Anaïs Fayt: ‘Bidden is kiezen voor het leven’

Anaïs Fayt is de nieuwe directeur van IJD-Jongerenpastoraal Vlaanderen; ze getuigt in de rubriek Achterkrant van Tertio van woensdag 5 juni 2019.
05/06/2019 - 10:16
Anaïs Fayt is de nieuwe directeur van IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen
Anaïs Fayt is de nieuwe directeur van IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen © Aagje Van Impe

Anaïs Fayt was tot voor kort coördinator van IJD-Jongerenpastoraal Vlaanderen in het bisdom Antwerpen en lid van het pastorale eenheidsteam Sint-Christoffel in Deurne en Borgerhout. Ze volgt Annelien Boone op als directeur van IJD.

Het was een evidente keuze na mijn middelbare school filosofie – met als optie godsdienstwetenschappen – te gaan studeren. Ik leerde de Bijbel nog beter kennen en waarderen als een enorm rijk boek. Voor mij is het echt een woord voor vandaag. Elke dag sla ik de Bijbel open. Soms neem ik gewoon de lezing van de dag en focus ik op een woord dat blijft nazinderen. Andere keren sla ik de Bijbel willekeurig open. Ik lees een vers en sta er bij stil. Op die manier wil ik een Bijbeltekst tot mij laten spreken in plaats van te vertrekken van wat er in mij leeft. Ik voel dat God in die woorden tot mij spreekt. Er zit een oproep in, bij momenten een liefdesboodschap. Dan kom je vanzelf tot het moment dat je iets terug wil zeggen tegen God, dat je in alle vrijheid Zijn liefde wil beantwoorden. Dat gebeurt in het gebed. Het geeft mij een diepe rust en helpt me een mens van hoop te zijn.

Bidden is kiezen voor het leven, vind ik. Je kiest ervoor aan de zonnekant te gaan lopen, om tegen God te zeggen: ‘Hier ben ik, vervul mij maar’. Op den duur ga je uitstralen wat je ontvangen hebt.

Terug naar de bron

Toen ik – na enkele jaren als leerkracht godsdienst en cultuurwetenschappen – bij IJD in het bisdom Antwerpen begon te werken, vond ik het zalig te kunnen werken met jongeren die met dezelfde zinvragen zaten die ik als tiener had. Had ik toen IJD maar gekend, heb ik vaak gedacht. Toen ik coördinator van onze dienst werd, hebben we met onze teamleden, de bisschop en de vicarissen veel gereflecteerd over waar wij met de jongerenpastoraal precies naartoe willen. We gingen terug naar de bron, het Goede Nieuws dat wij ervaren en waar we zo vreugdevol van worden. Vanuit die vreugde willen wij jongeren de kans geven Christus te ontmoeten.

We willen jongeren begeleiden in de zoektocht naar hun antwoord op wat Hij te bieden heeft, naar datgene waartoe zij geroepen zijn, waarvoor zij op de wereld zijn. God heeft een droom voor elk van ons.

Elke mens is geroepen om ten volle mens te worden naar de gaven die hij of zij heeft gekregen. Daarom willen we ons niet verstoppen. We willen naar plaatsen gaan waar jongeren zijn, zoals festivals, in plaats van te wachten tot zij naar de kerk komen. Niet om te werven, wel omdat we jongeren de kans willen geven de jongerenpastoraal te leren kennen.

Jongeren van vandaag vinden het moeilijk met anderen over hun geloof te praten, omdat er een taboe rond hangt en er negatief over wordt gesproken.

Ze zijn niet op zoek naar een duidelijk kader van normen en waarden om hun leven in te richten. Wel naar mensen die naar hen luisteren en met hen in gesprek willen gaan. Naar tochtgenoten. Ik moet daarbij altijd aan de Emmaüsgangers denken.