9 meningen over Europese gastvrijheid

De rampen met bootvluchtelingen zullen maar stoppen als rijke landen bereid zijn de radeloze vluchtelingen rechtstreeks te ontvangen. Dat zegt François Crépeau, speciale rapporteur van de VN inzake migratie. Op 5 jaar tijd moeten wereldwijd 1 miljoen Syrische vluchtelingen opgevangen worden, stelt hij. Voor een land als het Verenigd Koninkrijk betekent dat rond de 14.000 Syriërs per jaar, 5 jaar lang. Ter vergelijking: België wil dit jaar 300 Syrische vluchtelingen opnemen.

Rijke landen kunnen het aan om meer mensen in nood te helpen.

Het Rode Kruis vindt eveneens dat de lidstaten van de EU tegen 2020 ten minste 20.000 vluchtelingen een verblijfsvergunning moeten geven, want: De EU is gebaseerd op solidariteit, vrijheid, gelijkheid en de waardigheid van de mens. Daar hoort een humaner asielbeleid bij.

De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) bracht gastvrijheid wereldwijd in kaart. In Europa blijken de burgers het minst bereid om vluchtelingen te onthalen. Net iets meer dan de helft van de Europeanen zegt dat het aantal migranten naar omlaag moet. De Zuid-Europese landen, die vandaag ook het grootste aantal vluchtelingen te verwerken krijgen, vragen met de grootste aandrang dat het aantal migranten zou verminderen.

Landen die hun voordeel doen met arbeidsimmigratie, zoals de oliestaten in het Midden-Oosten, zien het aantal migranten graag nog stijgen.

Het IOM concludeert dat het nodig is het grote publiek in Europa bewust te maken van de reële impact van migratie en de mogelijke voordelen.

Jesuit Refugee Service roept Europa op tot een stemmingswissel: Ga niet langer uit van je eigen angst, maar van de angst van de vluchtelingen om in Europa geen gehoor te krijgen voor hun noodsituatie.

Elke asielaanvraag is een persoonlijke vraag gericht aan iedere Europeaan: Wil jij mijn noodsituatie erkennen?

Het nieuwsagentschap IPS houdt een pleidooi voor hervestigingsprogramma’s voor Syriërs, net zoals dat in het verleden gebeurde voor duizenden Ethiopiërs, Vietnamezen en Argentijnen. Aan hun nieuwe gemeenschappen is te zien dat het bijna allemaal zelfstandige belastingbetalers zijn geworden, klinkt het. Er is geen reden waarom iets dergelijks nu ook niet gedaan kan worden.

Als mensen hun verzoek konden indienen in de landen waar ze nu zijn, zouden ze hun levens niet hoeven te riskeren om Italië of Griekenland te bereiken.

Ze zouden hun aanvraag voor asiel in Zweden, Duitsland of het Verenigd Koninkrijk kunnen indienen in Khartoem, bijvoorbeeld. Syriërs in Caïro of Beiroet zouden hetzelfde kunnen doen. De aanvragen zouden op een gelijke wijze kunnen worden verwerkt, zodat de vluchtelingen gezond zouden aankomen, klaar om te werken of te studeren.

Meningen op Twitter

Als we kijken naar de top 30 van twitteraars in Vlaanderen, dan ontdekken we weinig tweets over het drama van bootvluchtelingen. De vaststelling van The Gardian en De Morgen dat artikels over vluchtelingen systematisch weinig lezers trekken, wordt daardoor bevestigd. Het overzichtje is dan ook kort.

Oud-vrederechter Jan Nolf deelt de verontwaardiging over de opeenvolgende tragedies met bootvluchtelingen en daagt in zijn tweets de EU uit om meer te doen om schepen in nood te redden.

Rik Torfs concludeert laconiek: We zijn allemaal voor empathie, in theorie.

Talrijk zijn wel de twitteraars die een opiniestuk uit De Volkskrantdeelden met als titel Iedereen was Charlie, niemand is nu bootvluchteling. Het stuk schreeuwt verontwaardiging en onmacht uit.

Een fragment: De afgelopen dagen voel ik me een met stomheid geslagen konijn, gevangen in de koplampen van een wereld die ik niet meer begrijp of herken. Waarin mensen aannemen dat alle bootvluchtelingen moslims zijn. Waarin dat uitmaakt. Waarin het blijkbaar oké is om te kiezen welke voor de poorten van de hel weggetrokken vluchtelingen je wel blieft, en welke niet.

Ik begrijp de wereld niet, waarin we verbaasd zijn dat er mensen naar hier komen uit een continent dat wij al eeuwenlang leegroven, om de welvaart, de kansen en de veiligheid te halen die we zelf van hen gestolen hebben.

En tot slot nog dit

Op een interactieve kaart van de Internationale Organisatie voor Migratie kun je nagaan hoeveel incidenten er wereldwijd aan grenzen waren en hoeveel slachtoffers er telkens vielen. De Middellandse Zee is met voorsprong de dodelijkste grensovergang voor vluchtelingen.

Kunnen we nog de andere kant opkijken en zeggen dat Europa genoeg doet? Reageer hieronder en deel dit artikel om anderen aan het denken te zetten.