Eigen kijk
Onze eindejaarsvraagjes (1): Alicja Gescinska
Heel veel bewoog er het voorbije jaar in leven en werk van Alicja Gescinska (35). De filosofe was op Canvas te zien in Wanderlust, waarin ze internationaal bekende wetenschappers en kunstenaars opzocht. Meditatie-expert Laurence Freeman bijvoorbeeld, schrijfster Connie Palmen, regisseur Krzysztof Zanussi uit Gescinska's vaderland Polen - het waren gesprekken vol rust en (levens)wijsheid. Van Wanderlust wordt in 2017 trouwens een tweede reeks gemaakt. In het voorjaar verscheen Gescinska's romandebuut Een soort van liefde en in het najaar werd ze opnieuw mama. Mogen we dat een vol en geslaagd jaar noemen?
Wat heb je het voorbije jaar geleerd?
Het was voor mij een heel leerzaam jaar, omdat ik mijn leven in de Verenigde Staten en de academische wereld heb afgesloten om Wanderlust te maken en me meer op schrijven te kunnen concentreren. Veranderingen zijn in regel erg leerzaam, dus ik raad het aan om op gezette tijden je leven een nieuwe richting te geven.
Voor wie heb je (nog) meer respect gekregen?
Het klinkt misschien raar, maar ik ga het toch zeggen: voor mezelf, voor mijn lichaam.
Ik ben iemand die altijd een strijd met zichzelf aangaat.
Het mantra 'aanvaard jezelf' is niets voor mij, dat kan ik niet. Maar het voorbije jaar was bijzonder goed gevuld: mijn roman Een soort van liefde is verschenen, zo ook mijn essay Allmensch. Ik ben met mijn gezin transatlantisch verhuisd, wat een hele onderneming is. Meteen daarop heb ik erg veel tijd en energie gestoken in het maken van Wanderlust. En die drukke maanden vielen samen met mijn zwangerschap. Ik heb me daar meermaals over verbaasd, over de kracht van een menselijk lichaam, over het feit dat terwijl ik zo druk in de weer was ook in mijn buik een wezentje druk in de weer was om te groeien.
Welke daad van barmhartigheid heeft je geraakt?
Het was een erg onbarmhartig jaar, vrees ik. We zijn zo druk bezig met ons eigen welzijn, dat we dat van een ander steeds vaker vergeten. Maar een recent voorval heeft me wel aangegrepen. Een goede vriend was van plan om zijn 91-jarige grootmoeder mee te nemen op vakantie naar Spanje.
Ik zie het weinig jonge dertigers doen.
De wintermaanden had ze het altijd moeilijk, omdat haar man in de winter gestorven was en dat bracht altijd herinneringen naar boven. En dus boekte hij twee weken geleden twee tickets naar Gran Canaria voor hem en haar, en zorgde hij ervoor dat logistiek alles in orde was: een rolstoel, een verpleegster in Spanje om te helpen bij het wassen en aankleden, en dergelijke. Maar vorige week is ze onverwachts gestorven en aan haar laatste reis begonnen.
Aan welk(e) gesprek(ken) heb je goede herinneringen?
Ik heb voor Wanderlust verschillende buitengewoon boeiende mensen ontmoet en ik koester de herinnering aan de gesprekken die ik met hen mocht voeren. De ontmoeting met Connie Palmen was heel bijzonder, als ook met Krzysztof Zanussi. Voor mij is het sowieso altijd bijzonder als ik naar Warschau terugkeer, het was al drie jaar geleden.
Warschau is thuiskomen op een plek die geen thuis meer is.
En ook het gesprek met Zanussi was een soort van thuiskomen.
Waarmee heb je het voorbije jaar hard gelachen?
Met een foto van onze tweede zoon, getrokken op het verjaardagsfeestje van onze oudste zoon. Hij trekt daar onbedoeld zo'n gekke bek op, dat mijn man en ik daar al meermaals om moesten huilen van het lachen.
Is er een boek, film, voorstelling... die je het voorbije jaar bijzonder heeft aangesproken?
Ik herlas dit jaar nog eens Alles stroomt van Vasili Grossman. Daarin beschrijft hij hoe een eenvoudige man met zijn vrouw en kindje verhongeren tijdens de stalinistische waanzin. De scène zelf neemt nog geen bladzijde in beslag: aan het begin van de pagina wordt beschreven hoe de man zielsveel van zijn vrouw houdt en aan het eind van de pagina zijn ze al dood. Ik weet niet waarom, maar ik word daar elke keer vreselijk emotioneel van.
Wat stemt je hoopvol in onze maatschappij?
De banaliteit van het goede, het besef dat gewone mensen in staat zijn om buitengewoon goede dingen te doen.
Waaraan wil je in 2017 meer tijd besteden?
Schrijven.
Ik probeer drie grote dingen te balanceren: Wanderlust, schrijven en mijn gezin.
De voorbije maanden was schrijven niet altijd evident, maar daar hoop ik verandering in te brengen. Er borrelt zowel een nieuwe roman als een nieuw filosofieboek in me op.
Lees ook:
Laatste aanpassing op 01/01/2017 om 16:02
