Ruzie maken, hoe moet dat eigenlijk? ~ Eerste Hulp bij Liefde
Eerste Hulp Bij Liefde gaat op zoek naar inzichten en praktische tips bij concrete relatie- en opvoedingsproblemen. Stel je vraag en wij stellen ze aan een expert.
Beste Lieve,
Als mijn man en ik ruzie hebben, proberen we dat naar de kinderen en de buitenwereld toe te verbergen om hen er niet mee te belasten en het niet erger te maken. Maar daardoor wordt de onenigheid vaak helemaal niet uitgesproken, want tegen de tijd dat we alleen zijn, hebben we geen zin meer om alles weer op te rakelen. Ik voel dat ik mijn frustratie aan het opkroppen ben. Ruzie maken, hoe moet dat eigenlijk?
Jenny
Bedankt voor je vraag, Jenny. Ik leg ze graag voor aan Christine van den Brink-van der Kolk. Ze is 20 jaar getrouwd met Leendert, moeder van vier kinderen (16, 15, 12 en 8 jaar) en psycholoog in een praktijk voor relatie- en gezinstherapie.
Christine van den Brink-van der Kolk • Wat mooi dat jullie proberen anderen niet te belasten met je moeilijkheden. Maar ruzies op hun beloop laten, is inderdaad ook niet altijd wijs. Ten diepste heeft ruzie een hele mooie beweging in zich; je beweegt je naar de ander toe met de intentie meer op één lijn te komen.
Het gaat vaak fout omdat we in de verdediging schieten. Mensen krijgen niet zo graag kritiek en willen hun zelfbeeld en identiteit beschermen. Vaak ligt de angst dat de ander je niet accepteert, hieraan ten grondslag. Sommige mensen beschermen zichzelf door zich terug te trekken en zwijgen. Anderen wijzen graag terug naar de ander met een beschuldiging. Dit patroon is al zo oud als de schepping.
We zien hier de parallellen met Adam en Eva die geen verantwoordelijkheid namen voor hun gedrag, maar deze angstig bij de ander legden. En vluchten voor degene bij wie ze het vertrouwen geschonden hadden.
Reageren met zelfbescherming en angst is dus een slechte raadgever bij het goed kunnen oplossen van ruzie. We hebben een tegengif nodig, en dat is er: de volmaakte liefde drijft de vrees uit (1 Johannes 4,18). Waar zijn jullie misschien bang voor, waardoor je ruzies uitstelt? Praat daar samen eens over!
Liefde is: ik zie jou, en ik zoek het goede voor jou. Jij ziet mij en ik vertrouw erop dat jij het goede voor mij zoekt.
Ik zie jou in je frustratie of bezorgdheid. Ik hoor wat je lastig vindt. Ik zoek het goede voor jou, door eerst te luisteren en daarna, als ik zelf niet kan verzinnen wat jou helpt in ons conflict, te vragen wat je nodig hebt. De reactie van God in het paradijs was steeds een vragende: waar ben je, wie heeft je verteld, waarom heb je dat gedaan? Hij luisterde eerst!
Het is volwassen om zowel te kunnen uitstellen als iets moeilijks te starten; te kiezen of je nu of straks ruzie maakt.
Toen ik mijn kinderen van 16, 15 en 12 vroeg hoe zij het vinden als we ruzie voor hun ogen zouden maken, kregen we verschillende reacties: onze dochter van 16 en zoon van 12 vonden dat dat wel kon, want we weten toch wel dat jullie van elkaar houden! Maar de dochter van 15 wilde zich geen zorgen hoeven te maken over hoe het met ons gaat.
Als kinderen jonger zijn, is het minder duidelijk. Het ene kind valt niet om van een ruzie, het andere kind heeft daar wel last van. Jullie dilemma van uitstel komt afstel, kan dus een angstprobleem zijn, maar is ook een kwestie van volwassen keuzes maken!
Als het gaat om ruzies zelf: bedenk dan dat je de goede beweging naar elkaar hebt ingezet en dat een ruzie dus een start is met de wens tot herstel van eenheid en acceptatie. Luister en vraag door bij degene die ergens last van heeft. Laat in je reactie merken dat je de ander gehoord hebt en het goede voor de ander zoekt. Vraag wat je voor de ander kan betekenen in zijn of haar probleem. Pas als de ander zich gehoord voelt, kom je met jouw eventuele frustratie en draai je de rollen om. Luister, vraag door, begrijp en zoek hoe je voor de ander het goede kan doen!
Tips
- Ga na waar het uitstelgedrag vandaan komt: hebben jullie ergens angst voor of is het een bewuste keuze in het belang van de kinderen?
- Zowel het kunnen uitstellen als het kunnen beginnen over een moeilijk onderwerp, is belangrijk.
- Schiet niet in de verdediging, maar luister, vraag door, begrijp en zoek hoe je voor de ander het goede kan doen. Pas als de ander zich gehoord voelt, kom je met jouw eventuele frustratie en draai je de rollen om.
Heel veel succes en plezier bij het steeds weer terug vinden van elkaar!
Christine van den Brink-van der Kolk
Heb jij een vraag voor een van onze experts? Of wil je reageren op de vraag van Jenny of het antwoord van Christine? Alle reacties zijn welkom hieronder of via mail lieve.wouters@kerknet.be.
