Geluk is de omhelzing van God die van ons houdt zoals we zijn
Geliefde broers en zussen, goedendag!
Deze audiëntie gebeurt vandaag op twee plaatsen, verbonden door de maxischermen: de zieken zijn, omwille van de hitte, in de Aula Paulus VI en wij zijn hier. We blijven allen samen, want het is de Heilige Geest die ons verbindt, Hij is het die altijd de eenheid bewerkt. Laten we hen die in de aula zijn, groeten.
De gratuïteit van het graag zien
Niemand van ons kan zonder liefde leven. En een erge vorm van slavernij waarin we kunnen verzeilen, is te denken dat liefde moet verdiend worden. Misschien ontspringt een groot deel van de angst van de hedendaagse mens hieraan: denken dat als we niet sterk zijn, niet aantrekkelijk en mooi, dat dan niemand om ons geeft. Veel mensen zoeken vandaag de zichtbaarheid alleen om een innerlijke leegte te vullen: alsof we mensen zijn die eeuwig bevestiging nodig hebben.
Maar stel je een wereld voor waarin allen bedelen om aandacht en niemand bereid is gratis een ander graag te zien?
Stel je zo’n wereld voor: een wereld zonder de gratuïteit van het graag zien! Het heeft de schijn van een menselijke wereld maar in feite is het een hel. Veel zelfgenoegzaamheid van de mens ontspringt aan het gevoel van eenzaamheid en van verweesdheid. Achter veel ogenschijnlijk onverklaarbaar gedrag gaat een vraag schuil: bestaat het dat ik niet verdien bij naam genoemd te worden, dat wil zeggen bemind te worden? Liefde, immers, spreekt altijd aan bij naam …
De uitwisseling van blikken
Wanneer diegene die niet bemind wordt of zich niet bemind weet, een jongvolwassene is, dan kan geweld ontstaan. Achter veel vormen van sociale haat en vandalisme staat vaak een hart dat niet erkend werd. Er bestaan geen slechte kinderen, zoals ook geen volledig gemene jongvolwassenen bestaan. Ongelukkige mensen bestaan wel.
En wat anders kan ons gelukkig maken dan de ervaring van geschonken en ontvangen liefde?
Het leven van een mens is de uitwisseling van blikken: iemand die door ons aan te kijken ons de eerste glimlach ontlokt, en wij die door zo maar te glimlachen naar wie opgesloten zit in droefheid, aan hem of haar een uitweg bieden. Uitwisseling van blikken: in de ogen kijken en de deuren van het hart gaan open.
God heeft als eerste lief
De eerste stap van God naar ons toe is die van een vooruitlopende en onvoorwaardelijke liefde. God heeft als eerste lief. God houdt niet van ons omdat er in ons iets is dat liefde opwekt. God houdt van ons omdat Hijzelf liefde is. En van nature neigt de liefde ertoe zich te verspreiden en zich mee te delen.
God maakt zijn liefde zelfs niet afhankelijk van onze bekering: integendeel deze is het gevolg van de liefde van God.
Sint-Paulus zegt op volmaakte wijze: God echter bewijst zijn liefde voor ons juist hierdoor, dat Christus voor ons is gestorven, toen wij nog zondaars waren (Rom 5,8). Toen wij nog zondaars waren. Een onvoorwaardelijke liefde. We waren veraf, zoals de verloren zoon in de parabel: Zijn vader zag hem al in de verte aankomen, en hij werd door medelijden bewogen… (Lc 15,20). Om onzentwil heeft God zichzelf verlaten, om ons in die verlatenheid te komen vinden waar het dwaas was dat Hij zou langskomen. God zag ons graag ook wanneer we verkeerd waren.
De liefde van een moeder en een vader
Wie van ons heeft op deze wijze lief, tenzij een vader of een moeder? Een moeder blijft haar kind graag zien, ook al zit het in de nor. Ik denk aan de vele moeders, in mijn vroeger bisdom, die in de rij stonden aan de gevangenis. Ze schaamden zich niet. De zoon was in de gevangenis, maar het was haar zoon. Ze ondergingen veel vernederingen tijdens de fouillering bij de inkom, maar, Het is mijn zoon – Maar mevrouw, je zoon is een misdadiger – Hij is mijn zoon!
Alleen de liefde van een moeder en een vader helpt ons de liefde van God verstaan.
Een moeder vraagt niet om de opheffing van het menselijk gerecht, want elke vergissing vraagt om genoegdoening, maar een moeder houdt niet op te lijden voor haar eigen zoon. Zij houdt van hem, ook al is hij een zondaar.
In Jezus zijn wij gewild, bemind, gewenst
God doet hetzelfde met ons: we zijn z’n beminde kinderen! Zou het niet kunnen dat God enkele kinderen heeft die Hij niet bemint? Neen. Allen zijn we beminde kinderen van God. Er hangt geen doem over ons leven, maar alleen het welwillende woord van God, die ons bestaan uit het niets heeft geroepen. De waarheid van dit alles is die liefdesrelatie die de Vader, door bemiddeling van de Geest, bindt aan de Zoon, relatie waarin wij genadevol werden opgenomen. In Jezus Christus zijn wij gewild, bemind, gewenst. Iemand heeft ons met een oorspronkelijke schoonheid bekleed, die geen enkele zonde, geen enkele verkeerde keuze ooit helemaal kan uitwissen.
Altijd zijn wij, in de ogen van God, kleine bronnen bestemd om levend water te laten stromen.
Dat zei Jezus aan de Samaritaanse vrouw: Maar wie van het water drinkt dat Ik hem zal geven, krijgt in eeuwigheid geen dorst meer; integendeel, het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een waterbron worden, opborrelend tot eeuwig leven (Joh 4,14).
Liefde wekt liefde
Wat is het geneesmiddel om het hart van een ongelukkig iemand te veranderen? Wat is het geneesmiddel om het hart te veranderen van iemand die niet gelukkig is? [antwoord: liefde] Luider! [liefde!] Goed zo, goed, allemaal goed! En hoe laat men iemand voelen dat men hem/haar liefheeft? Op de eerste plaats met een omhelzing. Laten voelen dat hij/zij gewenst is, dat hij/zij belangrijk is en hij/zij zal niet langer bedroefd zijn. Liefde wekt liefde, op een sterkere wijze dan de haat dood oproept.
Jezus stierf niet en stond niet op voor zichzelf, maar voor ons, opdat onze zonden zouden vergeven worden.
Voor allen is het nu dus tijd van verrijzenis: tijd om de armen op te richten uit de ontmoediging, vooral hen die al geruime tijd, langer dan drie dagen, in het graf liggen. Onze gezichten worden beroerd door een bries van bevrijding. Hier bloeit de gave van de hoop. De hoop van God Vader die van ons houdt zoals we zijn. Hij houdt van ons allen, altijd. Dank!
Vertaling uit het Italiaans: Marcel De Pauw msc
