Etienne De Jonghe voorgedragen voor internationale vredesprijs

Etienne De Jonghe, de voormalige secretaris-generaal van Pax Christi International, is dit jaar voorgedragen voor de Public Peace Prize. Dat is een burgerinitiatief dat in 2013 werd gelanceerd om duidelijk te maken dat er zich dagelijks mensen inzetten voor de vrede, ook al krijgen zij daarvoor vaak geen nationale of internationale erkenning. Eerder werden onder meer al de Congolese arts Denis Mukwege en de jonge Pakistaanse Malala Yousafzai voorgedragen voor de prijs.

Etienne De Jonghe dankt zijn voordracht aan zijn jarenlange inzet voor de uitbouw van netwerken die zich inzetten voor ontwapening, verzoening en de rechten van de volkeren. Hij was bijna dertig jaar lang secretaris-generaal van de internationale vredesbeweging Pax Christi. Hij studeerde politieke wetenschappen en internationale betrekkingen aan de KU Leuven en vredes- en conflictwetenschappen aan het Polemologisch Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen. Daarna zou hij zich toeleggen op vredeseducatie en werd hij de voornaamste medestichter van de Vlaamse sectie van Pax Christi. Hij legde ook mee de basis voor het Vredesstudiecentrum IPIS en de Wereldmediatheek.

Ook internationaal De Jonghe door zijn inzet en gedrevenheid in de kijker. Dat zorgde ervoor dat hij werd aangezocht als secretaris-generaal van Pax Christi International, dat onder zijn leiding zou evolueren naar een internationale beweging met meer dan 100 lidorganisaties. Mee onder zijn impuls hanteerde de beweging een breed vredesconcept, waardoor Pax Christi veel meer was als een antirakettenbeweging. Zo was er ruime aandacht voor het Midden-Oosten, vredesopvoeding, de inzet voor mensenrechten en de uitbouw van internationale netwerken voor de bevordering van de vrede en de rechtvaardigheid. Op verzoek van de Salvadoraanse aartsbisschop Oscar Romero en andere kringen in Colombia en Brazilië gaf hij een continentaal netwerk vorm in Latijns-Amerika, ter verdediging van gemeenschappen die getroffen waren door gewelddadige conflicten en de mijnindustrie. Nog volop in Koude Oorlog probeerde hij een verdere impuls te geven aan de dialoog tussen de Russisch-orthodoxe en de rooms-katholieke Kerk.

Ook na zijn pensioen bleef hij actief voor de vrede via zijn deelname en voordrachten in ontelbare seminaries, symposia en conferenties. Vaak ook wordt op hem een beroep gedaan om zijn expertise en kennis van de Europese instellingen en de Oost-West-relaties. Momenteel is hij nog actief in de Europese Raad van Religieuze Leiders en is hij lid van de raden van bestuur van het International Peace Bureau (IPB) in Berlijn, Brussel en Barcelona, het interlevensbeschouwelijke European Network on Religions and Beliefs (ENORB), en VIRA, een Nederlands-Vlaamse vereniging die conferenties over internationale zaken organiseert voor een grote groep diplomaten, journalisten en academici in Brussel.

Stem mee voor de Vredesprijs.