Van God gedicht - Het laatste woord
#64 Het laatste woord
Klaas Heeroma (1909 - 1972) was een Nederlandse dichter en taalkundige. Heeroma schreef onder het pseudoniem Muus Jacobse.
Het laatste woord
God heeft het eerste en het laatste woord
Het eerste is het licht waardoor wij leven
Het laatste is nog donker en wij beven
Bij de gedachte dat het wordt gehoord.
Tot aan het einde duurt het raadsel voort.
De spiegel die wij houden opgeheven
Weerspiegelt slechts het licht waarin wij leven,
Maar God verbergt voor ons zijn laatste woord.
Zal niet het laatste als het eerste zijn?
God zal het donker wegdoen van het licht
Tot een gerecht gericht voor al wat leeft.
Hij maakt geen onderscheid van groot en klein,
Want al wat leeft staat recht in zijn gedicht
En neemt geen eind als Hij gesproken heeft.
Muus Jacobse (1909 - 1972)
#63 Green pastures
Ida Gerhardt (1905 – 1997) was een Nederlands dichteres en classica.
Green pastures
Wij die wandelen in het licht
van het zacht getijde,
het verwonderd aangezicht
naar de pracht der weiden,
elkaar leidend bij de hand
door het lieflijk groene land-
niet zal Hij ons scheiden.
Wie heeft onze gang geleid
langs koele stromen.
ons in liefde en licht geweid
aan de groene zomen,
ons van tranen en angst bevrijd?
Wat met schromen werd verbeid
is met schroom gekomen.
In de zomen van het licht
gaan wij aardse beiden,
komend voor zijn aangezicht
aan het eind der tijden
zien wij eindelijk, ongedeeld
wat geen aardse wei verbeeldt.
Glans in glans, door glans omspoeld
op de groene weiden.
Ida Gerhardt (1905 – 1997)
#62 Weg
Harmen Wind (1945 - 2010) was een Nederlands dichter en schrijver.
Weg
Dag in dag uit nam hij het woord,
mijn vader. Gedragen en kalm
gaf hij zijn adem aan een psalm
zoals dat na de maaltijd hoort.
Ik wist: aan alles was gedacht,
het kwam wel goed. Geduldig bracht
hij ons naar de vertrouwde verte
met wuivend riet en struikgewas
en in dit waterlandschap werd de
waarheid een pad door het moeras,
een weg, veilig genoeg om er te
wandelen, zolang mijn vader las.
Harmen Wind (1945 - 2010)
#61 Het Licht
Martinus Nijhoff (1884-1953) was een Nederlandse dichter, toneelschrijver, vertaler en essayist.
Het licht
Het licht, Gods witte licht, breekt zich in kleuren:
Kleuren zijn daden van het licht dat breekt.
Het leven breekt zich in het bont gebeuren,
En mijn ziel breekt zich als ze woorden spreekt.
Slechts die zich sterven laat, kan ’t leven beuren:
O zie mijn bloed dat langs de spijkers leekt !
Mijn raam is open, open zijn mijn deuren –
Hier is mijn hart, hier is mijn lichaam: breekt !
De grond is zacht van lente. Door de bomen
Weeft zich een waas van groen, en mensen komen
Wandelen langs de vijvers in het gras –
Naakt aan een paal geslagen door de koorden,
Ziel, die zichzelve brak in liefde en woorden:
Dit zijn de daden waar ik mens voor was.
Martinus Nijhoff (1884-1953)
#60 Verzen
Nicolaas Beets (1814 – 1903), ook bekend onder het pseudoniem Hildebrand, was een Nederlandse auteur, dichter, predikant en hoogleraar.
Verzen
De verzen zijn bokalen,
Waarin een dichter zijn gedachten giet.
Een vers is goed of niet,
Naarmate ’t vol is tot de rand,
die niet kan halen,
Of over-vliet.
Nicolaas Beets (1804-1903)
#59 Voor het raam
Mijn gehele werk staat in het teken van de zoekerij, vertrouwde de Nederlandse dichter en hoogleraar Pieter Nicolaas van Eyck (1887-1954) toe aan een journalist in 1913.
Voor het raam
Hier, in mijn eigen leven: ik.
Op gras en takken stilte en sneeuw -
Wat droomde ik van heelal en eeuw?
Daar is alleen: dit oogenblik.
Ik voel 't. En toch, niet gans als míjn,
Maar of 't mij toeruist door die boom:
Een stem, van verder dan mijn droom
Gezongen uit een dieper zijn.
Wel weet ik: als die stem mij richt,
Wordt eens dit bont-verweven lot
Plotseling tezaamgetrokken tot
Eén, helle, kern, een flitsend licht.
Pieter Nicolaas van Eyck (1887-1954)
#58 Maria
Gerrit Achterberg (1905 – 1962) was een Nederlands dichter.
Maria
Toen ik ingeslapen was
in zonneglas, in zonneglas,
waarvan de kamer was -
een ongeboren diamant
van glinstervliezen, ingekeken
door ongestoorde moederogen -
heb ik haar lichaam weergezien:
een licht met het vermogen
Te kunnen worden kind of ster
en nu ik me heb bewogen
moet er een droom geboren zijn
waarvoor een koning ligt gebogen.
Gerrit Achterberg (1905 – 1962)
#57 Menselijkheid
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
Menselijkheid
Ik, die mij somtijds klein voel in dit grote Leven
dier duizend zonnen, boven dees mijn doodgaand hoofd,
en moedloos dwaal omdat ik hier als mens moet leven
en mij geen hoger doel van wezen schijnt beloofd....
- Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen
wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond,
standvastig en steeds levend zonder aardse kimmen,
vol ongekende luister Godes beeltnis woont.
Ik voel mij rijzen dan en ken noch tijd, noch dagen.
'k Ben gans allene, 'k heb noch vriend noch vijand meer...
De wereld is vergaan, en al het menslijk zeer
en blij mag nutloos van zijn tijdlijk-zijn gewagen!....
En needrig knielt het heelal voor mijn voeten neer!....
Wee! dat ik al die schoonheid in mijn vlees moet dragen!...
Felix Timmermans (1886 - 1947)
#56 Klankbord
Gerrit Achterberg (1905 – 1962) was een Nederlands dichter.
Klankbord
Tegen het klankbord van de nacht
bewegen nog uw woorden.
Al wat gij hebt gezegd
is blijven leven in akkoorden,
die ik alleen in donker tref,
wanneer de stilten horen,
die tussen ons staan opgericht.
Gerrit Achterberg (1905 – 1962)
#55 Gedenkenis
Martinus Nijhoff (1884-1953) was een Nederlandse dichter, toneelschrijver, vertaler en essayist.
Gedenkenis
Afgelegd is de weg
van een wieg in het westen naar een oostelijk graf,
afgelegd is de last,
de pelgrimsstaf.
Wat de mens is verleend
aan middelen tot het verlengen van zijn dagen,
gezin en kerk en werk, -
overgedragen.
Dan, gedoopt met den Geest
door een stralende hand die het kruisteken maakt,
de kerker open zien,
de boei geslaakt.
Martinus Nijhoff (1884-1953)
#54 Het land van amen
Anton van Wilderode, pseudoniem van priester Cyriel Paul Coupé (1918 - 1998), was een auteur, dichter, classicus, vertaler en scenarist.
Het land van amen
De bomen in gebed boven de aarde
met ingetogen takken en gebaren
zonder uitbundigheid, woorden van blaren
tegen de lucht gezegd, innig bewaarde
gevoelens van verknochtheid in de wortels.
Door wind gevormd en zijdelings bewogen
de kruinen en de toppen in den hoge.
Het gras geknield. En in de tijd der tortels
wanneer de jagers door de weide waden
alom ontroerend roepen om genade.
Anton van Wilderode (1918 - 1998)
#53 Telkens anders
Gabriël Smit (1910 – 1981) was een Nederlandse rooms-katholieke dichter.
Telkens anders
Telkens is het anders. Ik dacht
dat ik U kende, of althans
zoveel van U als ik mocht,
maar U ontspringt uw dans
iedere dag opnieuw, U gaat
anders zingen in de stem van
het licht, uw bewegen staat
nieuw in de stenen, ik kan
geen bloem zien of U bent
verwisseld, soms met Uzelf, dan
weer met de bloem, herkend
aan verder dan ik zeggen kan,
een binnenwaartse uitbloei
van stilte naar een vruchtbegin
van voorlicht, opendoen
van een ingesloten kim,
een omgeslagen horizon,
een nieuwe oneindigheid
maar binnen de kleinste kom,
de andere kant van de tijd.
U begint aan de binnenkant
opnieuw, even majestueus
als hier, waar mijn hand
- want zij heeft geen andere keus -
aan deze zijde van het papier
een dunne woordenlijn
pijn snijdt tussen hier
en daar, tussen zijn en zijn,
tussen de onverzoenlijke twee
verten waartussen U mijn hart
uitrekt. U en U, U met mij mee,
U tegen mij, hard om hard,
oog om oog, hand om hand.
Nog lang? Ik kan niet meer, geef
eindelijk het enige teken, brand
in mijn hart dat ik U leef.
Gabriël Smit (1910 – 1981)
#52 Hoe loopt de weg door de woestijn?
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
Hoe loopt de weg door de woestijn?
Hoe loopt de weg door de woestijn
naar Uw Beloofde Landen?
Er is veel dorst, er is veel pijn,
maar weinig troost voorhanden.
Wij kwamen in 't begin der wegen
de kloeke druivendragers tegen,
en vroegen toen reeds: Is 't nog ver?
Zij wezen met kort duimgebaar,
alsof het nog een boogscheut waar,
naar d' Avondster.
En 't land werd niet gevonden.
Maar 't heimwee blijft, spijts twijfel, nood
en ijdelheid en zonde.
Begint het soms in 't aanschijn van de dood?
Men zegt: Wie God wil zien moet sterven...
Of loopt de weg doorheen de grot
van onze ziel, waarin Gij waakt, mijn God?
Dan valt de schone hoop in scherven,
want dan begint de weg van her...
Dan was het nooit zo na, mijn God,
maar ach, ook nooit zo ver!
Felix Timmermans (1886 - 1947)
#51 De Christusdoorn
Bertus Aafjes (1914 – 1993) was een Nederlands schrijver en dichter die ook publiceerde onder het pseudoniem 'Jan Oranje'.
De Christusdoorn
In mijn toren van vergaan ivoor
Staat een oude Christusdoorn; hij bouwt
Met zijn stekels bars een wenteltrap
Naar de hemel; daaglijks, voet voor voet,
Volg ik hem, soms met het blote oog
Bijna rakend aan zijn pantsertuig:
Zwaarden worden dan zijn stekeldoornen,
Zwaardviszwaarden, lemmeten van wilden,
Messen van nomaden, Moorse dolken;
Maar naarmate, hoger in de hemel,
Klimmend, kleiner wordend, klauterende
Ik hem volg, verschraalt geheel, verschrompelt
't Wapenarsenaal en 'k zie de bloem
Als een spijker in de top geslagen,
Als een rode spijker die hij kleurt
Met zijn bloed: o raadsel der genade.
Bertus Aafjes (1914 – 1993)
#50 Grondplan van het Godsrijk
Reninca werd geboren te Puurs als Renée Lauwers op 13 september 1923. Reninca staat voor renata in caritate, herboren in liefde.
Grondplan van het Godsrijk
Hoe groot is klein, hoe talloos enkelvoud,
hoe vol het zaadje vrij van zelfbehoud;
wat zich verliest wordt overal inhoud,
wat zoek geraakt laat het visioen vermoeden.
Dat waar geen plaats voor is ontvangt Gods Blik
zoals Hij rust alleen op eigen Ik :
in ’t verteerde doet Hij ’t geheim bevroeden
om al de Zijnen tesamen te hoeden.
Dat wat aan sterven de ziel overhoudt
rijst voor Zijn Aanschijn tot garven van goud;
Hij zal er een tijdeloos volk mee voeden.
Hoe groot is klein, hoe ver reikt enkelvoud.
Reninca
#49 Het boek
Klaas Heeroma (1909 - 1972) was een Nederlandse dichter en taalkundige. Heeroma schreef onder het pseudoniem Muus Jacobse.
Het boek
Het Woord van het begin
Sluit alle woorden samen.
Zij zeggen ja en amen
En krijgen slot en zin.
God heeft zegen en vloek
Van de dood en het leven
Eens voor al opgeschreven.
God is een open boek.
En ik begrijp vaak niet,
Als ik zijn held're geheimen
Moet navertellen in rijmen,
Wat Hij daar nog in ziet.
Muus Jacobse (1909 - 1972)
#48 O Here maak mijn herte sterk
Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse priester en virtuoos taalkunstenaar.
O Here maak mijn herte sterk
o Here, maak mijn herte sterk
als staal, als steen, als kerkewerk;
opdat het, onder 't lijden
niet week en worde en weg en vloei;
voor 't menigvuldig mensgemoei
dat tegen mij komt strijden.
'k Heb dorst naar een- en veiligheid,
die al te lang te komen beidt,
'k en weet mij niet waar bergen;
't wilt altemale op mij gestormd,
om, fel gedruist of fijn gewormd,
het 'ja' van mij te vergen.
'k En kan niet meer, zo Gij niet haast
uw sterke geest mij in en blaast:
'k ga vallen, zwichten, zinken;
en U, die eens mijn blijdschap waart,
o God, - wat eendlijk noodgevaart, -
verzaken en... verdrinken!
Ach 'neen' toch! En vergeefs en zij 't
gezucht om een die medelijdt,
in al des werelds rampen;
die medelijdt, die medevecht,
die stervend aan het kruise, zegt:
'Volhard, ik zie u kampen.
Ik zie, ik steune, ik sta u bij;
hou vast aan 't kruis, en daar zult gij,
die veeg zijt, hulpe halen;
om, sterker als de sterke held,
dien Ik aan 't kruis heb neergeveld,
naast mij te zegepralen!'
Guido Gezelle (1830-1899)
#47 De stal
Piet Thomas (°Aalst, 1929) is een Vlaamse priester, dichter, schrijver en hoogleraar.
De stal
Een stal waar men de Liefde vindt
die mens geworden is.
De herders die door weer en wind,
ontsnapt aan duisternis
en door een lieve ster geleid,
bedeesd de stal ingaan.
Ze voelen zich als ingewijd
in een vernieuwd bestaan.
Een kind dat hun zijn vrede biedt,
zijn heil, zijn koninkrijk.
Geweld of onrecht heerst er niet
en allen zijn gelijk.
Gelijk in d’ogen van een God
van zo nabij gezien.
Men houdt er zich aan zijn gebod,
verheugd als nooit voordien.
Heer, leer ons Kerstmis te verstaan
zoals die herders toen.
Bevestig in ons hart voortaan
de troost van dit visioen.
Leer ons dat eenvoud kan volstaan:
God eren in een kind,
voor al wie, van zijn schuld ontdaan,
de stal van Kerstmis vindt.
Piet Thomas
#46 De kern van alle dingen
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
De kern van alle dingen
De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.
En donker zingt mijn bloed,
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.
Felix Timmermans (1886 - 1947)
#45 Je bent me zo nodig
Gabriël Smit (1910 – 1981) was een Nederlandse rooms-katholieke dichter.
Je bent me zo nodig
Je bent mij zo nodig. Ik weet wel dat
de Heer mijn herder is en dat Hij mij
niets laat ontbreken, maar wanneer jij
mij dat niet bent, weet ik niet wat
mijn leven nog kan zijn. Wanneer Hij jou
niet geeft, geeft Hij mij niets, want
wat mij niet gereikt wordt door jouw hand
is dood voordat ik het ooit krijgen zou.
Dat kan niet, zeg je, want dan stel je mij
voor Hem, een verantwoordelijkheid die
ik niet dragen kan. Weet je dat zeker ?
Lees de psalm. Wie dorst schenkt Hij
in overvloed zijn wijn. Maar, liefste, wie
anders dan jij is mij zijn beker ?
Gabriel Smit (1910-1981)
#44 Achelse kluis
Anton van Wilderode, pseudoniem van priester Cyriel Paul Coupé (1918 - 1998), was een auteur, dichter, classicus, vertaler en scenarist.
Achelse kluis
De heldere tafels zonder tooi gedekt.
Borden en bekers. Onversierd bestek.
Het boek waaruit men ons zal lezen ligt,
terwijl de lector rechtop wacht, nog dicht.
De staande bel, het echoloze sein
voor de gemeenschap. Aangezeten zijn. Bewegingen van handen. Op de dis
de sneden brood, de rondgedeelde vis.
Geluid dat geen geluid is. Bijna licht.
Voor elke vensternis een vergezicht.
De vragen al vergeten en verhoord.
Geen ander dan de lector heeft het Woord.
Anton van Wilderode (1918 - 1998)
#43 Jezus
De bekende cabaretier Toon Hermans (1916-2000) was een gelovig man. Hij schreef onder meer twee gebedenboekjes.
Jezus
Ik heb zijn beeltenis maar vaag in mijn gedachten
en ik weet haast niets van hoe hij sprak en hoe hij keek
'k zou willen weten hoe hij liep en hoe hij lachte
'k zou willen weten hoe hij door zijn haren streek
'k zou willen weten of Hij appels at of noten
en hoe hij hoestte als hij bij de oever stond
hoe hij zijn baard geknipt heeft en zijn neus gesnoten
iets van zijn oogopslag, zijn tanden en zijn mond
en hoe hij sliep en hij heeft ontbeten
en of hij koffie dronk of thee bij het ontbijt
en of hij weles met de deuren heeft gesmeten
en of hij hield van knoflook of van zoetigheid
maar ik ruik wierook, plechtig klinkt in alle talen
wat hij gezegd heeft, en ik verdwaal in mijn gebed
want ik zoek de kleuren van zijn kleed en zijn sandalen
ik zoek gewoon de Man van Nazareth
Toon Hermans (1916-2000)
#42 O Wilde en onvervalschte pracht
Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse priester en virtuoos taalkunstenaar.
O Wilde en onvervalschte pracht
o Wilde en onvervalschte pracht
der blommen, langs den watergracht !
Hoe geren zie 'k u, aangedaan
zoo 't God geliefde, in 't water staan !
Geboren, arg- en schuldeloos,
daar God u eens te willen koos,
daar staat ge : en, in den zonneschijn,
al dat gij doet is blomme zijn !
't Is wezen, 't geen mijne ooge aanziet,
't is waarheid, en ge'n dobbelt niet ;
en die door u mijn hert verblijdt
is enkel, zoo gij enkel zijt !
Hoe stille is 't ! 't En verwaait med al
geen bladtje, dat ons stooren zal ;
geen rimpelken in 't lief gelaat
des waters, dat vol blommen staat ;
geen wind, geen woord : rondom gespreid,
al schaduwe, al stilzwijgendheid !
Dan, diepe, diepe in 't water, blauwt,
half groen geblest, de hemelvaut ;
en, priemend' hier en daar vergaat
een langgesponnen zonnedraad.
Hoe eerbaar, edel, schoone en fijn
kan toch eene enkele blomme zijn,
die, al med eens, en zorgloos, uit
de hand van heuren Schepper spruit !
Door Hem, en door geen' menschenhand,
lag hier een nederig zaad geplant ;
door Hem, op dezen oogenblik,
ontlook het, en dien troost heb ik,
dat, blomme, gij mij bidden doet,
en wezen zoo ik wezen moet :
aanschouwende en bevroedende in
elk uiterste einde 't oorbegin,
den grond van alles; meer gezeid,
maar nog niet al : Gods eerstigheid
Guido Gezelle (1830-1899)
#41 De woorden
Klaas Heeroma (1909 - 1972) was een Nederlandse dichter en taalkundige. Heeroma schreef onder het pseudoniem Muus Jacobse.
De woorden
God sprak met Adam
Op de avondwind,
Gaf aan de woorden
Dat ze zijn te horen
Adem van de wind.
God sprak met Mozes
Op de berg Horeb,
Gaf aan de woorden
Dat ze zijn te lezen
Tekens op de steen.
God sprak met Jezus
In zijn vlees en bloed,
Gaf aan de woorden
Dat ze zijn te eten
Leven uit de dood.
Laat ons dan horen
Woorden uit de winden,
Laat ons dan lezen
Tekens van de stenen,
Laat ons dan eten
Leven uit de dood.
Muus Jacobse (1909 - 1972)
#40 Mama
De bekende cabaretier Toon Hermans (1916-2000) was een gelovig man. Hij schreef onder meer twee gebedenboekjes.
Mama
Mama is het woord
waar het leven mee begint
mama is het woord
dat hoort bij ieder kind
een woord om zacht te zeggen
niet om luid te schreeuwen
het hoeft niets uit te leggen
en gaat door alle eeuwen
mama is het woord
waar de mensheid mee begint
mama is een ander woord
voor liefde.
Toon Hermans (1916-2000)
#39 De eerste dag
Inge Lievaart (1917 – 2012) was een Nederlands dichteres.
De eerste dag
Het was vroeg in de morgen
de eerst dag
van een nieuwe tijd
en het gebeurde
dat Hij die was gestorven
koud als een steen daar lag
achter een steen geborgen
opstond
in het licht liep
de dood meester
en terugriep
de in verdriet verdwaalden
de herder bleek die waarlijk
tot in de dood afdaalde
voor zijn schapen
het was vroeg in de morgen
de eerste dan
van een nieuwe tijd.
Inge Lievaart (1917 – 2012)
#38 Media morte
Klaas Heeroma (1909 - 1972) was een Nederlandse dichter en taalkundige. Heeroma schreef onder het pseudoniem Muus Jacobse.
Media morte
Midden in de dood
Zijn wij in het leven,
Want Eén breekt het brood
Om met ons te leven
Midden in de dood.
Dood is in ons bloed,
Dood voor onze ogen,
Maar Hij geeft ons moed,
Dat wij leven mogen
Met de dood in 't bloed.
Dat wij uit de dood
Opstaan om te leven,
Etend van het brood
Dat Hij heeft gegeven
Midden in de dood.
Lamp voor onze voet,
Licht voor onze ogen,
Geef ons levensmoed
Met de dood voor ogen,
Met de dood in 't bloed.
Jezus, uit de dood
Opgestaan tot leven,
Wees voor ons het brood,
Dat wij in U leven
Midden in de dood.
Wees voor ons de wijn,
Dat wij van U drinken.
Wees voor ons de pijn.
Dat wij in U zinken,
Dat wij in U zijn.
Muus Jacobse (1909 - 1972)
#37 Psalm 23
Martinus Nijhoff (1884-1953) was een Nederlandse dichter, toneelschrijver, vertaler en essayist.
Psalm 23
Ik wil van God als van mijn Herder spreken.
Onder zijn hoede zal mij niets ontbreken.
Groen is het land waarin Hij mij doet komen,
fris is de bron die Hij voor mij doet stromen.
Hij sterkt mijn ziel en wijst mij rechte wegen,
opdat ik Hem zal prijzen om zijn zegen.
Zelfs door een dal van diepe duisternissen
waar ik het licht der levenden moet missen,
vrees ik geen kwaad, want Gij zijt aan mijn zijde
met stok en staf, tot troost en tot geleide.
Onder het oog van hen die mij verraden
richt Gij mij toe het nachtmaal der genade.
Gij zalft mijn hoofd met d'olie van uw vrede,
Gij vult mijn kelk met gelukzaligheden.
Ja, zaligheid en liefde en welbehagen
zullen mij volgen al mijn levensdagen.
Ik zal het welkom horen van mijn Koning
en jaar aan jaar verblijven in zijn woning.
Martinus Nijhoff (1884-1953)
#36 En Jezus schreef in 't zand
Gerrit Achterberg (1905 – 1962) was een Nederlands dichter.
En Jezus schreef in 't zand
Jezus schreef met Zijn vinger in het zand.
Hij bukte Zich en schreef in 't zand, wij weten
niet wat Hij schreef, Hij was het zelf vergeten,
verzonken in de woorden van Zijn hand.
De schriftgeleerden, die Hem aan de tand
hadden gevoeld over een vrouw, van hete
hartstochten naar een andere man bezeten,
de schriftgeleerden stonden aan de kant.
Zondig niet meer, zei Hij, ik oordeel niet.
Ga heen en luister, luister naar het lied.
En Hij stond recht. De woorden lieten los
van hun figuur en brandden in de blos
waarmee zij heenging, als een kind zo licht.
Zo geestelijk schreef Jezus Zijn gedicht.
Gerrit Achterberg (1905 – 1962)
#35 Een kind
Gabriël Smit (1910 – 1981) was een Nederlandse rooms-katholieke dichter.
Een kind
Een kind loopt langs de wegen,
het is een timmermanskind,
het komt veel mensen tegen,
het heeft veel tegenwind.
Het loopt met beitel en hamer
vriendelijk van huis tot huis
en biedt voor elke kamer
een gloednieuw, glanzend kruis.
Maar de deuren blijven gesloten,
men is van alles voorzien,
van stofzuigers, radio, loten,
een kruis en een naaimachien.
Een kind loopt langs de wegen,
het is een timmermanskind,
het komt veel mensen tegen,
het heeft veel tegenwind.
Gabriël Smit (1910 – 1981)
#34 De herders
Wilhelmus Asselbergs, beter bekend onder zijn pseudoniem Anton van Duinkerken (1903 – 1968), was een Nederlandse dichter, essayist, hoogleraar, redenaar en literatuurhistoricus.
De herders
Omdat eenvoudigen verstaan
Wat door geen ingewikkeld zoeken
Noch lezen in geleerde boeken
Begrepen wordt of nagegaan,
Zijn herders toen in uwe stal
Geknield en hebben U aanbeden;
Dit is tweeduizend jaar geleden
En nog weet elk het overal.
Geen mens heeft ooit hun naam gemeld;
De rest van hun onschuldig leven
Is door geen wetenschap beschreven,
Wordt slechts aan kinderen verteld.
Anton van Duinkerken (1903-1968)
#33 Vergeef
Jacob Zijlstra (1933 – 2015) was een Nederlandse dichter, schrijver en predikant.
Vergeef
Vergeef mij dat ik met kleine woorden
meedoe en stal zeg
en ster
en dat ik in drie kleine letters
God zeg
en U denk te noemen daarmee.
Het water is veel te diep
tussen mij en de stal
en de ster is te hoog.
Ik verspreek mij wanneer ik U noem.
Vergeef mij dat ik met kleine woorden
toch meedoe en stal zeg
en ster
en dat ik in drie kleine letters
God zeg
en U denk te noemen daarmee.
Jacob Zijlstra (1933 – 2015)
#32 Nachtgebed
Pierre Kemp (Maastricht, 1886 – 1967) was een Nederlands dichter en kunstschilder.
Nachtgebed
De zachte lucht hangt rond mijn oren
en in haar hangt de zonneschijn.
Ik kan de dingen nu weer horen,
zoals God wil dat ze zijn.
Ik wacht maar tot ik kan luisteren,
dat kan ik beter bij de maan
of als alle dingen verduisteren
om voor de nachtlucht dicht te gaan.
Dan voel ik mijn handen veranderen
tot een breed opgezet
met de vingers aan elkanderen
voltrokken nachtgebed.
Pierre Kemp (1886 – 1967)
#31 Verlegen met mijn God
Jan Willem Schulte Nordholt (1920 - 1995) was een Nederlandse dichter, historicus en hoogleraar in de geschiedenis en cultuur van Noord-Amerika.
Verlegen met mijn God
Ook ik kan wel als Strauss en als Renan
en zoveel andere verlichte heren
het vreemde fenomeen analyseren,
de fabels en parabels van de man
die door het koren liep in Kanaän.
Historisch is het ook wel te verstaan,
de oude mythe kan men er in horen:
een god wordt gaarne uit een maagd geboren,
doet wonderen en sterft zoals het graan
om als het graan weer op te staan.
Maar als ik door het pad naar voren schrijd
en om mij heen de arme stervelingen,
mensen zo dwaas als ik, de lofzang zingen:
'O Heer, uw bloed roept voor altijd
barmhartigheid, barmhartigheid'
dan ben ik niet verlegen met mijn God,
dan is hij vlak bij mij, dan weet ik zeker
dat hij mij aankijkt uit de donkre beker,
dan eet ik zijn genadebrood,
dan leef ik van zijn dwaze dood.
Jan Willem Schulte Nordholt (1920-1995)
#30 Hierna
Wilhelmus Asselbergs, beter bekend onder zijn pseudoniem Anton van Duinkerken (1903 – 1968), was een Nederlandse dichter, essayist, hoogleraar, redenaar en literatuurhistoricus.
Hierna
Wanneer mijn werk gedaan zal zijn,
Mijn adem stil, mijn ogen dicht,
Geneest mij van de laatste pijn
Dit nooit verloren vergezicht:
Er leeft een God, die alles schiep
Wat zichtbaar en onzichtbaar is.
Die mij tot zijn aanschouwing riep
Uit ondoorgrondbre duisternis.
Voorafgetekend loopt zijn pad
Dwars tegen mijn begeerten in,
Doch die ik 't liefst heb liefgehad
Gaf aan mijn heil zijn eerst begin.
Anton van Duinkerken (1903 – 1968)
#29 Tussen het zingende kerkvolk
Guillaume van der Graft, alias Willem Barnard (1920 - 2010), was theoloog, schrijver en dichter. Zijn zoon Benno Barnard is eveneens dichter.
Tussen het zingende kerkvolk
Soms, als ze hun longen te boven zingen,
het dak bol staat van geluid,
kijk ik mijn ogen uit:
alles verandert, de dingen
staan stil te dansen, het altaar haast swingende,
pinkstertongen worden de kaarsen en de gezichten
van de gewoonste stervelingen glanzen van licht.
Ik verwonder mij tot ik versta:
zonder die tranen in mijn ogen
had de wereld zich niet bewogen,
gingen de dingen niet opgetogen
al dat geloven achterna.
Guillaume van der Graft (1920-2010)
# 28 Sandalen
Gery Helderenberg, pseudoniem van Hubert Buyle (1891 - 1979) was een Vlaams dichter en geestelijke.
Sandalen
Langs rijzende tarwevelden
Ging Jezus blootvoets door ’t zand
terwijl Hij de discipelen vertelde
Van de Vader en ’t andere land.
Door avondzon beschenen
Lag de landweg als een tapijt,
torrels kropen door de tenen
maar thuis stond koel water bereid.
Excellenties en doorluchtige heren
ziet men met muiltjes van brokaat.
Zalig de voeten van wie niet verleren
de ruwe weg die Jezus gaat.
Gery Helderenberg (1891 - 1979)
#27 Nachtgod
Pierre Kemp (Maastricht, 1886 – 1967) was een Nederlands dichter en kunstschilder.
Nachtgod
Ik zal U maar God noemen.
Ik weet ook geen andere naam.
God dan! Ik ben zeer ver van de bloemen
en zo dicht bij het raam.
Ik kijk naar de sterren,
waar kinderen U zien,
maar mij zijt Gij ver en
Gij luistert misschien.
Ik erken het, ik ben maar een mens,
bestemd voor de sprong ver over zijn grens.
Pierre Kemp (1886 – 1967)
#26 Klein danklied
Ad den Besten (1923 – 2015) was een Nederlands dichter, essayist en uitgever van poëzie.
Klein danklied
Gij hebt, o God, dit broze
bestaan gewild,
hebt boven 't nameloze
mij uitgetild, -
laat mij dan dankbaar leven
de volle tijd,
geborgen in de beven-
de zekerheid,
dat ik niet uit dit smal en
onvast bestand
van mijn bestaan zal vallen
dan in uw hand.
Ad den Besten (1923 – 2015)
#25 Sint- Franciscus
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
Sint- Franciscus
Het is gedaan met al die ijdle dingen!
De maan speelt op de zilvren avondfluit;
hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit,
een schooner stem kon in zijn ziele dringen.
Hij zal in d' afgrond van Gods liefde springen,
trekt zijn verleden en zijn kleéren uit,
en in een pij, met zijne ziel als luit,
gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,
zingt voor den wolf, de vogels en de bloemen,
kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen,
de Liefde zingt hem mager als een riet.
In zulke pure mensch wil God staan branden,
boort hem Zijn vuur door voeten, hart en handen.
Uit elke wonde juicht het zonnelied!
Felix Timmermans (1886-1947)
#24 In speculo
Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse priester en virtuoos taalkunstenaar.
In speculo
Hoe kan dat zijn,
o Schepper van hierboven,
dat ik U maar
en zie als in een glans;
als in een glas,
te zelden onbestoven
van doom en stof:
en nooit geheel en gans?
Zoo Gij bestaat,
en God zijt, moet het wezen,
dat ik U zie;
dat, zonder doek, entwaar,
ik schouwen kan,
en, schouwende, in 't nadezen,
van bij U zie
en eeuwig op U staar!
Hoe kan dat zijn:
om niet en is gegeven,
uit Uwe hand,
het leefvermogen, dat
mij zuchten doet,
en zoeken, naar een leven,
dat alle goed,
in 't zien van U, bevat!
Daar komt toch eens,
ten oosten uit, een dagen,
een dageraad,
eene eeuwigheid, die niet
meer weg en kan
noch weder, noch vertragen
het zielgezucht,
dat zoekt en niet en ziet.
Mijne ooge zal
eens vol U zien, en varen
zoo 't druppelke
in zee, dat is versmoord:
zij zal U zien,
verafgrond in de baren
der ziende zee,
die bedde en heeft noch boord!
Guido Gezelle (1830-1899)
#23 Wijnstok
Ida Gerhardt (1905 – 1997) was een Nederlands dichteres en classica.
Wijnstok
Zonder mij kunt gij niets doen. Joh. 15.5
Het was de hovenier,
die in het vroege licht
de ranken heeft gericht,
diep in elkaar verward,
vervreemdend van het hart,
de wortelstok.
Geen zag wat zich voltrok
in het zeer vroege licht.
Hij raakte hen slechts aan:
zij zijn vaneengegaan,
ontbonden
ontwonden
Het was de hovenier.
Verwonderd, in vroeg licht,
gescheiden ongescheiden
de door zijn hand geleide
hartranken
— Aan ons beiden
hebt gij het, God, verricht.
Ida Gerhardt (1905 – 1997)
#22 Dank U, Vader van ons leven
Michel van der Plas (1927 – 2013) was een Nederlandse dichter en journalist.
Dank U, Vader van ons leven
Dank U, Vader van ons leven
en ons zozeer toegewend
dat U, eeuwig, hoog verheven,
elk van ons bij name kent.
Dank U, dank U, Heer der Heren,
dat U onze Vader bent.
Dank U, Christus, met ons lijden
en de dood zozeer begaan,
dat U ons daarvan bevrijdde
met een mensenlichaam aan.
Dank U, dank U, Jezus Christus,
broeder-God in ons bestaan.
Dank U Geest, voor alle gaven
aan ons hart en ons verstand;
die ons hoop geeft op de haven
van ons ware vaderland.
Dank U, dank U, Geest van liefde,
voor het vuur dat in ons brandt.
Michel van der Plas (1927 – 2013)
Uit: De kleine bundel, Gooi en Sticht, Hilversum 1981
#21 Er is iets in de dingen
Pieter Geert Buckinx (1903 - 1987) was een Vlaams dichter en schrijver. Hij schreef ook onder pseudoniem Piet de Beuk.
Er is iets in de dingen
Er is iets in de dingen dat ontroert :
Het is de schoonheid niet der bloemen,
noch het glanzen van een blad, noch 't roepen
van de roerdomp in de nacht. Het is
daarin, maar ook daarachter en daarboven
en daaronder, dieper in de grond, die
warm en geurig is als versgebakken brood.
Het zijn de sappen die onzichtbaar blijven,
diep in de wortels en het hart waarin het
leven roert. Het zijn de klanken en geluiden
die een kind kan horen als het zijn oor
te luistren legt dicht aan de grond. Het is
het trillen van de wingerdrank wanneer uw
hand haar aanraakt, en het beven van de
kever op het blad, dat groeit en zwelt.
Het is het dons der distelbloemen en de
pijn der wonden die uw vlees doorsplijt.
Het zijn de tekenen van Gods aanwezigheid.
Pieter G. Buckinx (1903-1987)
#20 God rolt de zonnen
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
God rolt de zonnen
God rolt de zonnen door zijn handen
zoals de boer het zaad.
De ruimte kent geen randen
en eindloos staat
de sterrentuin te branden.
Als dauwdrop aan der aarde bloeme
weerspiegel ik het al.
Ik hoor de sferen zoemen.
Gans 't sterrendal
probeert uw naam te noemen.
't Geheim blijft tot de nacht behoren,
waarin ik ben ontstaan,
tot, opgeslorpt, in schijn verloren,
in 't licht vergaan
in U ik word herboren!
Felix Timmermans (1886-1947)
#19 Triniteit
Gerrit Achterberg (1905 – 1962) was een Nederlands dichter.
Triniteit
God scherpt zijn wet op deze steen,
die mijn bestaan geworden is.
Maar Jezus Christus geeft ons vis
en wijn tot Zijn gedachtenis.
Heeft Een van Beiden Zich vergist ?
Wij zijn een duister fenomeen,
zolang niet in ons leven rijst
het licht van de Heiligen Geest.
Heilige Geest, kom in het vers,
waarin gij drieën, Een voor Een,
hetzelfde zijt en ik alleen
zingend van U de woorden ben.
Heilige Geest, vervul het vers
zo gans, dat er geen vezel is,
die niet van uw belevenis
vibreert, als van de liefde vlees.
Moeder van Jezus is het vlees.
Zuster van Christus is het vers.
Vader, die in de hemelen zijt.
kome uw koninkrijk.
Gerrit Achterberg
#18 Gij badt op enen berg alleen
Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse priester en virtuoos taalkunstenaar.
Gij badt op enen berg alleen,
en... Jesu, ik en vind er geen
waar 'k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wil mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
O, leer mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!
Guido Gezelle (1830-1899)
#17 Gebed
Anton van Wilderode, pseudoniem van Cyriel Paul Coupé (1918 - 1998), was een Vlaams auteur, dichter, classicus, vertaler en scenarist.
Gebed
Gij kent mijn dood al, God – laat mij niet weten
waar hij mij vinden en verrassen zal,
laat mij nog rustig ademen en eten,
laat mij nog slapen en de dag vergeten
die met zijn zorg mij morgen overvalt.
Want er ligt water meterdiep te zwijgen
tussen de huizen waar de herfst begint,
en ieder ogenblik, dat ik moet krijgen
genadig uit uw hand, kan mij bedreigen
en iedere kiem van ziekte zaait zich blind.
Hoe sterk mijn hart is, God, voor een lang leven,
hoe sterk de ader die mijn bloedstroom tilt,
of mijn verstand niet voortijds zal begeven,
voor ik het laatste blad heb volgeschreven :
Gij weet het, God, maar zwijg , om mijnentwil.
Soms loop ik van een vreemde wind bewogen
tussen de lichamen der mensen door
gelijk een kind met ingeslapen ogen :
ik stoot mij niet, val niet, word niet bedrogen
omdat ik U binnen mijzelven hoor.
Blijf Gij daar, God, blijf Gij, terwijl mijn voeten
geduldig en gehoorzaam op hun reis,
terwijl mijn handen maken wat zij moeten,
terwijl ik lachen zal, lezen en groeten –
tot in het paradijs.
Anton van Wilderode (1918 - 1998)
#16 Wanneer Gij komt
Gery Helderenberg, pseudoniem van Hubert Buyle (1891 – 1979) was een Vlaams dichter en geestelijke.
Wanneer Gij komt
Wanneer Gij komt, 't kan heden zijn,
't kan etenstijd met allen zijn,
't beloofde land, 't verwacht festijn,
't kan vreugde zijn of aardse pijn.
Wanneer Gij komt, 't kan morgen zijn,
't kan dageraad of avond zijn,
de goede Herder kan het zijn,
de Man met balsem, brood en wijn.
Wanneer Gij komt, 't kan middag zijn,
door 't kruispunt loopt de dwarse lijn,
met vuur gezuiverd staan wij rein,
't kan 't heerlijk uur der liefde zijn.
Wanneer Gij komt, nacht kan het zijn,
't kan donkerheid vol tranen zijn,
of, vallen wij uit 't ijdel schrijn,
't kan 't laatste woord voor 't sterven zijn.
Wanneer Gij komt, 't kan eeuwig zijn,
Uw lichaam kan zo glanzend zijn,
't kan Pasen in de bloesems zijn,
Gij kunt voorgoed gekomen zijn.
Gery Helderenberg (1891-1979)
#15 De Moerbeitoppen ruisten
Nicolaas Beets (1814 – 1903), ook bekend onder het pseudoniem Hildebrand, was een Nederlandse auteur, dichter, predikant en hoogleraar.
De Moerbeitoppen ruisten
‘De Moerbeitoppen ruisten;’
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;
Sprak tot mij in de stilte,
De stille nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,
Verdreef hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
‘k Voelde zijn vaderarmen
Mij koestren en beschermen,
En sluimerde in.
De morgen, die mij wekte
Begroette ik blij.
Ik had zo zacht geslapen
En Gij, mijn Schild en Wapen,
Waart nog nabij
Nicolaas Beets (1804-1903)
#14 De soldaat die Jezus kruisigde
Martinus Nijhoff (1884-1953) was een Nederlandse dichter, toneelschrijver, vertaler en essayist.
De soldaat die Jezus kruisigde
Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen
Wild om den spijker toen 'k den hamer hief -
Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief '
En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen.
Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten,
En werd een gek die bloed van liefde vroeg:
Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg
Den spijker door zijn hand in 't hout dat barstte.
Nu, als een dwaas, een spijker door mijn hand,
Trek ik een vis - zijn naam, zijn monogram -
In ied'ren muur, in ied'ren balk of stam,
Of in mijn borst of, hurkend, in het zand,
En antwoord als de mensen mij wat vragen:
'Hij heeft een spijker door mijn hand geslagen.'
Martinus Nijhoff
#13 Palmpasen
Bertus Aafjes (1914 – 1993) was een Nederlands schrijver en dichter die ook publiceerde onder het pseudoniem 'Jan Oranje'.
Palmpasen
Het is Palmpasen en ik zie de bomen,
De palmen weer met kinderogen aan:
Hun blaadren die als vogelveren stromen
En in de top der stam gestoken staan.
En alles is bereid Hem te ontvangen,
En de verwachting vlamt op elk gelaat:
De kreupelen die aan hun krukken hangen,
De honden en de blinden van de straat.
Er draaft een ezeltje met rechte oren
Als aan de witte klasmuur van mijn jeugd;
Al heeft het Jezus van zijn rug verloren,
Ik zie Hem in mijn kinderlijke vreugd,
En zachtjens juicht het kind in mij verblijd:
Hosannah die de Zoon van David zijt.
Bertus Aafjes
#12 Biddend woord
Roger Verkarre (1930-2001) was een West-Vlaams priester en dichter. Hij publiceerde vooral in de tijdschriften Vlaanderen en Ambrozijn. In 1996 bracht hij de dichtbundel De ogen dicht danser uit.
Biddend woord
Hoe minder
hoe liever
hoe stiller
hoe beter
dichter
bij
Het Gedicht
bij u.
Roger Verkarre
#11 Godsbegrip
Bertus Aafjes (1914 – 1993) was een Nederlands schrijver en dichter die ook publiceerde onder het pseudoniem 'Jan Oranje'.
Godsbegrip
God zit niet op een troon van chroom of nikkel
Soms zit hij in een oude perenboom
En merelt
Soms staat hij op zijn hoofd in een klein kind
Want hij is altijd soms.
Hij is geen kerk van holle eeuwigheid
Hij is geen kathedraal van hoge lege almacht
Hij is een nu, een hier, een altijd soms
Soms lust die schuimt
Soms een verliefdheid
En wee de maagd.
Maar altijd is hij overal in alles
Zoals het is
Zoals het soms en altijd anders is.
Bertus Aafjes
#10 Een mummie van woorden
Guillaume van der Graft, alias Willem Barnard (1920 - 2010), was theoloog, schrijver en dichter. Zijn zoon Benno Barnard is eveneens dichter.
Een mummie van woorden
Geen god vertoonde
ooit zijn gezicht
en geen gedicht
spreekt onomwonden,
verzegeld verzegeld,
egyptisch graf,
zo wacht ik af
in al deze regels
of ik zal worden
gevonden, verstaan,
een mummie van woorden
onder het puin vandaan.
Guillaume van der Graft
#9 Een mens is niet zomaar een dingetje
De bekende cabaretier Toon Hermans (1916-2000) was een gelovig man. Hij schreef onder meer twee gebedenboekjes.
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots.
Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots.
Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs.
Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs.
Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk:
zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
Toon Hermans (1916-2000)
Lees ook: Toon Hermans over God: 10 uitspraken om bij stil te staan
#8 Met U zijn er geen verten meer
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
Met U zijn er geen verten meer
Met U zijn er geen verten meer
en alles is nabij.
Des levens aanvang glinstert weer,
geen gisteren en geen morgen meer,
geen tijd meer en geen uren,
geen grenzen en geen muren;
en alle angst voorbij,
verlost van schaduw en van schijn,
wordt pijn en smart tot vreugd verheven!
Hoe kan het zo eenvoudig zijn!
Hoe kan het leven Hemel zijn,
met U, o kern van alle leven!
Felix Timmermans (1886 - 1947)
#7 Lied van de vrede op aarde
Wilhelmus Asselbergs, beter bekend onder zijn pseudoniem Anton van Duinkerken (1903 – 1968), was een Nederlandse dichter, essayist, hoogleraar, redenaar en literatuurhistoricus. In Lied van de vrede op aarde dicht hij over het Kind die vrede brengt.
Lied van de vrede op aarde
Men zoekt helaas de vrede niet
Waar God beloofde dat men vindt:
Bij 't pas-geboren Kind
En bij het hemels lied.
Is door het simpele gebaar
Der moeder, die haar boorling beurt,
De hele wereld niet gescheurd
In die van hier en die van daar?
Hier zijn de herders in de stal,
De wijzen met hun heldre ster,
Elk die, van dicht of ver,
Het Kind aanbidden zal.
Dáár is de koning op zijn troon,
De schriftgeleerden bij het boek,
De nijd, het ijdele gezoek,
De hoogmoed en de hoon.
Herodes troont in ieder mens
En maakt hem kindermoordenaar,
Streeft eens zijn dwaze heerszucht naar
Vervulling van haar wens.
In ieder echter waakt het kind,
In ieder wacht het zwijgend lied.
Zoek dus de lieve vrede niet
Waar gij de wroeging vindt.
Anton van Duinkerken (1903 – 1968)
#6 Quis nos separabit?
Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse priester en virtuoos taalkunstenaar.
Quis nos separabit?
Bemint men iemand, recht en wel,
zoo zal men hem, voor metgezel,
begeren en betrachten.
Bemint gij God, waarom en gaat,
daar God zoo lange u wachtend staat,
gij God, o mensch, niet wachten?
'Waar vinde ik Hem ?' o...'Vinde ik Hem!'
Zegt liever : 'Waar ontvinde ik Hem?
Hoe zal ik Hem ontvaren?
Hij roert in mij! Hij waagt in mij!
Hij nacht in mij! Hij daagt in mij!
Wie zalder ons ontgâren?'
o Wondernisse ! o Wonderheid,
en zonderbaarste zonderheid,
dat; overal gesmeten,
bij 't karrevoer, getuigenis
van God en van God's goedheid is,
en wij...'t zoo weinig weten!
Guido Gezelle (1830-1899)
#5 We hebben met elkaar gewandeld
Michel van der Plas (1927 – 2013) was een Nederlandse dichter en journalist. In We hebben met elkaar gewandeld dicht hij over onze relatie met God.
We hebben met elkaar gewandeld
Wij hebben met elkaar gewandeld waar de
dingen begonnen aan hun heerlijkheid:
op de eerste dag van de stenen tijd,
in de eerste tuin van de kale aarde.
En sindsdien, God, lijden wij aan elkander,
roepen wij uit de diepten : Adam! Heer!
tot Gij het zwaard wegneemt, de sterren weer
laat dalen, en ik in uw mens verander.
Wij missen elkaar, wij kunnen niet slapen.
Ik voel uw adem's nachts langs mijn verdriet;
Gij hoort mijn pen krassen die U niet ziet.
Ik haat mijn appel ; Gij uw vlammend wapen.
Wind, sterren en dromen, beken het maar:
wij willen weer wandelen met elkaar
Michel van der Plas (1927 – 2013)
#4 Emmaus
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
Emmaus
'Heer blijf bij ons, de zon gaat onder.'
Wij boden dan het avondbrood
den vreemden man, die langs de baan
met ons was meegegaan.
En wijl hij, 't zegenend de oogen sloot,
gebeurde het: Zijn aangezicht
verklaarde in een hemelsch licht,
waarin hij plotseling verdween
Dit was het wonder.
Wij stonden weer alleen,
doch vouwden blij onz' handen.
Het was alsof Hij door ons heen verdween
en t licht in ons is blijven branden.
Blijf zoo in ons, o Heer, de zon gaat onder!
Felix Timmermans (1886-1947)
#3 In de oudste lagen van mijn ziel
M. Vasalis (1909–1998) is de schrijversnaam van psychiater M. Droogleever Fortuyn-Leenmans. In haar poëtische oeuvre worden verschijnselen uit de werkelijkheid steeds geplaatst in het licht van het eeuwige
In de oudste lagen van mijn ziel
In de oudste lagen van mijn ziel,
waar hij van stenen is gemaakt,
bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel
de stenen bloem van uw gelaat.
Ik kan mij niet van u bevrijden,
er bloeit niets in mijn steen dan gij.
De oude weelden zijn voorbij
maar niets kan mij meer van u scheiden.
M. Vasalis (1909–1998)
Bestel: Verzamelde gedichten van M. Vasalis in de Kerknet-shop
#2 Vanbinnen
De bekende cabaretier Toon Hermans (1916-2000) was een gelovig man. Hij schreef onder meer twee gebedenboekjes. In Vanbinnen dicht hij over de onbeschrijflijkheid van God.
Vanbinnen
soms voel ik diep vanbinnen iets van God
ik wou dat ik die dingen op kon schrijven
maar als 't naar buiten komt is het kapot
die dingen kunnen beter binnen blijven
Toon Hermans (1916-2000)
Lees ook: Toon Hermans over God: 10 uitspraken om bij stil te staan
#1 Gij zijt mij overal nabij
Mijn gehele werk staat in het teken van de zoekerij, vertrouwde de Nederlandse dichter en hoogleraar Pieter Nicolaas van Eyck (1887-1954) toe aan een journalist in 1913. In het gedicht Gij zijt mij overal nabij getuigt hij van Gods aanwezigheid in die broze zoektocht.
Gij zijt mij overal nabij,
In ieder ding: gij ziet naar mij,
Of ik u aanzie en herken,
En, een met u, gelukkig ben.
Wel blijf ik dikwijls blind voor u
En reis ik ver van hier en nu,
Of ergens 't veilig eiland is
Waar 'k troost of slaap vind voor gemis.
Maar soms ben 'k onverwacht weer thuis.
Gij roept mij zachtjes. In 't geruis
Van wind en blaren langs het raam
Hoor ik de fluistring van mijn naam,
Of in de glinstering van 't licht
Zie ik uw wachtend aangezicht.
Als ik dan schuchter tot u kom,
Wordt het zo wonder-stil rondom,
Zo vreemd en wonder-stil in mij,
Dan is er enkel ik en gij,
Neen, gij alleen en wat gij zijt :
Mijn eind van menigvuldigheid,
Mijn oorsprong waar ik ongedeerd
In liefde toe ben weergekeerd...
Maar dan, ontwaakt tot de oude droom,
Hoor ik de wind weer in de boom,
En zie de kleine dingen aan,
Die stil en ernstig voor mij staan,
Verzonken in hun eigen rust.
Zo, van ons diep verband bewust,
Heb ik hen lief en hoor tot hen,
Met wie 'k in u gelukkig ben,
En tot die nieuwe zin gewijd
Wordt al wat is nu werklijkheid.
Pieter Nicolaas van Eyck (1887-1954)
Meer religieuze gedichten lees je op www.godsdienstonderwijs.be