‘Durven tegendraads te zijn’

Sinds scheutist Wilfried Meulemeester terug in België is, trekt hij zich het lot van vluchtelingen aan en bouwt hij aan een multiculturele kerkgemeenschap

Meer dan twintig jaar lang was Wilfried Meulemeester missionaris in de voormalige Belgische kolonie Congo. Als gevolg van plunderingen onder het regime van de gewezen president Joseph-Désiré Mobutu keerde de scheutist begin jaren 1990 terug naar België. In Oostende vond hij een nieuwe uitdaging. Zowel bij Jakoeboe, een vereniging voor vluchtelingen, als tijdens de vieringen in de Hazegraskerk komt hij in contact met mensen van andere culturen en religies. „Werken in een multiculturele samenleving is evenzeer een missionaire uitdaging”, zegt Meulemeester. „Werken met mensen in randsituaties behoort bovendien tot de roeping van scheutisten.”
– Wat deed u tijdens uw missietijd in Congo?
Na een opleiding tot offsetdrukker bij de salesianen in Halle kwam ik in 1972 terecht in een bijzonder goed draaiende drukkerij in Kananga, de hoofdstad van de Congolese provincie West-Kasaï. Door Mobutu’s beslissing alles te nationaliseren, viel zowat alle activiteit stil. Begin jaren 1980 belandde ik op de procure van Saint-Clément in Kananga, waar ik aan de slag ging bij de uitgeverij van de scheutisten, Service du Livre. Samen met de diocesane coördinatie van het katholieke onderwijs publiceerden we vooral boeken voor het basisonderwijs. Voorts heel wat werken over lokale geschiedenis, landbouw, voeding en recht. De scholen en missies in het binnenland van Oost- en West-Kasaï hielpen die stroom te verspreiden. Samen met mijn assistent, Matthieu Lutumbu, bouwde ik een mooie collectie uit.
– Uw baan bij Service du Livre bleef helaas niet duren?
De devaluatie van de lokale munteenheid in de jaren 1990 gooide roet in het eten en mondde uit in plunderingen. Op 29 november 1993 sloegen soldaten alles kort en klein. Van onze boekenwinkel bleef slechts een puinhoop over. Het archief van de uitgeverij werd volledig vernield. Het was verschrikkelijk. Ik denk er nog vaak aan. In december 1993 keerde ik terug naar België. Tot op vandaag probeer ik een en ander opnieuw samen te stellen. Ik kon al heel wat recupereren. Als de collectie groot genoeg is, hoop ik die over te brengen naar het documentatiecentrum KADOC, aan de universiteit in Leuven.
– Inmiddels vond u in België een nieuwe roeping. Waar houdt u zich vandaag mee bezig?
Na een periode van vier jaar [node:field_streamers:0] bij Scheut in Anderlecht kwam ik terecht in Oostende, bij Jakoeboe, een vereniging voor vluchtelingen die toen pas was opgericht door Anne Goetghebeur en Wyda Cicovic onder impuls van toenmalig staatssecretaris Reginald Moreels (CD&V). Tot op vandaag ben ik er actief. Als vzw leggen we ons vooral toe op het wegwijs maken van asielzoekers en allochtonen in de samenleving. Daartoe werken we samen met het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk. Wekelijks, op woensdagnamiddag, organiseren we een voedselverdeling. Daartoe kunnen we rekenen op de hulp van een groep vrijwilligers, maar ook mensen die al langer gebruik maken van de dienstverlening van Jakoeboe steken de handen uit de mouwen. Onze medewerkers zijn een bonte groep, zowel cultureel als religieus. Dat maakt het niet altijd makkelijk, maar wel boeiend. Vreedzaam samenleven kan pas wanneer we elkaar leren aanvaarden, ook en vooral in ons anders zijn. Voor mij is dat cruciaal wanneer we het evangelie dat we als Kerk verkondigen concreet willen waarmaken en authentiek beleven. Daar is het ten slotte allemaal om te doen.
– U bent ook betrokken bij de multiculturele vieringen in de Hazegraskerk. Wat houden die precies in?
De vieringen vinden plaats elke tweede zaterdag van de maand en worden georganiseerd door een stuurgroep samen met het multiculturele koor Matondo. Vieren doen we in het Nederlands met inbreng van Engels, Frans en Spaans en zelfs Esperanto. Celebrant is priester Dominique Ballegeer, voorzitter van Jakoeboe. Na de viering is er altijd een ontmoetingsmoment. Ook de lokale Verenigde Protestantse Kerk zowel als de plaatselijke Filipijnse katholieke gemeenschap maken gebruik van het kerkgebouw.
– Van welke Kerk droomt u?
Van een open en gastvrije Kerk die niemand uitsluit. De Hazegraskerk wil een dynamische plaats zijn van ontmoeting waar christenen in dialoog gaan met mensen van andere religies en waar iedereen die zich sociaal inzet elkaar vindt. Mensen met of zonder migratieachtergrond, iedereen is welkom. Enkel een Kerk die niet voorbijgaat aan de maatschappelijke problemen en durft te zeggen waar het op aankomt en dus soms eens tegendraads durft te zijn, brengt het evangelie in de praktijk. Ook in eigen land is er zinvol missionair werk te verrichten. Ik ben blij dat ik belandde in een multiculturele stad als Oostende.

Meer info over Jakoeboe of over de multiculturele vieringen vereemt u via 0496 23 65 20 of via meulemeesterwilfried@hotmail.com • De volgende viering vindt plaats op 9 juni om 18.15 uur in de Hazegraskerk in Oostende (Rachel Lancsweertplein/Graaf de Smet de Naeyerlaan).