God zegene Armenië, Georgië en Azerbeidzjan!
Geliefde broers en zussen, goedendag!
Eind september heb ik een apostolische reis gemaakt naar Georgië en Azerbeidzjan. Ik dank de Heer die mij dit heeft mogelijk gemaakt en ik hernieuw de uitdrukking van mijn erkentelijkheid aan de burgerlijke en religieuze overheden van die twee landen, in het bijzonder aan de patriarch van heel Georgië Ilja II – zijn getuigenis heeft mij veel goed aan hart en geest gedaan – en aan de sjeik van de moslims in de Kaukasus. Broederlijke dank aan de bisschoppen, priesters en religieuzen en alle gelovigen die mij hun warme genegenheid hebben laten voelen.
Vrede en broederschap
Deze reis was het vervolg en de voltooiing van die naar Armenië in de maand juni. Op die wijze heb ik – God zij dank – het project kunnen afwerken om de drie landen in de Kaukasus te bezoeken en zo de katholieke Kerk te bevestigen die daar leeft en om de weg van vrede en broederlijkheid van die volkeren aan te moedigen. Dat werd ook uitgedrukt door de twee spreuken van deze laatste reis. Voor Georgië: Pax vobis en voor Azerbeidzjan We zijn allen broeders.
Oecumene en interreligieuze dialoog
Deze beide landen hebben heel oude historische, culturele en religieuze wortels en tegelijkertijd beleven ze een nieuwe situatie. Beide vieren dit jaar de 25ste verjaardag van hun onafhankelijkheid omdat ze een groot deel van de 20ste eeuw onder het Sovjetregime hebben geleefd. In verschillende sectoren van het sociale leven ontmoeten ze veel moeilijkheden.
De katholieke Kerk wordt geroepen om er aanwezig te zijn, nabij te zijn vooral met de naastenliefde en de bevordering van de menselijke waardigheid.
Ze tracht dit te doen in verbondenheid met de andere Kerken en christelijke gemeenschappen en in dialoog met de andere godsdienstige gemeenschappen, vanuit de overtuiging dat God de Vader is van allen en dat wij broers en zussen zijn.
Onze orthodoxe broeders
In Georgië gebeurt deze zending natuurlijk in samenwerking met de orthodoxe broeders die de grote meerderheid van de bevolking uitmaken. Het was dan ook een belangrijk teken dat ik bij mijn aankomst in Tbilisi op de luchthaven ontvangen werd door de president van de republiek samen met de eerbiedwaardige patriarch Ilja II. De ontmoeting met hem die middag was ontroerend, zoals ook het bezoek aan de patriarchale kathedraal ’s anderendaags, waar de relikwie van het kleed van Christus wordt vereerd, teken van de eenheid van de Kerk. Die eenheid werd versterkt door het bloed van de talloze martelaren van de verschillende christelijke belijdenissen. Onder de meest beproefde is er de Assyrisch-Chaldese met wie ik in Tbilisi een intens moment van gebed heb beleefd voor de vrede in Syrië, in Irak en in heel het Midden-Oosten.
Sint-Teresia van het Kind Jezus
De mis met de katholieke gelovigen van Georgië – Latijnen, Armeniërs en Assyrisch-Chaldeeërs - werd gevierd ter ere van de heilige Teresia van het Kind Jezus, patrones van de missies.
Zij herinnert ons eraan dat de ware missie nooit zieltjeswinnerij is, maar aantrekkingskracht van Christus vanuit een sterke eenheid met Hem in het gebed, in de aanbidding en in de concrete naastenliefde, dat is de dienst aan Jezus aanwezig in de kleinste van de broeders.
Dat is wat de mannelijke en vrouwelijke religieuzen doen die ik Tbilisi heb ontmoet en ook daarna in Baku. Zij doen het met gebed en met caritatieve en ontwikkelingswerken. Ik heb hen aangemoedigd standvastig te zijn in het geloof, gedenkend, moedig en hopend. En dan zijn er de christelijke gezinnen. Hoe kostbaar is hun aanwezigheid in onthaal, begeleiding, onderscheiding en integratie in de samenleving!
Eucharistie en interreligieuze ontmoeting
Die stijl van evangelische aanwezigheid als kiem van het Rijk van God is, zo mogelijk, nog meer noodzakelijk in Azerbeidzjan waar de meerderheid van de bevolking moslim is en slechts enkele honderden katholieken leven. Deze hebben, God zij dank, goede relaties met allen, in het bijzonder onderhouden ze broederlijke relaties met de orthodoxe christenen. Daarom hebben we in Baku, hoofdstad van Azerbeidzjan, twee momenten beleefd die door het geloof in juiste proportie gehouden worden: de Eucharistie en de interreligieuze ontmoeting. De Eucharistie met de kleine katholieke gemeenschap, waarbinnen de Geest de verschillende talen doet verstaan en de kracht tot getuigenis geeft.
Deze gemeenschap in Christus is geen hinderpaal, integendeel, ze bevordert de ontmoeting en de dialoog met allen die in God geloven om zo samen een meer rechtvaardige en broederlijke wereld te bouwen.
In dat perspectief heb ik mij tot de Azerbeidzjaanse overheid gericht en de wens uitgesproken dat de openstaande kwesties goede oplossingen krijgen en alle volkeren van de Kaukasus in vrede en wederzijdse eerbied kunnen leven.
God zegene Armenië, Georgië en Azerbeidzjan en begeleide de weg van zijn heilige pelgrimsvolk in die landen!
Vertaling uit het Italiaans: Marcel De Pauw msc
Laatste aanpassing op 07/10/2016 om 12:02
