De kracht van kaarslicht is onverwoestbaar

Kaarsen vind je in alle kleuren, maten, geuren en stijlen op tuinbeurzen, in sjieke interieurzaken, in de badkamer van een romantische ziel en onvermijdelijk in elke aflevering van Komen eten. Ook uit de geloofsbeleving zijn kaarsen niet weg te denken. Denk maar aan de adventskrans, de metershoge kaars met Pasen, kaarsen voor doopsels en huwelijken. Wie houdt er niet van kaarsen?

Maar ze kunnen wel duur zijn. Ooit kocht ik een kaars die ik zo mooi vond, dat ik ze niet wilde aansteken. Zonde, in de zuiverste betekenis van het woord. In de Griekse Bijbel komt het woord voor zonde uit het boogschieten en betekent: doel missen. Een kaars is er om licht te geven. Toch ligt precies in dat doel een hemelsbreed verschil. Is dat licht puur decoratief of mag het iets meer zijn?

Het treft me vaak dat ook de diepe betekenis van kaarslicht sterk tot mensen blijft spreken, vooral op momenten van grote duisternis.

Een kaars aansteken, is samen met de opstijgende rook de aandacht verleggen van het hier en nu naar wat ons overstijgt.

Heel wat jonge en minder jonge mensen die denken dat ze niet kunnen bidden, houden het erop af en toe in een kapel of bedevaartsoord een kaarsje aan te steken. Ze stellen daarmee een symbolische handeling die eeuwen oud is en alle culturen overstijgt. En die recht naar het doel gaat: zich openstellen voor alle goeds van hierboven.

Drie jaar geleden kreeg een vriendin te horen dat ze kanker had. Sterk uitgezaaid al. Toen nog geen 28 jaar, zag het er slecht uit voor Anne. De tijd die haar restte, gebruikte ze op een onvoorstelbaar moedige manier om zich voor te bereiden op haar afscheid van deze wereld. Er zijn in die periode veel kaarsjes gebrand voor haar.

Als Anne zelf een kaars aanstak, deed ze dat niet om een mirakel te vragen, maar om inspiratie op te doen om aan andere jongeren te vertellen over wat Jezus in haar korte leven voor haar gedaan had.

Bij haar uitvaart had Anne voor iedereen een eenvoudige houten kaarsenhouder voorzien. Elk theelichtje dat daarin ook nu nog thuis wordt aangestoken, is een gebed voor haar en een stil dankjewel voor haar getuigenis.

De kracht van kaarslicht is onverwoestbaar. Zelfs kleuters hebben een intuïtief besef van wat bidden is als je hen vraagt naar het vlammetje te kijken terwijl je het kruisteken maakt.

Zelf heb ik het in een winkel met decoratieve kaarsen altijd moeilijk om te kiezen. Allemaal willen ze even graag de woonkamer opleuken. Uiteindelijk neem ik meestal niets mee. En dat is misschien maar best. Want ik hou nog altijd het meest van een theelichtje in Annes handpalm. Het gaat niet om de kaars, maar om de vlam.