Syrische vluchtelingen vieren Kerst bij ons

Natuurlijk zal ik mijn familie ook dit jaar missen, zegt Katia, maar ik weet nu dat ik Kerst zal kunnen vieren met mijn nieuwe familie. Katia is textielingenieur en haar man Rakan is tandarts; het zijn christenen uit het Syrische Homs. Vorig jaar werden zij met hun beide zoontjes – Micheal en Rafael - begin december uit een vluchtelingenkamp in Libanon naar België geëvacueerd via de humanitaire corridor die de Sint-Egidiusgemeenschap heeft opgezet in opdracht van alle in ons land erkende erediensten: katholieken, maar ook orthodoxen, protestanten, anglicanen, joden en moslims.

Het gezin kwam in aanmerking omdat het oudste zoontje dringend gespecialiseerde medische zorg nodig had.

Kerst in Syrië

In ons geboorteland komen de christenen op kerstavond altijd in familieverband samen, legt Rakan uit, nu eens bij de grootouders van vaderskant, dan weer van moederskant. En op kerstdag gaan Syrische christenen na de kerstviering langs bij alle ooms en tantes of broers en zussen, beginnend bij de oudste onder hen. Voor priesters is dit een veeleisende periode: zij worden geacht daarnaast ook langs te gaan bij alle gelovigen, met speciale aandacht voor waar het voorbije jaar een sterfgeval te betreuren viel en voor oudere of eenzame parochianen.

En overal: koekjes en gebak! Rakan

Neen, dat kunnen de priesters niet op één dag bolwerken, lacht Rakan. Zij hebben er tijd voor tot begin januari. Ze moeten er wel klaar mee zijn tegen het hoogfeest van Epifanie, want dat wordt in Syrië ook massaal gevierd. Iedereen neemt die dag een bad, vertelt Katia, en bij het familiebezoek wordt een beetje brood en een klein glaasje wijn aangeboden, als herinnering aan het doopsel en de openbaring van de Heer. Zowel Syrisch-orthodoxen als Rakan en Katia als Syrisch-katholieken vieren beide feesten en de Syrische regering van Bashar al-Assad heeft op beide hoogdagen vrijaf gegeven.

Helaas vinden onze kerken geen overeenstemming over een gemeenschappelijke paasviering. Rakan

Bijbelse stad Sedad

Indien we ook een gemeenschappelijke paasdatum hadden, zou dat minder verwarrend zijn voor de moslimvrienden die ons een zalig paasfeest willen wensen, legt Rakan uit. De relaties met de moslimburen zijn in Syrië inderdaad vaak harmonieus; het zijn extremistische terreurgroepen die telkens opnieuw chaos en vernieling zaaien. Mijn familie is afkomstig uit de Bijbelse stad Sedad in de Vallei van de Christenen, vertelt Rakan trots. In 2013 werd Sedad aangevallen door Jahbat al-Nusra, maar toen Daesh in 2015 voor de stad stond, sloegen de inwoners zelf de aanval af.

Onze aanwezigheid in Sedad wordt al in Numeri 34 vermeld, wij worden er nooit verjaagd. Rakan

Antwerpse Magdalenakapel

Ik was vreselijk gestresseerd toen we vorig jaar in België aankwamen, zegt Katia. We spraken de taal niet, alles was nieuw, maar vooral … het zou net Kerstmis worden. Gelukkig werden we in Antwerpen meteen heel hartelijk onthaald door onze vrienden van Sant’Egidio; het is een nieuwe familie! Katia en Rakan vierden vorig jaar kerst in de Antwerpse Magdalenakapel, samen met de bewoners van het bejaardenhuis Simeon & Hanna, de Amici – de groep mensen met een beperking die Sant’Egidio samenbrengt en animeert - en nog enkele vluchtelingengezinnen.

Ik had nog nooit in een kerk gegeten, maar vooral de gastvrijheid heeft ons gevoed. Katia