Waarop we echt mogen hopen: een gastvrij hart vinden in God
Klik op de afbeelding om te vergroten
Traditiegetrouw viert de paus in de week na Allerheiligen een mis ter nagedachtenis aan de kardinalen en bisschoppen die in het afgelopen jaar zijn overleden. Dit jaar overleden 7 kardinalen en 115 bisschoppen. De viering vond plaats op 4 november aan het tweede altaar van de Sint-Pietersbasiliek, bij de stoel van de heilige apostel Petrus.
Tijdens een korte, maar mooie preek, mediteerde paus Franciscus over het verhaal van de 'goede misdadiger' die samen met Jezus werd gekruisigd, in het Evangelie volgens Lucas hoofdstuk 23,39-43. 'Jezus, herinner mij wanneer U in uw koninkrijk komt,' smeekt die de Heer. We mogen ons die smeekbede eigen maken, vindt de paus: 'Jezus, herinner mij. Hou me levend in Uw herinnering. Vergeet mij niet.'
In het Italiaans staat herinneren (ricordare) letterlijk voor: terugleiden naar het hart, in het hart dragen. De man die naast Jezus wordt gekruisigd, transformeert zijn pijn in een gebed: 'Draag me in Uw hart, Jezus.' Woorden die geen angst en verslagenheid uitdrukken, zo mediteert de paus, maar wel hoop.
Deze crimineel, stervend als een leerling van het laatste uur, verlangde maar één ding: een gastvrij hart vinden. Dat was het enige dat voor hem telde toen hij zichzelf weerloos in het aangezicht van de dood bevond.
Paus Franciscus
Jezus hoort het gebed van de zondaar, want zijn hart is altijd open, zelfs in zijn pijn, omdat Hij sterft met en voor ons.
Daarom antwoordt hij de man: ‘Ik beloof je, vandaag nog zul je bij Mij zijn in het paradijs.’ Als Jezus herinnert, is dat altijd vol barmhartigheid. De veroordeelde wordt een verloste, de buitenstaander een medepelgrim.
Het is een gebeurtenis die volgens paus Franciscus ons eigen leven in vraag stelt:
- Laten ik het toe dat Jezus mij ontmoet en herinnert? Vraag ik erom? Verlang ik ernaar? Heb ik Hem nodig? Of sluit ik me op in mijn pijn of mijn zelfgenoegzaamheid?
- Hoe herinner ik me mijn eigen fouten, mijn vrienden, mijn vijanden? Hoe draag ik ze mee in mijn hart? Heb ik een gastvrij en barmhartig hart? Of ben ik veroordelend en verdelend naar anderen en mijzelf toe?
Door ons tot het hart van God te richten kunnen we altijd en in alle tijden hoop vinden op verlossing, drukt paus Franciscus ons op het hart.
Heel de geschiedenis wordt meelevend en barmhartig bewaard in de herinnering van de Heer.
Daarom mogen we met vaste hoop vooruitkijken en bidden: 'Jezus, denk aan ons! Jezus, denk aan ons! Jezus, denk aan ons!'