Wereld tot herberg omvormen

In 2020 dient elke pastorale eenheid minstens één gezin in nood te omarmen

Samen met de andere erkende erediensten en de internationale christelijke lekengemeenschap van Sant’Egidio sloot de Belgische katholieke Kerk in 2017 een akkoord met de federale regering voor de uitbouw van een privaat gefinancierde humanitaire corridor voor 150 Syrische kwetsbare vluchtelingen. De gelovigen werd gevraagd de opvang van die en andere Syrische vluchtelingen te ondersteunen met een gift tijdens de kerstviering. Dankzij die steun, maar vooral dankzij de inzet van vrijwilligers ter plaatse, kunnen de betrokken gezinnen stap voor stap een toekomst opbouwen. Onder de noemer Project 2020 roept het vicariaat caritas en diaconie in het bisdom Brugge elke pastorale eenheid op tegen 2020 minstens één gezin op de vlucht te omarmen.
„Dat omarmen mag je gerust soms letterlijk nemen”, zegt parochieassistent Hilde Omez van de pastorale eenheid Johannes XXIII Hooglede-Gits dat het Syrische gezin Komery bestaande uit vier volwassenen opvangt. „Voorheen kon ik me amper voorstellen wat daar allemaal bij komt kijken”, vervolgt Hilde Omez. „Vooral de taal en cultuurverschillen vormen de grootste barrière, zowel bij administratieve regelingen, maar ook voor tal van praktische kwesties, zoals boodschappen doen, de bus nemen, huisvuil sorteren of naar de dokter gaan. Gelukkig dragen heel wat parochianen het gezin inmiddels een warm hart toe. Sommigen blijven hen na de eucharistieviering opwachten voor een praatje. Ook omgekeerd is iedereen altijd welkom bij het gezin voor een kop koffie, of twee. Tijd hebben, is met andere woorden een must.”
Ook in de pastorale eenheid Onze-Lieve-Vrouw van Vrede in Ieper wordt sinds eind vorig jaar een Syrische familie opgevangen, de familie Halabi. „Door mensen in nood op te vangen en te helpen voorzien in hun basisbehoeften [node:field_streamers:0] tonen we als Kerk dat het evangelie geen dode letter is”, zegt diaken Bart Lefever. „Sommigen noemen het een druppel op een gloeiende plaat, maar voor de betrokkenen maakt al die hulp een groot verschil. Pas als mensen bereid zijn de unieke kwetsbare andere nabij te zijn, kan er mededogen groeien en waar wij elkaar bemoedigen en tot steun zijn, wordt iets ervaren van wat Jezus bezielde: de zorg om een meer menselijke wereld in Gods naam.”

Behalve naar het creëren van een netwerk streeft Project 2020 ook naar minstens één woning in elke pastorale eenheid waar mensen in tijdelijke woningnood zich kunnen huisvesten. „Met het Betlehemproject, een initiatief van de Kerk dat een deel van de private huurwoningmarkt toegankelijk wil maken voor mensen met een laag inkomen, stellen we vast dat er naast een groot tekort aan sociale woningen ook een gebrek is aan tijdelijke huisvesting voor wie plotseling in een noodsituatie verkeert”, zegt Filip Carpentier van de dienst diaconie. In de pastorale eenheid Tiberias  Knokke is een dergelijke woning al een feit. Linda Naessens, onder meer actief bij de Welzijnsschakel Mama’s voor kinderen, en haar echtgenoot Marcel Maes ontfermen zich al enkele jaren over het Afghaanse gezin Ashrasi dat zijn intrek nam in het leegstaande klooster van de zusters van Ten Bunderen.
„Ook wij legden al een hele weg af”, vertelt Linda Naessens. „Het is niet altijd makkelijk en er duiken altijd weer nieuwe uitdagingen op.” „Maar we doen wat we kunnen”, vult Marcel Maes aan. De dankbaarheid die je terugkrijgt, is in elk geval groot.”
„Het Project 2020 is uiteraard bedoeld als aanvulling op de al bestaande professionele hulpverlening”, zegt Filip Carpentier. „Het spreekt ook voor zich dat het bisdom de parochies wil helpen zoeken naar een woning.”