Afscheidsdienst voor overleden dieren

In het Zwitserse Zürich werd vorige week zondag voor het eerst een viering voor overleden dieren georganiseerd. Dat gebeurde op vraag van dierenliefhebbers zelf, die aandrongen op een afscheidsritueel en een manier om de rouw over hun overleden dier een plaats te geven. Volgens de protestantse predikant Michaël Schaar kan de kerk niet anders dan een dergelijke vraag ernstig te nemen. Dat er wel degelijk een vraag is, werd ook bewezen door het feit dat er vanuit het buitenland dierenliefhebbers naar Zürich afzakten om aan die plechtigheid deel te nemen.

Vandaag willen wij het hebben over een thema dat in onze samenleving nauwelijks aan bod komt: het rouwen om onze diergenoten, opende de hervormde predikant de dienst. Voor mensen die geen hechte band hebben met dieren is die rouw moeilijk te begrijpen. Maar dat mag ons niet ervan weerhouden om hier samen te zijn. Tijdens de dienst konden eigenaren een kaars aansteken voor hun overleden viervoeter. Er lag ook een rouwregister waarin de baasjes hun gevoelens konden neerschrijven.

De predikant nodigde de Duitse dierenarts Marion Schmitt uit Hannover uit om in plaats van een homilie te komen spreken over afscheid nemen van dieren. Schmitt had daarover eerder al meermaals gepubliceerd. Volgens haar is er geen fundamenteel verschil tussen de rouw over een mens of een dier. Niettemin wordt het verlies van een dier vaak gebagatelliseerd. Het is 'slechts' een huisdier. Als iemand zo zou reageren op een overleden ouder, dan zou dit onmiddellijk resulteren in een sterke sociale veroordeling. Dieren worden vaak ervaren als volwaardig deel van het gezin. Vaak brengen we tientallen jaren door met onze huisdieren.

Michael Schaar zegt dat het idee ontstaan is vanuit de vele pastorale gesprekken. Daar kwam ook vaak de rouw om een overleden dier aan bod. Soms kwamen er ook mensen die helemaal niet gelovig zijn daarvoor op gesprek. Door het succes en de grote respons krijgt de afscheidsviering bij de predikant alvast een vaste plaats op de liturgische kalender voor de volgende jaren.

Bron: Kipa-Apic