Ruim 265 voortgezette opleidingen voor studenten met Down in VS
Vandaag ook collega's met verschillende sokken gespot? Ze waren niet verward, maar deden mee aan de steunkousenactie voor Wereld Downsyndroomdag. Ook in De Ark Vlaanderen waren vandaag dubbel zoveel kleurige sokken te bespeuren. In de voetsporen van Jean Vanier leven mensen met en zonder mentale beperking er samen in onderlinge dienstbaarheid. Op hun Facebookpagina staat vandaag een opmerkelijk artikel uit Today.
We leren dat in de Verenigde Staten aan verschillende universiteiten opleidingen bestaan voor mensen met het syndroom van Down, autisme en andere mentale en ontwikkelingsproblemen. Die gaan van beroepsopleidingen over academische opleidingen tot vrije kunsten. Allemaal zijn ze erop gericht de onafhankelijkheid van de studenten te vergroten en hen voor te bereiden op geschikte jobs en zelfzorg.
Zelfs al zijn niet alle afgestudeerden in staat om na afronding van hun studies helemaal zelfstandig te wonen, hun levenskwaliteit en zelfvertrouwen gaan er aanzienlijk op vooruit. Ze vinden ook makkelijker werk dan lotgenoten die geen voortgezette studies deden.
Rion is daar een sprekend voorbeeld van. Op zijn 5de klonk het verdict van zijn leerkrachten nog droog: Mentaal wordt hij niet ouder dan 13. In 2013 stuurde hij een aanvraag naar Clemson University in South Carolina. Zijn ouders filmden het moment waarop Rion zijn aanvaardingsbrief opende.
Lees verder onder het filmpje.
Ruim 2 miljoen mensen bekeken de video van Rion die zijn verbazing en opwinding niet kan verbergen.
Er is toekomst voor hem, en wat voor één!
In 2016 zwaaide Rion af. Intussen is hij 25 en heeft hij twee banen. Die laten hem toe volledig zelfstandig in te staan voor zijn uitgaven, inbegrepen medische kosten en bowling dates met zijn vriendin Rachel. (Rion werkt als begeleider bij een wildwaterbaan en als administratieve hulp een een centrum voor dagbesteding).
Aan Clemson University volgde Rion vakken als functioneel lezen, voor zichzelf opkomen en verkeersveiligheid.
Rion leerde luistertechnieken en redde het leven van zijn 81-jarige oma.
Toen ze belde, voelde hij aan haar stem dat er iets niet klopte. Hij verwittigde een tussenpersoon en oma werd net op tijd naar het ziekenhuis gebracht, waar een longontsteking en hartfalen geconstateerd werden.
Ook vriendin Rachel is een succesverhaal. Zij zit in haar derde jaar aan de East Stroudsburg University in Pennsylvania. Ze droomt van een job in sportmanagement en hoopt ooit in haar eigen appartementje te wonen. Binnenkort haalt ze haar diploma en kan ze volop haar dromen achterna.
Ter vergelijking: in Vlaanderen krijgen mensen met het syndroom van Down weinig of geen kansen in het reguliere arbeidscircuit.
In het beste geval kunnen ze ergens als vrijwilliger terecht, in maatwerkbedrijven of een dagbesteding. Daar hebben ze recht op een loonsvervangende tegemoetkoming. Inclusie op de werkvloer is wat België beloofde bij de ondertekening van het VN-verdrag art. 27, maar de nodige maatregelen werden nog niet getroffen. Wie gelooft erin?
