Jezuïet Nikolaas Sintobin blogt over liefde in damesglossy
Of hij wilde meewerken aan een nieuw damesglossy? Nikolaas Sintobin spitst meteen de oren. De jezuïet legt zich toe op internetpastoraal en het bloggen zit hem in de vingers. Hij woont al enkele jaren in Nederland, waar hij onder meer bekend raakte door een tv-serie waarbij bekende Nederlanders een week werden ondergedompeld in een stilteretraite onder zijn leiding.
En zo schrijft Sintobin dus jaarlijks 4 bijdragen voor het tijdschrift met de welluidende naam Liefke. Insteek: breed spirituele thema's als liefde, kiezen, geduld, vertrouwen. Het magazine is niet religieus maar wil een antwoord bieden op de nood aan vertraging en verstilling. Dat zie je ook aan de opmaak: heel helder, veel blanco en kunstzinnige fotografie. De makers vroegen de jezuïet om het woord God niet te gebruiken. Voor de goede verstaander is hij wel goed vindbaar.
In de zevende editie heeft Nikolaas Sintobin het over de liefde.
Citaat uit 'Liefke', nr 7
De eerste trap in de liefde is 'amare amari': ervan houden bemind te worden. Je ontdekt wat liefde is door liefde te ontvangen. De baby wordt ingewijd in de ervaring van het liefhebben omdat zijn ouders hem dag in dag uit liefde geven. In deze eerste fase van het leerproces is liefde vooral iets wat je krijgt.
De tweede trap is 'amare amare': ervan houden te beminnen. Je verlangt nu ook zelf liefde te geven. Je vindt het daarbij belangrijk dat het goed voelt. Denk aan een tiener die vlinders in de buik voelt. Hij geniet met volle teugen van de liefde en vindt het, het heerlijkste dat er bestaat. De ervaring dat zelf liefhebben vervullend is.
De derde en laatste trap van de liefde vat Augustinus samen met enkel nog maar 'amare': liefde geven. Je weet nu dat het in het leven aankomt op liefde. Je vindt het aangenaam als die liefde beantwoord wordt en dat je dat warme gevoel kan ervaren. Maar eigenlijk heb je dat niet meer echt nodig. Je verlangt gewoon om liefde te geven en dat doe je dan ook. Aan die puber in je gezin waar alles lijkt op af te ketsen. Of aan je partner die doorheen een crisis gaat.
Wie aan de derde trap gekomen is blijft de vorige trappen nodig hebben, in het bijzonder de eerste. Je kan niet geven wat je zelf niet hebt. Maar je liefde hoeft heus niet meer altijd en meteen beantwoord te worden. De liefde heeft je tot een vrij mens gemaakt. Vrij om onvoorwaardelijk te beminnen. Zo vrij, dat je enkel nog maar verlangt om lief te hebben.