‘Dit is een pinksterervaring’

Parochie in Borgerhout opent deuren kerk voor islamitische iftarmaaltijd

Iftar is de naam voor de maaltijd die gedurende de islamitische vastenmaand ramadan meteen na zonsondergang wordt genuttigd. Door verscheidene moskeeën en organisaties wordt de iftar in ons land gebruikt om moslims samen te brengen, maar ook om niet-moslims uit te nodigen deel te nemen aan die gezamenlijke dis. Op pinksterzondag 20 mei opende de kerk van Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw in Borgerhout de deuren. Met succes, want heel wat moslims zowel als niet-moslims kwamen er op uitnodiging van de Vereniging voor Ontwikkeling & Emancipatie van Moslims (VOEM) het sterke moment beleven.
„Dit jaar is het de tweede keer dat we ingingen op de vraag van de moslims”, zegt Eric Yperman van het kerkbestuur. „Tot onze verrassing komt er een gemengd publiek op af. Er is de gezamenlijke maaltijd, maar ook een debat met vertegenwoordigers van de drie grote godsdiensten. Aan wat er hier gezegd wordt, merk je dat we op een zelfde lijn zitten. Hoe dieper we graven, hoe universeler onze dialoog wordt. Ik noem dit een pinksterervaring.”
De gasten wachten aan lange tafels geduldig op het officiële teken tot verbreking van de vasten, terwijl ze luisteren naar sprekers. „Religies spelen een grote rol in de samenleving ”, stelt kanunnik Rik Hoet. „Dat is slechts goed indien de religies ook samenwerken met elkaar en elkaar niet veroordelen. Concrete voorbeelden zoals dit moment, samen tafelen over de grenzen heen, bewijzen dat dat mogelijk is.”
Imam Brahim Boughalab reciteert na een smeekgebed te hebben voorgedragen enkele Koranverzen over Maria. Op zich een esthetische ervaring, zien de parochianen er ook een eerbetoon in van moslims aan de patroonheilige van hun kerk. De imam legt uit dat Maria de enige vrouw is die in de Koran wordt vermeld en dat de naam van Jezus veel vaker [node:field_streamers:0] wordt genoemd dan die van de profeet Mohammed.
Aan de tafels worden dadels en melk geserveerd, waarmee volgens de Marokkaanse tradities de vasten wordt gebroken. De imam kijkt op zijn digitale klok en heft op het juiste moment vanaf het koor de adhan aan, de oproep tot het islamitische gebed. „Allahu akbar, la ilaha illa Allah”, God is groot. Er is geen godheid dan God. Het doet wat vreemd dit te horen in een kerk en de oproep weerklinkt over het hele plein. „Moskeeën zijn vaak verborgen in voormalige garages of afgedankte loodsen”, zegt een van de tafelgenoten. „Dat de gebedsoproep nu weerklinkt vanuit een van de grootste gebouwen van het district, is een mooi teken. En deze kerk is toch ook een huis van God?”
Met de laatste toon van de gebedsoproep is de vastendag voorbij. We slaan het glaasje melk achterover en beginnen aan de harira, tomatensoep met kikkererwten, dé Marokkaanse ramadankost. De sfeer is hartelijk. Aan een buffet krijgen we rijst, kefta’s ofte gehaktballetjes, kip en allerlei gestoofde groenten opgeschept. Met de tafelgenoten hebben we het over het herbestemmen van kerkgebouwen en de nood aan moskeeën voor een nieuwe generatie islamitische Vlamingen, gebedshuizen die zichtbaar zijn, maar die evenmin nostalgische kopieën zijn van gebouwen in het buitenland.
Achterin is een deel van de kerk ondertussen tijdelijk ingericht als een afzonderlijke islamitische gebedsplaats. Na de eerste schotel trekt een aanzienlijk aantal jongeren, mannen en vrouwen, maar lang niet iedereen, zich terug om samen volgens de islamitische gebruiken te bidden. Intussen gaat de maaltijd gewoon voort. Werkelijke interreligieuze toenadering is dus niet enkel gesprek, maar ook ruimte maken voor elkaar. En dat doen ze alvast ongedwongen in de Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw in Borgerhout.