Zorg voor gedetineerden is zaak voor de hele samenleving

Wat ons binnen de huidige sociale onrust die onze gevangenissen treft, is de grote onverschilligheid voor het lot van de gedetineerden. Die zorg, zo betoogt Leo De Weerdt, hoofdaalmoezenier gevangeniswezen rooms-katholieke eredienst en aalmoezenier in de gevangenis van Brugge, is een opdracht voor de hele samenleving. De gevangenisaalmoezenier stelt vast dat er al langer een malaise is in onze gevangenissen: Het verbaast me niet dat het tot deze schrijnende situatie is gekomen.

Beroofd worden van je vrijheid blijft een zeer ingrijpende en vernederende gebeurtenis. De meeste gevangenen komen uit sociale milieus die beduidend minder kansen geven. Terwijl we er als samenleving alle belang bij hebben deze groep zo vlot mogelijk weer te laten aansluiten, stellen we vast dat de samenleving weinig of niet betrokken is bij of begaan met het lot van onze gedetineerden.

Onlangs las ik Is dit een mens, het aangrijpende verhaal van de Italiaanse jood Primo Levi, over zijn deportatie naar en zijn verblijf in Auschwitz. In het voorwoord bij een herdruk van de jaren 70 zegt hij dat er in bijna alle landen gevangenissen zijn en krankzinnigengestichten: een soort op zichzelf staande systemen, waar een mens het risico loopt zijn naam en gezicht te verliezen, zijn waardigheid en zijn hoop. Het is onze plicht, schrijft Primo Levi, om als samenleving en als individu hier altijd waakzaam voor te blijven.

Lees de integrale tekst van de opiniebijdrage van aalmoezenier Leo De Weerdt in De Standaard