Durven deelnemen aan debat als gelovige, zij doen het zó

Op maandag 13 mei organiseert CCV Hasselt een studiedag met als titel Zin in debat? Durven spreken als gelovige. Centraal staat de vraag of gelovigen tegelijk kunnen luisteren naar de heersende cultuur én een constructieve tegencultuur vertegenwoordigen. Deze 3 sprekers vertellen alvast hoe ze zelf hun mening proberen te vertolken.

Sien Callebaut ~ Jongerenpastoraal Vlaanderen

Vijf jaar geleden werd ik gedoopt en gevormd in de Sint-Baafskathedraal in Gent. Op die leeftijd bewust ja zeggen op de roeping om christen te zijn, wekte heel wat vragen op. Veel mensen zijn op zoek naar liefde en geluk, maar zelden denken ze hierbij meteen aan God. Het is voor mij dan ook geen opgave, maar een plezier wanneer ik andere mensen mag vertellen over de liefde van God die groter is dan al onze tegenstrijdigheden, kwetsbaarheden en kleinheden. Bij persoonlijke ontmoetingen ervaar ik meestal een grote interesse wanneer ik hierover in gesprek ga.

Maar heeft de stem van jonge christenen ook een plaats in het maatschappelijke debat? Paus Franciscus benadrukt in zijn recente postsynodale exhortatie Christus Vivit alvast van wel: De bezorgdheid van de Kerk moet in het bijzonder betrekking hebben op mensen die vluchten voor oorlog, geweld, politieke of religieuze vervolging, natuurrampen ten gevolge van het klimaat of voor extreme armoede.

Het is de liefde voor anderen die de kerkgemeenschap moet bewegen. Hoe kan het geloof dan iets zijn wat ik voor mezelf hou? Tijdens de Wereldjongerendagen in Panama vroeg paus Franciscus om bruggenbouwers te zijn en geen murenbouwers.

Hoe kan iemand een bruggenbouwer zijn zonder handen uit de mouwen te steken, voeten naar anderen te bewegen én een stem te laten klinken?

Jongeren willen - vanuit hun roeping tot liefde - graag verantwoordelijkheid opnemen, ervaar ik. Dat betekent ook: durven te spreken en kansen krijgen om te spreken.

Dries Deweer ~ politiek filosoof Tilburg University

In de politieke filosofie woedt een hevige discussie over de plaats van religieuze argumenten in het publieke debat van een liberale democratie. Heb je wel het recht om als gelovige te spreken op het publieke forum? Sommige liberale filosofen gaan er van uit dat politieke beslissingen gebaseerd moeten zijn op wat iedereen als redelijke argumenten kan beschouwen. Tegelijk worstelen ze dan met hun eigen uitgangspunten van tolerantie.

Volgens mij is het spreken als gelovige niet alleen geoorloofd, maar zelfs wenselijk, ook voor niet-gelovigen.

Religieuze argumenten in het publieke debat brengen betekenis binnen die anders over het hoofd zou worden gezien.

Neem nu de manier waarop we onze rechten en vrijheden interpreteren vanuit het scheppingsverhaal. Het leven is gave en opgave. We krijgen de verantwoordelijkheid om de schepping te onderhouden en te verbeteren.

Vandaag ontbreekt dat perspectief. Vanuit seculier oogpunt is het leven geen gave, net zo min als opgave. Het actieve begrip van rechten als uitdrukking van verantwoordelijkheid vervalt zo tot een passief begrip van wat in het Engels entitlement heet. Het is iets wat ons toekomt. Punt aan de lijn. Het resultaat is een ziekelijke ik-gerichtheid. Waar de dynamiek van gave en opgave de zelfontplooiing naar buiten richt, ten dienste van de samenleving en van de schepping als geheel, daar gaat de hedendaagse zelfontplooiing eigenlijk helemaal nergens heen.

De mogelijkheden die de samenleving ons biedt, staan niet langer per definitie in het teken van zinvol engagement.

Vanuit die optiek kunnen christenen een ander licht werpen op de samenleving, zodat de vanzelfsprekendheid van individualisme en cynisme barsten vertoont. We hebben het recht en zelfs de plicht om daarover te getuigen.

Erik Hendriks ~ Denktank Logia

Mijn uitgangspunt is dat de bijdrage van christenen in het maatschappelijk debat in de huidige samenleving relevant en belangrijk is. Mensen krijgen vele dingen mee in het leven: in hun opvoeding, in onderwijs, door relaties, gezin, werk. De christelijke spiritualiteit is het mooiste wat ik in mijn leven heb meegekregen. Maar om daarmee verder te gaan in het leven is er voortdurende vorming en voeding nodig. Daaruit heb ik ook geleerd dat we als christenen in dialoog moeten gaan met de wereld.

Dat is niet eenvoudig, dat is een flinke uitdaging, het is wel heel boeiend en maakt het leven zinvoller. Dat is wat de christelijke denktank Logia ook probeert te doen: aanwezig zijn in het maatschappelijk debat, ook in de media, in de cultuur van nu.

In zekere zin die cultuur ook graag zien, omarmen, open, maar ook vraagtekens durven zetten.

Paus Franciscus geeft ons voortdurend impulsen en voeding daarvoor, stelt ons in vraag, en ondersteunt. Misschien is deze tijd één van de boeiendste om in te leven als christen.

Op de studiedag geeft Rik Torfs een inleiding over Gelovig leven en democratisch bestaan in de hedendaagse culturele context. Na elke spreker is er ruimte voor uitwisseling. Schrijf je nu in.