Komaf met belegen imago

Lokale missiewerkingen zoeken nieuwe wegen om te blijven voortbestaan

„Het zal onze tijd nog wel duren”, klinkt het soms wanneer het gaat over de toekomst van de Kerk en in het bijzonder over die van de missiepastoraal. Dat je die toekomst op een positieve manier zelf mee kunt bepalen, bleek onlangs tijdens een diocesane namiddag waarop medewerkers van lokale missiekringen uit het bisdom Brugge getuigden.
„Door onze missiewerking om te dopen naar Parochie zonder grenzen kreeg ze een nieuwe wending”, zegt Annemie Cruyt van de Godelieveparochie in Roeselare. „De parochie is onze thuishaven. ‘Zonder grenzen’ verwijst naar ons werkterrein en dat kan overal zijn. We houden contact met mensen voorbij de parochiegrenzen en wereldwijd en vooral met hen die onze steun nodig hebben. Om onze werking levendig te houden, gaan we geregeld op uitstap, soms samen met de oud-bestuursleden, of organiseren we een groepsversterkende activiteit. Jaarlijks is er ook een bewustmakingsavond voor een breed publiek.”
Dankzij teamleden Linda Maertens en Chantal Lecluyse waait er sinds kort ook in de missiewerking van de pastorale eenheid Johannes XXIII Hooglede-Gits een nieuwe wind. „Voor de jaarlijkse missiemaaltijd werken we voortaan met een traiteur”, zegt Chantal Lecluyse. „Zo kunnen we onze energie in andere zaken stoppen. Voorts proberen we zo weinig mogelijk onkosten te maken. Dankzij de goede verstandhouding met de gemeente kunnen we gratis een zaal gebruiken, flyers maken en ontvangen we subsidies. Zo komt de opbrengst van onze activiteiten ten goede aan wie ze nodig heeft. We steunen vooral mensen van bij ons die in de Derde Wereld een project opstartten en die anders nauwelijks steun ontvangen. Jaarlijks gaat er iemand ter plaatse om te zien waar er in de toekomst nood [node:field_streamers:0] aan is.”
Dat samenwerken op diverse fronten belangrijk is, ondervonden ook de medewerkers van de missiepastoraal in Oostkamp en Moerbrugge. Acht jaar geleden sloegen ze een nieuwe weg in die tot op vandaag vruchten afwerpt. „Bij het snuisteren in archieven vond ik in 2010 een groepsfoto waarop ik mijn schoonmoeder herkende”, vertelt Marleen Deschaght. „De foto dateert uit 1935, het jaar waarin onze missienaaikring werd opgericht. Dat bleek 75 jaar geleden en dus hadden we reden om te vieren. We beseften echter dat onze werking een belegen imago had en we iets moesten ondernemen om te overleven. Zo ontstond Pamoya, wat in het Congolees ‘samen’ of ‘verbonden’ betekent, tot op vandaag de rode draad in onze werking. Nog vóór we een pastorale eenheid werden, werkten we al interparochiaal. We onderhouden ook nauwe contacten met de diverse lokale verenigingen. Ook wij zijn met enkelen vertegenwoordigd in de NoordZuidraad van de gemeente.”
Een van de belangrijkste bekommeringen blijft echter hoe jongeren vandaag nog warm te maken voor de missiepastoraal. „In onze parochie betrekken we de vormelingen”, vertelt Linda Maertens. „Een van de activiteiten in aanloop naar het vormsel is een appelverkoop. Telkens halen we zo’n 1.000 euro op. In april organiseren we een fotozoektocht met de fiets. Op die manier bereiken we ook de ouders van de vormelingen. Via sponsoring verzamelen we aanlokkelijke prijzen.”
„Niet iedereen hoeft even actief betrokken te zijn”, zegt Annemie Cruyt. „Ons bestuur bestaat uit elf leden, maar bij grotere evenementen kunnen we rekenen op heel wat losse medewerkers, bij wie ook jonge gezinnen. We zijn blij met elke hulp en dat laten we geregeld blijken. Ook dat is belangrijk.”

Meer info bij Marleen Palfliet via marleen.parochieassistente@ skynet.be of 0487 14 62 36.