Anselm Grün: 'Kerk moet nieuwe vorm en taal vinden'

De coronapandemie heeft in heel Europa het leven van heel veel mensen overhoop gehaald. Voor de populaire Duitse benedictijn en bestsellerauteur Anselm Grün was deze periode echter ook een aansporing om na te denken over nieuwe manieren  en vormen waarmee de katholieke Kerk mensen die van haar verwijderd zijn kan aanspreken en bereiken. In deze periode kon ik geen colleges geven en was ik niet vaak meer onderweg, terwijl ik anders heel Duitsland rondreis. Anderzijds heb ik meer interviews gegeven, zowel telefonisch als via Skype. Ik ben de hele periode in het klooster gebleven, waar een tachtigtal monniken wonen en waarvan de meesten tot de risicogroep behoren. Tijdens het koorgebed en de maaltijden moesten wij meer afstand houden.

Ik ben 75, maar ik ben niet bang. Ik zie de huidige situatie eerder als een uitnodiging om bewust te leven, zegt de monnik, die ook geruime tijd onder kanker gebukt ging, maar daarvan hersteld is. Als raad geeft hij mee: Benut de tijd die je nog hebt als een kostbare tijd. Vertel je dierbaren wat je hen altijd al hebt willen vertellen en misschien nog nooit hebt durven vertellen. Kijk dankbaar naar het leven en verlies de hoop niet. Toch erkent hij dat het voor vele mensen een moeilijke tijd is, ook al omdat wij vaak niet langer plannen kunnen maken.

Ik lees meer en ik heb nu meer tijd om te schrijven. Ik geniet ervan en ik kan de tijd nemen om nieuwe onderwerpen uit te diepen. Ik kan ook op zoek naar suggesties voor nieuwe ideeën. Door de coronacrisis ben ik meer gaan nadenken over hoe wij het geloof in het persoonlijke leven zonder kerk kunnen uiten, dus zonder kerkdiensten in de kerk. Hoe kunnen we gemeenschappelijke vormen vinden in het gezin, in groepen vrienden als huiskerk? Hoe kunnen we een nieuwe vorm en een nieuwe taal vinden?

Ik ken veel mensen van rond de 40 die zich van de Kerk hebben afgewend, maar voor wie diezelfde Kerk nog altijd een referentie blijft. Voor mij bestaat de grootste uitdaging erin om een ​​taal en vorm te vinden om het geloof uit te drukken, om het verlangen van deze mensen aan te spreken. De Kerk staat voor de grote uitdaging om een ​​taal en vormen te vinden die mensen raken. Persoonlijk geloof ik dat elke persoon, zelfs degenen die ver van de Kerk verwijderd zijn, een innerlijk verlangen heeft naar God, naar genezing, naar spirituele ervaring. Dat vereist dat wij naar mensen luisteren en op het spoor komen wat hen echt raakt.

De wereld is niet alleen in handen van een virus of van politici, maar ook in handen van God. Anselm Grün o.s.b.

Anselm Grün besluit: De Geest van God zal door de crisis heen in mensen blijven werken en nieuwe kansen, nieuwe reflecties en nieuwe verlangens bij mensen oproepen. Wij kunnen elkaar besmetten in negatieve, maar ook in positieve zin.

Ik hoop dat deze crisis mensen wakker maakt en ervoor zorgt dat zij anderen besmetten met compassie, liefde en vertrouwen …

Bron: Katholisch.de