‘Geloof is geen prestatie’

Godsdienstleerkracht Mieke Dekeyzer begint elke les met een stiltemoment. Ook de leerlingen hebben daar baat bij

Tot het laatste moment twijfelde Mieke Dekeyzer (53) uit Kortrijk of ze zou studeren voor leerkracht sport of godsdienst. Een bezoek aan het Hoger Godsdienstinstituut in Gent gaf de doorslag. Inmiddels geeft de moeder van twee opgroeiende kinderen al meer dan dertig jaar godsdienstles, de jongste jaren in het Guldensporencollege Campus Plein in Kortrijk. „Niet dat beweging plotseling uit mijn leven verdween”, zegt Dekeyzer, die in haar vrije tijd vooral danst en aan yoga en meditatie doet. „Integendeel. Spiritualiteit en beweging hangen voor mij samen. ‘Een gezonde geest in een gezond lichaam’ is mijn lijfspreuk. Sinds kort geef ik wekelijks tijdens de middagpauze op school een halfuur yoga. Elke godsdienstles begin ik met een stiltemoment.”
– Hoe ervaren de leerlingen dat stiltemoment aan het begin van de les?
Dat was wennen. Toch hebben velen er wat aan. Bij een recente enquête gaven de heel wat leerlingen aan dat het rust en ontspanning brengt. Meestal maak ik gebruik van de mantra’s op www.startdestilte.be. Ter afwisseling toon ik soms een beeldmeditatie met muziek. Bedoeling is dat de leerlingen even tot zichzelf komen. Het vormt een tegengewicht tegen de overvloedige prikkels die dagelijks op hen afkomen. Tieners zijn vaak bezig met hun uiterlijk of met wat anderen van hen denken. Dat hoort bij hun leeftijd, maar daardoor staan ze weinig stil bij zichzelf.
– Begint u de les soms ook met een gebed?
Voorheen deed ik dat altijd, maar gezien de multireligieuze samenstelling van de klassen waarin ik lesgeef, is dat niet vanzelfsprekend. Bovendien komen leerlingen er vandaag makkelijker voor uit dat ze niet geloven. Al blijft de vraag wat je onder geloof verstaat. Ook bidden wordt vaak verschillend ingevuld. Voor mij is bidden meer dan praten tot God. Het is luisteren naar de Geest die in me werkt. Wanneer ik dat doe, ben ik het gelukkigst. Soms ben ik echter zo druk bezig met mezelf, mijn plannen en verlangens, dat ik de geest van God niet hoor. In de Kerk in het Westen is geloven soms te sterk gericht op het verbale, vind ik, terwijl het net iets is wat je moeilijk onder woorden kunt brengen. Net daarom wil ik leerlingen in contact brengen met gebedsvormen zonder woorden. Ik hoop dat enkelen er de vruchten van plukken. Ik kan het maar proberen.
– In welke mate plukt u zelf de vruchten van die stiltemomenten?
Ze hebben een grote invloed op mijn manier van lesgeven en omgang met de leerlingen. Daardoor ben ik doorgaans rustiger en milder, en dat merken de leerlingen ook. Twee jaar geleden liep ik een zware hersenschudding op na een val met de fiets waardoor ik noodgedwongen moest rusten. Pas toen besefte ik hoe veel hooi ik op mijn vork neem, vooral met de organisatie van solidaire acties op school zoals Damiaanactie. De financiële opbrengst geeft me telkens een goed gevoel. Als kind al keek ik op naar wereldverbeteraars en wilde ik missiezuster worden. Tijdens een inleefreis in Haïti, in Midden-Amerika, besefte ik echter dat ik daar met mijn diploma niets kon doen. Ook vanuit België kom ik in contact met de hele wereld en kan ik iets betekenen. Zo komt mijn droom alsnog uit.
– Hoe ziet u het verband tussen beweging en spiritualiteit?
Het klinkt misschien vreemd, maar ik werd gelovig door aan sport te doen. Al op mijn vijfde deed ik aan competitieturnen. Tijdens wedstrijden waren mijn vriendinnen helaas ook mijn concurrenten. Door mijn gelovige opvoeding besefte ik echter dat niet alles gericht is op prestatie. Wekelijks geef ik een halfuur yoga op school, een vorm van beweging waarbij lichaam en geest verbonden zijn zonder dat er sprake is van prestatiedruk. Sommige leerlingen kunnen daar echt van genieten. Zo ging ook die droom in vervulling.

Op 28 februari vindt in Groenhove in Torhout (Bosdreef 5) de jaarlijkse Dag van de Godsdienstleerkracht plaats. Iedere deelnemer betaalt 90 euro, warme maaltijd inbegrepen. Info en inschrijven via info@eekhoutacademy.be of 056 24 61 82of.