Katrien Vanhoutte is vrijwilliger bij TAU - Franciscaanse spiritualiteit vandaag.
Dertigers nemen zelf initiatief voor gelovig aanbod op hun maat
Tijdens haar studies diergeneeskunde in Gent nam Katrien Vanhoutte voor het eerst deel aan een Assisitocht, georganiseerd door een team rond minderbroeder Jos Van Dooren. De tocht bracht haar terug in voeling met het geloof dat ze als kind had meegekregen. Ze ging zelf tochten begeleiden en verdiepte zich met groeiende interesse in de franciscaanse spiritualiteit.
Toen TAU - Franciscaanse spiritualiteit vandaag uit de startblokken schoot, zette ze ook daar haar schouders mee onder. Nu gaat Katrien nog een stap verder: samen met TAU-medewerkster Barbara Mertens zet ze een heuse dertigerswerking op. Het eerstvolgende initiatief is een Dertigersdag op 11 juni bij de kapucijnen in Antwerpen.
Waarom een werking voor 30-ers?
Katrien Vanhoutte • Via TAU leerde ik de franciscaanse jongerenwerking kennen in Nederland en België. Wat een toffe dynamiek! Helaas loopt hun aanbod maar tot 30 jaar. En dat is jammer, want nadien gaapt er een grote leeftijdskloof. Gezinspastorale activiteiten zijn nog niet aan mij besteed (Katrien en haar man Jonas Danckers zijn kersverse ouders, ndr). We zijn wel met de plaatselijke parochie verbonden, maar leeftijdsgenoten vinden we er niet.
Aan welk pastoraal aanbod heb je als dertiger echt nood?
Het is een boeiende leeftijd waarop je al wat dieper over het leven gaat nadenken: willen we kinderen, hoe voeden we ze op, welke ecologische keuzes maken we, hoe gaan we om met de zorg voor onze grootouders, trouwen voor de kerk of niet?
Ik merk bij leeftijdgenoten dat ze plekken zoeken waar ze over de grote levensvragen eens wat dieper kunnen uitwisselen.
Ik ervaarde dat als tiener en beginnende twintiger de nadruk ligt op zelfontplooiing, terwijl in het werk en in je relatie de nadruk meer ligt op: ‘hoe pakken we het samen aan?’
Welk thema koos je voor de bezinningsdag?
Vlak voor corona, in februari 2020, hielden we een eerste weekend bij de kapucijnen in Meersel-Dreef. Het thema was toen: elkaars naaste zijn. Dat thema is na corona alleen maar relevanter geworden.
Tekst gaat verder onder de foto.
Op een eerste bezinningsweekend voor 30-ers, vlak voor corona, stond het thema 'verbondenheid' centraal.
Ook binnen het geloof. Ik vraag me soms af: is dit het maar? Kunnen we geen manieren vinden om ons als christenen meer verbonden te voelen met elkaar?
Hoe maken we die derde dimensie – God – zichtbaar en voelbaar in onze relaties?
We gaan dus door op hetzelfde thema onder de titel: Verbonden in broeder- en zusterschap. De deelnemers worden uitgenodigd op zoek te gaan naar de betekenis van broeder- en zusterschap voor zichzelf. Tegelijk proberen we onze kringen van verbondenheid te verbreden. Op het programma staan heel wat verbindende activiteiten. Zo gaan we samen eten met de Oekraïense vluchtelingen die werden opgevangen bij de kapucijnen en bezoeken we ‘t Vlot, het inloophuis voor dak- en thuislozen in de Heilig Hartparochie. Daarnaast wisselen we uit over teksten uit de encycliek Fratelli Tutti en de Regel van Franciscus en Clara.
De levensvragen waar ik het over had, komen ongetwijfeld spontaan aan bod in de gesprekken tussendoor.
Welk publiek wil je bereiken met de Dertigerswerking?
Al wie graag met leeftijdgenoten wat dieper uitwisselt over het leven in het licht van het evangelie, is meer dan welkom. We staan open voor iedereen.
Wat vind je zelf zo inspirerend aan de franciscaanse spiritualiteit?
Ik heb die eerder toevallig ontdekt, maar er was meteen een klik. Allereerst is het de eenvoud van Franciscus die mij aanspreekt, maar ook zijn verbondenheid met de natuur, zijn openheid voor andere levensbeschouwingen en voor de wereld. Op mijn eerste Assisitocht kwamen we in een franciscaans klooster met maar 3 vleugels. De meeste kloosters hebben er 4 en zijn op die manier helemaal afgesloten. Maar dit klooster hield een zijde open op de wereld. Dat vond ik zo’n mooi gegeven!