Waarom Liesbeth Last haar klas de videogame INSIDE laat spelen
De kinderen liggen in bed, mijn lesvoorbereidingen zijn klaar. Ik plof in de zetel en haal de tablet boven. Tijd om een nieuw spel te testen: INSIDE.
Ik ben gedropt in een onheilspellend bos, zonder enige aanwijzing van wat er aan de hand is. Intuïtief voel ik aan dat ik maar beter low profile blijf. Mensen met slechte bedoelingen zijn naar me op zoek en lijken meedogenloos. Waarom? Daar heb ik voorlopig het raden naar… Ik moet vluchten, altijd maar blijven lopen en puzzels oplossen om vooruit te komen.
Bekijk de trailer.
Metafoor voor het leven
Naar mijn missie of het doel van het spel blijft het gissen tot het einde. Ik krijg er een onbehaaglijk gevoel van, dat nog blijft hangen als het spel al lang uit is.
De game kleeft aan mijn ribben door de stilte, de duisternis en de uitdagende puzzels die schitteren in hun eenvoud.
Gaat dit spel over het ontsnappen aan iets of iemand die mijn geest en handelen wil overnemen? Een overheid misschien of sociale media? Of over de innerlijke strijd die mensen voeren als ze vechten tegen een onzichtbaar kwaad als kanker? Zo bekeken is dit spel een metafoor voor het leven.
Hoe ga je om met angsten en bedreigingen? Meer bepaald als gelovige?
Opzoekingswerk leert me dat de ontwikkelaar van de game bewust vaag blijft over de diepere inhoud, zodat de spelers op zoek gaan naar betekenis. Die zoektocht werd dagenlang mijn tochtgenoot.
Link naar holocaust
De jongen met de rode trui deed me onweerstaanbaar denken aan het meisje met de rode jas in de holocaustfilm Schindler’s List.
Bekijk even dit fragment.
Zie je de gelijkenis? Treffend, toch? Playdead slaagt erin mij een intens beklemmend gevoel van angst, onmacht en onrecht te laten ervaren. Revolteren tegen het totalitair systeem is onmogelijk en wordt direct bestraft.
Omwille van die gelijkenis besloot ik dit spel in mijn lessen godsdienst te integreren binnen de lessen herinneringseducatie.
We bestuderen het werkingsmechanisme van totalitaire regimes. De leerlingen kunnen de videogame spelen als keuzetaak, want de betekenis komt maar goed tot jou als je de game echt speelt. Doel is dat ze aan de hand van gerichte vragen de gruwel van de holocaust kunnen weergeven.
Videogames zijn systemen speciaal ontwikkeld om de speler actief te laten binnentreden in een wereld van ervaringen door hun verhalende pijlen recht naar het hart te richten. Dat is exact wat INSIDE met mij deed.
INSIDE is een kort, kunstzinnig spel dat werd ontwikkeld door Playdead in samenwerking met een Deense filmstudio. Het is een indiegame. Dit wil zeggen dat de gameontwikkelaar onafhankelijk is en dus sterk een eigen stempel op het verhaal kan drukken. In 2016 kwam het spel uit voor de grote consoles Playstation en Xbox, sinds eind 2017 is het ook te spelen op iPhone, en Nintendo Switch bood deze titel aan vanaf juli 2018.
- Liesbeth Last is godsdienstlerares. Lees het interview: Gamen in de godsdienstles? Liesbeth Last doet het al jaren.
- Ontdek de lesvoorbereiding van Liesbeth Last over INSIDE op de website Thomas Godsdienstonderwijs