Pelgrimsschatten - Huguette Mouchaers (62) koestert een steen
Soms kan 1 voorwerp een hele wereld aan betekenissen oproepen. In de reeks Schatten van pelgrims leggen we een kleurrijke catalogus aan van bedevaartvoorwerpen en de verhalen erachter.
Huguette Mouchaers ruilt zware steen voor lichter exemplaar
De tocht naar Compostela met de parochiefederatie kwam precies op het goeie moment voor mij. Net op pensioen, tijd om los te laten wat op me woog. Op de sociale dienst in het ziekenhuis had ik heel wat zorgen en verdriet gezien en gedeeld. Vooral de laatste tijd had ik het gevoel tekort te schieten. Hoe kon ik de mensen met hun miserie achterlaten?
Ik zeulde letterlijk een steen mee in mijn rugzak. Al stappend groeide het vertrouwen dat ik hen in handen van goede collega's gaf.
En zo kon ik mijn steen met een gerust hart achterlaten bij het kruisbeeld van Cruz de Ferro, in het voetspoor van zo veel andere bedevaarders. Met mijn pensioen kwam er ruimte vrij voor andere dingen in mijn leven. Die wilde ik graag met nieuwe engagementen invullen: voor mijn moeder die 90 werd, voor de kleinkinderen die eraan kwamen, voor de parochie en voorleesmomenten in de bibliotheek.
Daarom raapte ik bij Cruz de Ferro een ander steentje op - symbool voor een nieuw begin - maar dan toch een iets lichter exemplaar.