelinge. „Ik voelde dat ze echt met me meeleefde en naar me luisterde vanuit haar hart. Dat stelde me op mijn gemak.”
Ook de tweede ontmoeting stelde Sosan Hotak gerust. „Na een bezoek aan de bibliotheek gingen we nog iets drinken”, vertelt ze. „Na afloop wilde ik zelf onze thee betalen. Monique respecteerde [node:field_streamers:0] mijn beslissing en dat waardeer ik. Ze helpt me niet enkel bij praktische kwesties, zoals winkelen, administratieve en medische hulp of de aankoop van meubelen. Ze luistert ook naar wat voor mij belangrijk is en wat ik nodig heb en houdt daar rekening mee. Ook mijn zorgen kan ik bij haar kwijt. Daarom noem ik haar mijn Listening Doctor, mijn luisterarts.”
„Aanvankelijk was het wennen dat ik altijd bij Monique terechtkan”, vervolgt de Afghaanse vrouw. „Inmiddels zijn we vriendinnen en zien we elkaar geregeld. Monique is een ‘engel in een menselijk lichaam’, zoals mijn moeder het tijdens een van onze vele telefoongesprekken verwoordde. Ik geloof steevast dat God haar op mijn pad bracht.”
„Voor vluchtelingen is het niet makkelijk contact te leggen met lokale bewoners,” weet Ester Nachtergaele die het buddyproject begeleidt, „maar het bevordert ontegensprekelijk hun integratie. Ook omgekeerd vinden lokale inwoners doorgaans zelf niet altijd de weg naar vluchtelingen.”
„Tenzij je iemand beter leert kennen en vluchtelingen een concreet gezicht krijgen”, zegt Monique Buysse. „Buddy zijn veranderde mijn leven. Ik leerde kijken met de ogen van een vluchteling. Als buddy voel ik me als een lokale gids. Wanneer je reist is die vaak het best geplaatst om je wegwijs te maken. Mijn engagement is echter niet tijdelijk. Buddy zijn is een duurzame manier om iemand op te nemen in je cultuur. Deelgenoot zijn van Sosans verhaal is ook een uiting van mijn geloof in de Bijbelse God die tot Mozes zegt: ‘Ik zal er zijn.’ Geloof is pas echt als het concreet wordt. In het delen van je brood, lechem in het Hebreeuws, geef je vluchtelingen de kans weer te dromen, in het Hebreeuws chalom, de eerste twee medeklinkers omgewisseld. Ik wil Sosan helpen opnieuw een goed leven op te bouwen.”

Meer info via 0478 829 027 of ester.nachtergaele@lokeren.be.