‘Het geloof opende mijn hart’

Siobhan Dewulf uit Brugge liet zich dopen tijdens de paaswake, een moment dat haar leven veranderde. Als christen wil ze Jezus’ liefde uitdragen

Haar voornaam is de Ierse vorm van Johanna, wat betekent ‘God is genadig’ en die liegt er niet om. Tijdens de jongste paaswake in de kathedraal in Brugge werd Siobhan Dewulf gedoopt, gevormd en ontving ze voor het eerst de communie. „Een genademoment”, zegt de vrouw van dertig die tijdens haar jeugd een atheïstische opvoeding genoot en leed onder de scheiding van haar ouders.
– Wanneer en hoe leerde u het christelijke geloof kennen?
Ik was altijd al zoekend, wat ertoe leidde dat ik een opleiding tot yogadocente volgde. Na schildklierproblemen belandde ik op mijn 24ste echter in een psychotherapeutisch centrum. Daar werd ik, tijdens een Allerheiligenviering, voor het eerst diep geraakt. Tijdens een ritueel met stenen, ter herinnering aan overleden dierbaren, begon ik plotseling te huilen. Ik begreep niet waarom, maar praatte er toen evenwel met niemand over.
Mijn volgende contact met het geloof kwam er tijdens een gesprek met een boksleraar aan wie ik, in ruil voor bokslessen, meditatie en yoga gaf. Hij vroeg me of meditatie hetzelfde is als bidden. Die vraag zette me aan het denken en leidde tot diepzinnige gesprekken. Toen ik de Sint-Michielsbeweging in Brugge leerde kennen, ging er pas echt een nieuwe wereld voor me open.
– Sinds vorig jaar woont u in het Sint-Michielshuis in Brugge. Hoe komt dat?
Alles begon toen een vriend me uitnodigde een studentenviering bij te wonen. Met een bang hart ging ik ernaartoe. Alles was nieuw voor me. Bovendien kan ik niet goed zingen. Toch voelde ik me de hele viering comfortabel, zelfs toen ik, op aanraden van mijn vriend, tijdens de communie bleef zitten. Iedereen was vriendelijk, ook tijdens de broodmaaltijd na afloop. In een nieuwe groep duurt het altijd even alvorens ik contact zoek, maar alles ging die avond vanzelf. Dat schonk me een diepe innerlijke rust, die niet te vergelijken is met wat ik tijdens de yoga ervaar. Toen ik vernam dat er in het Sint-Michielshuis een kamer vrijkwam, aarzelde ik geen moment. De vraag kwam als een godsgeschenk, want ik was net op zoek naar een huis. Ik woon er sinds september 2017. De gemeenschap voelt inmiddels als familie aan.
– Waarom liet u zich dopen?
Van zodra ik Jezus leerde kennen, groeide in mij het verlangen christen te worden. Toegegeven, het ging allemaal best vlug, maar waarom zou ik wachten? Je laten dopen op de leeftijd van dertig leek me een mooi geschenk. [node:field_streamers:0] Was Jezus ook niet zo oud toen Hij zich liet dopen?
Om evenwel zeker te zijn van mijn beslissing en te testen of ik wel echt geloofde, nam ik voorafgaand deel aan een reis van de Jeugddienst van het bisdom Brugge naar de broedergemeenschap Taizé in Frankrijk. Het duurde even voor ik gewoon was aan de koude en aan het slapen in een tent. Op vrijdag vond de aanbidding van het kruis plaats, een wake waarbij je je eigen lasten en verdriet symbolisch neerlegt bij Jezus’ kruis. Tijdens het infomoment die ochtend barstte ik opnieuw in tranen uit. Ook toen begreep ik niet waarom. Daarom ging ik praten met een van de broeders. Diezelfde avond was ik sterk onder de indruk van de talrijke jongeren die sereen hun beurt afwachtten. Ook ik moest anderhalf uur aanschuiven om bij het kruis te komen, maar het was het wachten waard. Dat sterke moment was voor mij een stimulans om voort te gaan op de ingeslagen weg.
– Eenmaal gedoopt, ontving u voor het eerst de communie. Waarom was ook dat een genademoment?
Ook dat moment was het wachten waard. Het ontvangen van de hostie is het moment waarop Jezus in je komt wonen. Tot op vandaag beleef ik dat moment intens. Telkens groeit in me het verlangen de liefde die ik ontvang uit te dragen en een oprechter mens te worden.
– In welke mate veranderde de ontdekking van het geloof u?
Ik ben vooral geduldiger en minder streng voor mezelf. Wanneer iets niet lukt, aanvaard ik dat makkelijker. Ik heb ook meer begrip voor anderen en mijn contacten zijn sindsdien verdiept. Ik volg een opleiding om les te geven en werk daarnaast deeltijds in de ouderenzorg. Ook mijn baan ervaar ik als een kans om het christen-zijn concreet te beleven. Ik ben bewuster bezig met hoe ik omga met mensen en met wat ik voor anderen kan betekenen, zoals in de Bijbelse parabel over het benutten van je talenten. Ik besef nu pas dat mijn hart lange tijd gesloten bleef. Door de ontdekking van het geloof en het geloof dat Jezus er altijd voor me wil zijn, stel ik me meer open. Voorheen schreef ik geregeld in een dagboek. Nu vertrouw ik alles aan Hem toe. Dat is anders. Geloven is geen garantie op geluk en beschermt je niet tegen tegenslagen, maar het laat toe positiever en dankbaarder in het leven te staan. Ik ben van nature uit een doorzetter, maar sinds Jezus in mijn leven kwam, sta ik er niet langer alleen voor. Het voelt alsof er in mijn een hart een kiem geplant werd die verlangt uit te groeien tot een mooie boom.