Complimenten geven vleugels

Lokale medewerkers van kerk & leven verwarmen mensen met hun woorden

Iedereen is anders, maar wie fleurt niet op van een gemeende blijk van waardering, een moment van aandacht of een schouderklopje? Een compliment doet mensen blozen, glunderen, de rug rechten, soms zelfs zingen. De wereld wordt er beter van en dat is ook de doelstelling van de Nationale Complimentendag, jaarlijks op 1 maart.
Heel wat lokale medewerkers van Kerk & leven hebben zo’n dag niet nodig om mensen te bemoedigen. Dat doen ze geregeld met hun pen op de lokale bladzijden. Complimentendag is een uitstekende gelegenheid om enkelen van hen ook eens op deze diocesane bladzijden aan het woord te laten.
„Een compliment doet meer dan informeren”, zegt Christine Vandeputte, die tweewekelijks de rubriek Inspiratie verzorgt in het parochieblad van Heule-Bissegem. „Het reikt dieper, beklijft soms en kan iemand echt gelukkig maken. We vinden een onverwachte attentie vaak overbodig, maar allen hunkeren we naar die aandacht die ons zelfvertrouwen een opsteker geeft. Iedereen geeft op zijn of haar manier gestalte aan het mysterie dat leven heet.”
„Onlangs feliciteerde ik een vrouw uit de straat met haar voortuin”, vertelt Anne-Marie Van Canegem uit Ruiselede. „Ze bloosde en zou het doorvertellen. Het deed ook mezelf goed. Ik geef liever een compliment dan ik er een ontvang, al doet het wel deugd, vooral wanneer het uit onverwachte hoek komt. Positief horen praten over iemand die je niet goed kent, helpt ook om je beeld over die persoon bij te stellen. De mooiste complimenten kreeg ik tot nog toe van mijn kleinkinderen. Een van hen zei onlangs dat hij hoopt dat ik nog lang leef, ‘want ik kan niet zonder jou, oma’. Diezelfde dag zei mijn kleindochter dat ze blij is dat ik haar vader adopteerde. ‘Anders kende hij jou niet en ik ook niet.’”
Ook Hugo Verhenne uit Kortrijk [node:field_streamers:0] ontving tot nog toe de mooiste complimenten uit familiale kring. „Zelf geef ik niet makkelijk of uitbundig complimenten en vooral niet in het openbaar”, geeft de gewezen schooldirecteur toe. „Het vergt het overwinnen van een schroom diep in mezelf. Ik uit mijn waardering makkelijker via een omweg, bijvoorbeeld door vol vertrouwen taken te delegeren. Toch kan een persoonlijke ontmoeting zo veel deugd doen. Elk positief en gemeend compliment is een teken van liefde, een blijk van geloof en een stimulans van hoop. Complimenten vormen een verzameling van miljoenen gebaren om tot een betere wereld te komen. Daartoe draagt ook Kerk & leven bij. Het blad verbindt wekelijks vele mooie dingen met elkaar.”
„Het gaat erom dat je ziet wat iemand doet of betekent”, zegt Gerda Meulebrouck. „Tweejaarlijks reikt de gemeente de trofee Het hart van Ruiselede uit. Telkens vermelden we de genomineerden in Kerk & leven, een extra compliment voor hen en vaak ook voor hun familie. Op de lokale bladzijden plaatsen we geen BV’s in de kijker, maar de helden van elke dag die, zonder mopperen en vaak met veel plezier, zorgen, werken of genieten en zo genietbaar zijn voor anderen. De kracht van woorden mag niet onderschat worden. Een compliment geeft mensen vleugels.”
„Vooral wanneer het gemeend is”, zegt André Maeghe, diaken in de federatie Damme. „Zo niet wordt het oppervlakkig gepraat. Voorheen gebruikte ik in Kerk & leven een schuilnaam. Wanneer ik toen een positieve reactie kreeg, ervoer ik die als puur. Het leukste aan complimenten geven, vind ik het mogen delen in de vreugde van de ontvanger. Een nationale dag is pas zinvol wanneer hij mensen ertoe aanzet elkaar ook op andere dagen van tijd tot tijd een compliment te geven. Dan wordt gedeelde vreugde dubbele vreugde, een kerngedachte van ons geloof.”