‘Kijken naar wat ons bindt’

Bisschop Lode Aerts kijkt met dankbaarheid terug op zijn eerste jaar als bisschop van Brugge en reflecteert over de toekomst van de Kerk

Dankbaarheid voert de boventoon wanneer bisschop Lode Aerts terugblikt op zijn eerste jaar in Brugge. „Ik ontmoette veel mensen en zag mooie voorbeelden van christelijk leven”, zegt de bisschop. „Dat stemt me blij. Ook voor de beleidsploeg die me omringt, ben ik dankbaar. In de groep ervaar ik een gedeelde zorg voor de Kerk in ons bisdom. Ons geloof vormt onze gezamenlijke drijfveer, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in het gezamenlijk middaggebed in het bisschopshuis. Dat schept een band en betekent een grote steun voor me.”
– U bezocht inmiddels alle dekenaten van het bisdom. Hoe ervoer u die bezoeken?
Overal waar ik kwam, werd ik gastvrij ontvangen. Ik was telkens vergezeld van een drietal medewerkers van het bisschopshuis. Het waren vooral dagen van ontmoeting en wederzijdse kennismaking. In de grote verscheidenheid ervoer ik overal een zelfde generositeit tegenover wie leeft aan de rand van de samenleving. Dat vind ik belangrijk. Ook de gedrevenheid bij zowel vrijgestelden als vrijwilligers was opmerkelijk.
– Wat maakte indruk op u?
Veel. Zo was ik bijvoorbeeld erg onder de indruk van het bezoek aan het Onderwijs voor Anderstalige Nieuwkomers (OKAN) in Roeselare. Ook de ontmoeting met een religieuze van 103 jaar in Kortrijk ontroerde me. Ondanks de gebruikelijke ouderdomskwalen en de teloorgang van het religieuze leven zoals zij dat lange tijd kende, straalde ze een levendigheid uit om jaloers op te zijn. Toen ik haar vroeg hoe dat kwam, antwoordde ze: „Ge moet onzen lieven Heere graag zien en de menschen.” In alle eenvoud zei ze waar het om draait, vertrouwen op God en op medemensen.
– U schreef een visietekst over de roeping en zending van de Kerk in ons bisdom. Wat is de grootste uitdaging?
Het evangelie laten doordringen in al wat we zijn en doen. Zo zijn velen het erover eens dat de Kerk zich maatschappelijk dient te engageren en leeft er op heel wat plaatsen een grote openheid tegenover mensen in armoede en vreemdelingen. Dat we in hen ook God mogen ontdekken, zijn we ons veel minder van bewust. We zijn vaak te schroomvol als het op geloofsverkondiging aankomt. Er zit een soort vervreemding van het geloof [node:field_streamers:0] in ons. Het is aan ieder van ons om, wanneer de kans zich voordoet, over ons geloof te getuigen, met hetzelfde hart waarmee we ons inzetten.
– Wat is daartoe nodig?
Allereerst ons herbronnen. Zo niet dreigen we onszelf voorbij te lopen en te verliezen in engagementen. Dat is trouwens niet enkel een zorg voor ons bisdom, maar voor alle christenen in West-Europa. Ook de paus beklemtoont dat voortdurend. Hij neemt elke kans te baat om de kern van het evangelie te verkondigen. We leven in een tijd waarin mensen zonder God kunnen leven. De meeste jongeren kennen het evangelie niet langer uit zichzelf. In plaats van daarover te treuren en ons af te vragen wat we verkeerd deden, dienen we ons af te vragen hoe we hen kunnen helpen het evangelie te ontdekken. Dat kan door het allereerst zelf te ontdekken, als een geschenk. En door er zonder schaamte naar te leven.
– U pleit voor meer samenwerking. Wat bedoelt u concreet?
Hoe meer we naar de kern van ons geloof komen, hoe relatiever structuren worden. Wanneer we ontdekken dat het geloof draait om de persoon van Christus, is er zo veel dat ons bindt. Vanuit verdieping groeit verbinding als vanzelf. Dan breek je geen muren af uit noodzaak of ontgoocheling, maar vanuit de ervaring dat samenwerken vreugde geeft.
– Kunt u enkele voorbeelden geven?
Het nieuwe bisdommagazine, een samensmelting van twee diocesane bladen, is daarvan een mooi voorbeeld. Ik hoop dat ook het diocesane initiatief De eerste dag, dat bestaat uit catechese, gekoppeld aan een verzorgde viering en een moment van ontmoeting, in een aantal dekenaten weerklank vindt. Dergelijke initiatieven bevorderen de gastvrijheid in gemeenschappen.
– U ziet de toekomst dus positief?
Er liggen heel wat kansen voor het grijpen als we de vrijheid en autonomie, die mensen vandaag hoog in het vaandel dragen, niet beschouwen als bedreigingen maar als kansen. Het christendom is geen godsdienst van het verleden, maar van de toekomst. Ze komt pas tot haar volle recht in een tijd waarin het geschenk van het geloof, dat gaat over de liefde, in vrijheid kan worden aangenomen. Liefde kan nooit worden afgedwongen. Anders is het geen ware liefde. Welnu, God is Liefde.

Op 1 december lanceerde bisschop Aerts zijn beleidsbrief Verdiepen en verbinden. Daarin beschrijft hij prioriteiten voor de pastoraal in het bisdom Brugge. U kunt de brief nalezen op www.bisdombrugge.be.