Geloof vormde de leidraad in het leven van Will Ferdy

De Vlaamse zanger Will Ferdy is vanmorgen op 95-jarige leeftijd overleden. Hij werd op 9 maart 1927 in Gent geboren als Werner Ferdinande, al werd hij door zijn vrienden aangesproken als Will. Later verhuisde hij van Gent naar Antwerpen en ruilde een carrière als cabaretier voor die van zanger.

Zijn carrière beslaat een periode van ruim 66 jaar en bracht een oeuvre voort van meer dan 500, vaak erg geëngageerde liedjes op plaat.

Ondanks de vele prijzen en onderscheidingen werd hij de laatste jaren nog zelden gedraaid op de radio. In 1970 kwam hij als eerste bekende Vlaming openlijk uit voor zijn homoseksualiteit, eerst op de radio en daarna in het programma Inspraak. Tegen wil en dank werd hij een boegbeeld van de homogemeenschap. Het leerde hem ook wat échte vriendschap en échte liefde is. Later getuigde hij dat hij voor zijn oprechtheid en kwetsbaarheid een zware prijs heeft betaald en vaak werd geweerd of zelfs niet meer gevraagd. Maar tegelijk getuigde hij dat hij over zijn outing geen seconde spijt heeft gehad. 

Gelovig

Bij zijn overlijden getuigen verschillende van zijn nabije vrienden dat hij ondanks alle beproevingen en tegenslagen altijd erg gelovig is gebleven. Toen hij ziek werd, vroeg hij hen ook om een kaarsje voor hem te branden. In een van zijn laatste gesprekken met Het Nieuwsblad getuigde hij in zijn leven veel littekens te hebben opgelopen, maar die ook allemaal te hebben vergeten. In mijn leven is er een rode draad: liefde en respect. Hou van iemand met hart en ziel, maar verlang nooit van een ander wat hij of zij niet kan geven, vertelde hij destijds. Hij getuigde ook over zijn onwrikbare geloof: De Kerk heeft daar niets mee te maken. Ik geloof, maar ik ken God niet. Ik geloof in Iets, maar niet in een man met een lange baard. Christus is voor mij een vriend, een groot voorbeeld. Ik bid veel. Elke avond, voor al mijn vrienden. Als ik bid voor iets, dan krijg ik het. Ik besef dat dit vreselijk lachwekkend en naïef klinkt, maar het ís wel zo. (..) Mijn geloof heeft mij altijd gered. Overal. Ook na mijn outing in 1970, toen ik in een depressie sukkelde. De dokter had me medicijnen voorgeschreven. Ik heb ze niet genomen. Ik ben er zélf uitgeraakt. Ik heb genoeg aan mijn gebed.

Rust

Op de vraag of er leven na de dood is moest hij het antwoord schuldig blijven. Als er niets meer is, is dat toch de grootste rust die je kan hebben. De dood schrikt me niet af. Alleen de manier waarop. Liefde geven en liefde tonen, dat is waar het om draait in een leven. Mensen die echt van elkaar houden is het mooiste wat er bestaat. Ik ben blij dat ik dat heb meegemaakt.

Bron: Het Nieuwsblad

Lees het volledige interview in Het Nieuwsblad met Will Ferdy