Uitspraak van minister van Justitie wekt ergernis

De voorbije weken hebben ook verschillende politici zich aangesloten bij de golf van verontwaardiging na de tv-documentaire ‘godvergeten’ over seksueel misbruik. Maar soms is de grens met emocratie en populisme flinterdun. Volgens Christophe D'Aloisio, de voorzitter van ACAT-Belgium en tevens onderzoeker aan de UCL, is alvast minister van Justitie Vincent Van Quickenborne zijn boekje als minister van Justitie te buiten gegaan. 

‘Het is schokkend om te constateren dat priesters en bisschoppen die bewezen daden hebben begaan geheel ongestraft zijn gebleven. Dit is zeker de reden geweest voor de verklaringen van veel politieke leiders, en in het bijzonder van de vice-premier en minister van Justitie, Vincent Van Quickenborne’, zegt D’Aloisio. 

D'Aloisio verwijst concreet naar zijn oproep tot bisschop Bonny om geestelijken die schuldig zijn bevonden aan seksueel misbruik van de loonlijst te halen, zodat ze niet meer met belastinggeld betaald worden. ‘Wij zijn als overheid verplicht om de lonen van priesters te betalen. Men maakt daartoe een lijst over aan de overheid. Ik wil heel uitdrukkelijk vragen dat bisschop Bonny de mensen die schuldig bevonden zijn aan de feiten, van die lijst haalt en die voortaan zelf betaalt’, citeerde VRT Nieuws de minister. 

D’Aloisio: ‘Wij kunnen ons afvragen of het wenselijk is dat een minister van Justitie, belast met de federale bevoegdheden op het gebied van religie en secularisme in België, in de media dergelijke oproep doet. Het is passend om dit voorstel te analyseren van de persoon die onder andere verantwoordelijk is voor het verzekeren van de organisatie van het Belgische rechtssysteem. Als deze priesters schuldig worden bevonden, is het niet aan een vertegenwoordiger van de uitvoerende macht om een vonnis tegen hen uit te spreken; daartoe beschikt de Belgische Staat over een rechterlijke macht. Het is aan hem om dienovereenkomstig te handelen en de bepalingen van de geldende wet toe te passen.'

Je hoeft geen minister van Justitie te zijn om dat te weten!

‘De suggestie van minister Van Quickenborne dat de huidige katholieke bisschop van Antwerpen, die deze functie sinds 2008 vervult, zelf een pensioen zou uitkeren aan priesters die schuldig worden bevonden aan seksueel misbruik van minderjarigen, is nog moeilijker te begrijpen. Stelt de minister voor om een strafrechtelijke sanctie op te leggen aan een burger, in dit geval mgr. Bonny, die nog niet eens geboren was op het moment dat bepaalde vandaag aangeklaagde feiten werden gepleegd? Hoe is deze partij, de huidige bisschop van Antwerpen, verantwoordelijk voor wat andere mensen hebben begaan? Minister Van Quickenborne lijkt te zeggen dat het bisschop Bonny zelf is, zonder daartoe gedwongen te zijn, die zich verplicht moet voelen om een inkomen te verschaffen aan priesters die schuldig zijn bevonden aan misbruik; mutatis mutandis, De minister van Justitie stelt de huidige katholieke bisschop van Antwerpen voor om zichzelf te straffen voor de fouten die andere mensen hebben begaan, terwijl hij absoluut niets met deze mensen en hun misbruiken te maken had. Dat zijn erg vreemde woorden uit de mond van een seculiere Belgische politicus in de 21e eeuw.’ 

De uitspraak is des te kwalijker omdat Johan Bonny integendeel een voortrekkersrol lijkt te spelen bij het aan de kaak stellen van deze misbruikers binnen het interne tuchtcollege en organen van de katholieke kerk – het is wederom aan de bevoegde autoriteiten om hiermee om te gaan. ‘Wat kan mgr. Bonny in de praktijk zeggen op de suggestie van minister Van Quickenborne?

Als een soldaat zich schuldig maakt aan het misbruiken van iemand, is het dan aan de generaal van het leger om het loon van de soldaat te betalen, zelfs als de generaal niets heeft gedaan om het misbruik te vergemakkelijken of te verbergen, of op dat moment zelfs niet eens in functie was?

‘De verklaringen van de minister van Justitie kunnen worden opgevat als een politieke mening die door een partij wordt verdedigd en aan de kiezers wordt voorgesteld in een periode van de verkiezingen. Maar Vincent Van Quickenborne neemt officieel niet deel aan de verkiezingscampagne, hij is een minister in functie.’

Bron: Cathobel