Wat klokkengelui zegt over een samenleving

Voor een onderzoek naar seismische golven plaatste de Spaanse wetenschapper Jordi Díaz seismometers in de buurt van 4 kerken in Griekenland, Frankrijk, Italië en Spanje. Die studie leverde onverwacht een interessant weetje op. De seismometer registreerde immers ook het luiden van de kerkklokken. En die luiden niet overal op dezelfde manier.

Zo blijkt dat het respect voor de siësta in Griekenland nog altijd pal overeind staat. In Riolos Kato Achaia onderdrukt de plaatselijke kerk het klokkegelui namelijk niet alleen 's nachts, maar ook tussen 13 en 17 uur. In Lunas, Frankrijk, wordt slechts driemaal per dag gebeld: om 7 uur, om 12 uur en om 19 uur. Waarschijnlijk is dit nog een restant een traditie uit de middeleeuwen, namelijk de oproep tot het angelusgebed.

In het Spaanse dorpje Santa María de Montmagastrell rinkelen kleinere bellen elk kwartier. Op het uur worden luidere belsignalen voorafgegaan door vier lichtere. Italië heeft - hoe kan het ook anders - het meest complexe patroon van belsignalen. De klokken luiden dag en nacht in het kuststadje Oriolo (foto). Elk kwartier wordt aangegeven met een herhaling van het uur plus een kleinere slag per verstreken kwartier. Dat maakt een totaal van wel 768 belsignalen per dag!

En zo blijkt maar weer: zoals het klokje thuis luidt, luidt het nergens. De onderzoeker zelf hoopt met deze vondst de interesse van het brede publiek voor seismologie aan te wakkeren en dwarsverbanden te bevorderen met andere wetenschappen, zoals de sociologie.

Bron: Phys.org